رای نمی دهم؛مشارکت در انتخابات کنونی مثل تن دادن به تجاوز سیاسی است

ایرج مصداقی، نویسنده و فعال سیاسی

 من در هیچ انتخاباتی خصوصا انتخابات ریاست جمهوری شرکت نکرده ام چرا که بر این باورم هر کسی خواهان پست ریاست جمهوری در نظام فعلی است، در حقیقت به حق حاکمیت ملی مردم تجاوز می کند.

انتخاب نمی کنم چه کسی حق دارد به حقوق سیاسی ام تجاوز کند. مشارکت در انتخابات درست مثل آن است که شما انتخاب کنید مابین چند نفر، کدامشان اجازه دارند به شما تجاوز کنند. گیرم یکی با زبان نرم، دیگری به زور، آن دیگری با خشونت و خشم و نفر بعدی با اظهار محبت، آنچه مسلم است وقاحت مسئله تجاوز است.

در عین حال هرگز خودم را در مقامی ندیده ام که برای تحریم انتخابات فراخوان بدهم یا دیگران را تشویق به عدم مشارکت کنم. این تصمیم شخصی من است. برای مردم و حق مشارکت و انتخابشان، حتی انتخابی که به باور من اشتباه باشد احترام قائلم و سعی می کنم آنها را درک کنم.

در خصوص کسانی که ایده ضرورت انتخاب بین بد و بدتر را مطرح می کنند و می گویند ما به آقای روحانی رای می دهیم تا مثلا کسی مثل رئیسی اجازه انتصاب پست ریاست جمهوری یا رهبری را پیدا نکند، این سوال را مطرح می کنم که اگر به جای رئیسی، آقای لاریجانی به رهبری برسد، بهتر است؟ یا هاشمی شاهرودی و مجتبی خامنه ای؟ اگر خطر رئیسی را رد کنیم، پشت در منتهی به مقام رهبری، امام جعفر صادق نشسته است؟

من این بهانه ای کهنه و قدیمی برای کشاندن مردم پای صندوق های رای را اشتباه میدانم. مگر همین سال گذشته و در جریان انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی نبود که آدمها را بردند پشت سر ری شهری، دری نجفی، موحدی کرمانی و یک مشت جانی و جنایتکار به صف کردند که بیایید به این افراد رای بدهید که مبادا مصباح و جنتی موقعیت محکم تری پیدا کنند. مگر ندیدیم که حتی رای مردم ملاک نبود و نام جنتی را که اساسا انتخاب نشده بود در یک مهندسی آرا و توافق از بالا ، برای ورود به مجلس خبرگان بالا بردند. این بازی تکراری است. تصور می کنید اگر رئیسی نبود گروه های سیاسی موافق با مشارکت در انتخابات بهانه دیگری برای مداخله مردم نمی تراشیدند؟ آنها که مردم را به بهانه انتخاب بین بد و بدتر وارد این ماجرا می کنند، درگیر نوعی بی صداقتی و فریبکاری هستند.  

توجه کنید به همین مسئله رد صلاحیت آقای احمدی نژآد که دلیل دیگری برای نابسامانی اوضاع کنونی است. این که گفته اند احمدی نژآد صلاحیت ندارد دقیقا بدین معناست که آقای خامنه ای هم صلاحیت مدیریت و بصیرت ندارد چون او بود که سال های متمادی به صراحت از احمدی نژاد حمایت کرد و گفت نظرش به نظر احمدی نژاد نزدیک است. هم او در طول آن دوران هشت سال، پشتوانه احمدی نژاد بود و حتی زمانی که حوزه علمیه بر علیه احمدی نژاد برخواست، او باز هم دفاع  کرد. وقتی اقتصاددان ها هشدار دادند باز هم به دفاع از احمدی نژاد پرداخت و حتی در روزهای پایانی از دولت او تشکر کرد و گفت که پاک ترین دولت بوده . بعد از آن او را به عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام در آورد ، در حالی که خاتمی را هرگز به عضویت این مجمع دعوت نکرد. بنابر این اگر صلاحیت احمدی نژاد زیر سوال است، صلاحیت مهم ترین حامی او یعنی آقای خامنه ای هم مخدوش شده است.

تصور می کنم همین اندازه که آقای احمدی نژاد بر خلاف توصیه رهبری ثبت نام کرده ، بدین معنا بوده که در مقابل خامنه ای ایستاده است. به همین دلیل هم رد صلاحیتش متحمل بود. مسئله رد صلاحیت ها فقط دامن احمدی نژاد را نگرفته. در این رژیم همه جور عجایب قابل تصوری می بینید. آقای رفسنجانی ، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام هم یک زمانی رد صلاحیت شد. دولت دقیقا به همین دلیل هم در کنار اسم آقای روحانی، آقای جهانگیری را کاندید کرد تا در صورت احتمال رد صلاحیت روحانی ، او را هم به عنوان یک گزینه قابل طرح داشته باشد.

نه اینکه ما برای پیش بینی یا تجزیه و تحلیل سرنوشت انتخابات  آینده ناتوانیم ، بلکه تصمیم گیرندگان و بازیگران اصلی صحنه کماکان نمی دانند تکلیفشان چیست. آنها سردرگمند و داده های انتخابات نامشخص است و من تصور نمی کنم تا دقایق آخر هم بتوان پیش بینی دقیقی از شرایط به دست آورد. دقت کنید در سال 1384 آقای هاشمی رفسنجانی تا آخرین لحظات ، برگزیده شده بود. حتی در رای گیری دور نخست، انتخاب اول بود. اما از سوی وزارت اطلاعات می آیند و آمار و ارقام را بررسی می کنند و می گویند بالا کشیدن فلانی به ضررمان تمام می شود و در نهایت هاشمی حذف می شود.به همین دلایل تا لحظات پایانی ترکیب انتخابات می تواند تغییرکند. اما اگر انتخابات روند منطقی خودش را ادامه بدهد، در آن دخل و تصرف، مهندسی آرا و تقلب انجام نشود، قاعدتا باید روحانی برنده نهایی انتخاب باشد.

 مردم در انتخابات شرکت می کنند.آنها هیچ امکان مداخله و مشارکت سیاسی ندارند، حزبی وجود ندارد، زمینه اجتماعی برای حضورشان مهیا نیست. حق انتخاب چندانی برای مشارکت سیاسی و حتی اجتماعی ندارند و برای همین هم  از تنها فرصت موجود برای حضورشان بهره می برند. این که شما از آن سو توصیه کنید در انتخابات شرکت نکنند توصیه مناسبی نیست . اگر شرکت نکنند چه گزینه ای در آستین شما برای جایگزینی هست؟ اگر انتخابات نه؟ چه چیزی برای تغییر شرایطشان آری ؟