بسیار شده که از من می‌پرسند چرا جهت‌دار هستی و چرا در نوشته‌هایت معمولا جانب یک طرف را می‌گیری. پاسخ این است که اولا آدمیزاد سیب‌زمینی که نیست؛ بالاخره جهتی دارد و علایقی و خواسته‌هایی مشخص. مهم این است که آدم (یا بلانسبت طنزنویس!) انصاف داشته باشد و غیراخلاقی عمل نکند. ثانیا وال‌لا، بل‌لا ما در انتخاب سوژه‌هایمان نگاه نمی‌کنیم چه کسی گفته بلکه دنبال این می‌گردیم که چی گفته شده (ظاهرا این نکته‌ی اخلاقی، یک پند دینی هم هست. مشکلی نیست!)
واقعیت این است که حجم عظیمی سوژهایی که نیروهای ارزشی و دست‌نشانده‌های رهبر فرزانه انقلاب برای طنز تولید می‌کنند اصولا جایی برای پرداختن به دیگران نمی‌گذارد و همینکه گه گاهی طنزی خارج از این محدوده دیده می‌شود حاصل زحمت و تلاش بسیار زیاد ماست.
مثلا فقط اوضاع کنونی کشور را در نظر بگیرید. در داخل، ویرانه‌ای که از دوران آن بابا که نظر ایشان به نظر اوشان نزدیکتر بود مانده که خودش ده بیست سال کار مداوم و طاقت‌فرسا نیاز دارد تا برسد به همان وضعیت نه‌چندان راضی‌کننده‌ای که ده سال پیش بود. در خارج مذاکرات بسیار حساس هسته‌ای جریان دارد و خطر جنگ همچنان هست.
در شرق و غرب و جنوبمان، افغانستان و پاکستان و عربستان سعودی و قطر و عراق‌اند، که هر کدامشان درگیر بحران‌هایی عمیق و بسیار خطرناک برای منطقه هستند. خصوصا در عراق که آدمخواران داعش شهر به شهر و استان به استان را دارند تصرف می‌کنند و یکی از شعارهای اصلی‌شان شیعه‌کشی و حمله به ایران است...
آنوقت دغدغه‌ی مجلس شورای اسلامی که نمایندگانش شصت و چهاربار از صافی‌های شورای نگهبان و سپاه و اطلاعات و پایگاه‌های بسیج و ... نهایتا بیت رهبری رد شده‌اند چیست؟ ساپورت پوشیدن برخی زنان در شهرهای ایران! آنهم در این حد که از آنها فیلم تهیه کنند و در مجلس نمایش دهند و وزیر کشور را به مجلس فرابخوانند و از توضیحاتش قانع نشوند! از همه مضحکتر اینکه سردسته اینها علی مطهری‌ست که بعضی کارهای مثبت سابقش آدم را به این گمان می‌انداخت که آدم حسابی باشد. همین واقعیت مضحک که آدم حسابی این مجلس کسیست که با شدت دنبال برخورد با ساپورت پوشان است و برای آن ساعتها وقت مجلس و دولت را می‌گیرد کافیست که آدم به توصیه میرزاده عشقی که گفت "بر چنین مجلس و دیوار و درش باید رید" عمل کند؛ چه رسد که خبر برسد که همین مجلس طرحی را تصویب کرده تا برای کسانی که عمل‌های کنترل موالیدِ وازکتومی و توبکتومی را انجام می‌دهند مجازات دو تا پنج سال زندان در نظر گرفته شود. به عبارت دیگر یعنی اگر پزشکی به درخواست زنی که بچه پنجمش را می‌زاید لوله‌های رحم او را ببندد باید دست کم دو سال زندانی شود. اینها در همان مملکتی اتفاق می‌افتد که جنایتکاری مثل سعید مرتضوی راست راست راه می‌رود و تازه پس از آنکه در دادگاه محکوم می‌شود جریمه 200 هزارتومانی می‌پردازد!
یا آن دست‌نشانده‌ی دیگر رهبر فرزانه انقلاب در قوه قضائیه که یکهو در مصاحبه‌ای نعره می‌زند "بعضی برنامه‌های صدا و سیما تهمت‌پراکنی است و عنوان مجرمانه دارد". آدم یک لحظه فکر می‌کند چه عجب یکی پیدا شد در مورد برنامه‌های وقیح این رسانه میلی در مورد مسیح علینژاد یک چیزی بگوید، هرچند که نامی از او نبرد. اما مشخص می‌شود این بابا منظورش انتقاد از عملکرد بخشی از قوه قضائیه در یکی از برنامه تلویزیونی است. (بهتر است برای صرفه‌جویی، هنگامی به توصیه میرزاده عمل شود که تعدادی از مقامات بلندپایه قوه قضائیه، یا دست کم این صادق دالتون مهمان مجلس باشد!)
سپاه و بسیج که خودشان علیهده احتیاج به چند طنزنویس پرانرژی دارند که صبح تا شب اخبار آنها را پوشش دهند. پوششی در حد قرارگاه رسانه‌ای راهیان نور دریایی!
خلاصه اینکه اگر آدم اعصابی فولادی داشته باشد و بتواند به حجم عظیم فاجعه‌ای که اصولگرایان عزیز با افکار و کارهایشان در کشور تولید می‌کنند «فکر نکند»، می‌تواند هر روز با دنبال کردن خبرهای مربوط به آنها چند ساعت مفت و مجانی بخندد؛ چه رسد به اینکه اخیرا شاهکارهای هنری آنها به این مجموعه اضافه شده باشد.
از جمله همین فیلمی که هنرمندان بی‌بدیل یکی از همین قرارگاه‌های رسانه‌ای علیه صفحه آزادی‌های یواشکی ساخته‌اند: دختری که با نگاه شیطانیِ مسیح علینژاد (که چقدر هم در اینجا جذاب تصویر شده) روسری‌اش را برمی‌دارد چنان یهویی خوشحال و سرزنده می‌شود که آدم هوس می‌کند یک بار روسری سرش کند و بردارد بلکه به این حس رهایی و دلخوشی برسد! ببینید و شاد شوید و البته عبرت بگیرید!
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر