شایا گلدوست
من، «شایا گلدوست»، زن ترنس و کنشگر جامعه رنگینکمانی، هر هفته دوشنبه در اینستاگرام «ایرانوایر»، با یکی از اعضای جامعه رنگینکمانی درباره مسائل و مشکلات مربوط به این قشر گفتوگو میکنم. مهمانان این برنامه دکتر «هیوا فیضی»، یکی ازموسسان و مدیر اجرایی «پیکان آرت» و «امید ایرانیپور»، مدیر شبکههای اجتماعی «پیکان آرت»، که درباره حضور «پیکان آرت» در بروکسل و نشستی که با اعضای اتحادیه اروپا داشتند، صحبت میکنیم.
***
سازمان مردمنهاد «پیکان آرت»، با هدف متحد کردن هنرمندان معاصر ایران برای احیای حقوقبشر و کرامت برای همه در ایران بنیانگذاری شده است. این پروژه در نظر دارد تا هربار با نقاشی بر روی یک پیکان توسط یک هنرمند و به نمایش گذاشتن آن، به مسایل و موضوعات حقوقبشری در ایران بپردازد و دیدگاه عموم و جامعه جهانی را به آن جلب کند.
اولین پروژه «پیکان آرت» که به موضوع گروههای جنسی و جنسیتی پرداخته، توسط «علیرضا شجاعیان»، هنرمند کوییر اجرا شده و برنده جایزه «واسلاو هاول» شده است. او اولین هنرمندی است که با پروژه «پیکان آرت» همکاری کرده است. پیکان آنتیکی که هدیهای بوده از شاه ایران به «نیکولای چائوشسکو»، دیکتاتور مستبد رومانیایی، منقش به طرحهای ایرانی است.
اثر هنری ارائه شده با موضوع گروههای جنسی و جنسیتی مورد توجه بسیاری از سازمانهای حقوقبشری در سراسر دنیا قرار گرفته است. این اثر پس از نمایش در شهرهای میامی آمریکا، فرانسه، تورنتو و مونترال، در سفر به اسلو، در نروژ این جایزه با ارزش را دریافت کرد و پس از آن، در اواسط ماه نوامبر به اتحادیه اروپا رفت. «امید ایروانیپور» مدیر شبکههای اجتماعی «پیکانآرت»، از حضور این پروژه در اتحاده اروپا میگوید.
«حضور پیکان آرت در اسلو و پیامی که منتقل میکرد، زمینهای را فراهم کرد که اتحادیه اروپا از پیکان آرت برای حضور و نمایش این پیکان در صحن پارلمان دعوت کند. علاوهبر این، برنامهای برای میزگردی با برخی از نمایندگان اتحاد اروپا نیز برنامهریزی شده بود، مخصوصا آن بخش از نمایندگان که در زمینه حقوقبشر در خارج از اتحادیه اروپا بیشتر فعالیت دارند، تا در زمینه نقض حقوق جامعه الجیبیتیکیو در ایران گفتوگویی داشته باشیم.
برنامهریزی برای این نشست ماهها پیش اتفاق افتاده بود، اما همزمان شد با انقلاب مردم در ایران. قرار بود که تمرکز در این نشست کاملا بر موضوع جامعه الجیبیتیکیو باشد، اما با اتفاقاتی که در بیش از دوماه گذشته شاهد آن هستیم، با توجه به این جنبشهای انقلابی و نقض آشکار حقوقبشر از سوی دولت جمهوری اسلامی، کودککشی، زنکشی و نسلکشیهایی که اتفاق میافتد، به این نتیجه رسیدیم که ما نمیتوانیم صرفا درباره نقض حقوق یکی از اقلیتهای تحت ستم صحبت کنیم.
با وجودی که جامعه الجیبیتیکیو مانند دیگر اقشار جامعه در حال مبارزه است و استحقاق برابری در ایران آزاد فردا را دارد و باید جایگاه فرهنگی و سیاسی لازم برای به رسمیت شناخته شدن این قشر فراهم شود، اما این فرصت را مغتنم شمردیم که وقتی وارد اتحاد اروپا میشویم و با نمایندگان آن درباره نقض حقوقبشر در ایران صحبت میکنیم، به جزییات اتفاقاتی که در ماههای اخیر در ایران در حال وقوع است بپردازیم.
همچنین انتظارات خود از اتحادیه اروپا و عکسالعملهایی که میبایست نشاندهند و اقدامات عملی که از دولتهای اروپایی انتظار میرود را نیز مطرح کردیم. بیشتر بحث ما حول محور جنبشهای انقلابی ایران بود، و من به شخصه در فرصت کوتاهی که داشتم درباره نقض حقوق جامعه الجیبیتیکیو صحبت کردم. علاوهبر این، به این موضوع پرداختم که چرا جنبشهای جامعه الجیبیتیکیو و جنبشهایی که در ایران با محوریت حقوق زنان در حال وقوع است، در یک راستا قرار دارند و هدف آنها مشترک است و میبایست در کنار هم بایستند و مورد حمایت قرار بگیرند.»
دکتر «هیوا فیضی» از موسسان و مدیر اجرایی پروژه «پیکان آرت» با اشاره به اتفاقاتی که در حال وقوع است میگوید که همچنان تاکید داشتند تا در مورد نقض حقوق جامعه رنگینکمانی در ایران صحبت کنند، به این دلیل که این یکی از مهمترین مسائل حقوقبشری است که جمهوری اسلامی آن را نقض میکند، او در ادامه توضیح میدهد:
«یکی از نمایندگان فعال اروپا در برجام، در این نشست نیز حضور داشت و شاهد فعالیت کنشگران ایرانی در زمینه حقوق جامعه الجیبیتیکیو و زنان در این نشست بود و ما همه تلاشمان را کردیم که این موضوع را مطرح کنیم، که کشورهای اروپایی میبایست، سیاستهای خود را در رابطه با جمهوری اسلامی به نفع مردم تغییر دهند.
«پیکان آرت» با توجه به اتفاقاتی که در ایران در حال وقوع است، پروژههای دیگری نیز در آینده در دست دارد. ماشین بعدی که قرار است روی آن کار شود در رابطه با حقوق زنان و اتفاقات اخیر در ایران است و ما تصمیم داریم با یک زن هنرمند ایرانی روی این پروژه کار کنیم.
من واقعا به آینده ایران امیدوارم، فکر میکنم راه برگشتی برای جمهوری اسلامی وجود نداشته باشد. هیچ وقت اعتراضات اینقدر تداوم نداشته است و همبستگی و اتحاد جامعه ایرانی خارج از کشور مثالزدنی است.
این اتحاد ایرانیان در داخل و خارج از کشور باعث شده است تا کشورهای غربی نتوانند چشمشان را به مسائل ایران ببندند و سیاستهای خود را در رابطه با حکومت ایران به سوی روابط دیپلماتیک پیش ببرند. هرچند جای تاسف بسیار زیادی دارد، وقتی حوادث دلخراش و ناراحت کنندهای که برای هموطنان در داخل ایران میافتد را، میبینیم.»
ثبت نظر