close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
بلاگ

تحقیق و تفحص مجلس در تُنبان ملّت

۱۰ تیر ۱۳۹۳
در بلاگستان
خواندن در ۶ دقیقه
تحقیق و تفحص مجلس در تُنبان ملّت

هفته گذشته، در پی سؤال علی مطهری و ناصر موسوی لارگانی از وزیر کشور درباره بی‌اعتنایی این وزارتخانه به پدیدۀ «ساپورت» (جوراب-شلواری سابق)، تصاویری از خانم‌های ساپورت‌پوش از مانیتور مجلس پخش شد، که به قول علی مطهری شور و وجدی در میان نمایندگان ملت به وجود آورد. بعلاوه، مجلس برای اجرای برنامه‌های ازدیاد جمعیت به کلیات طرحی رأی داد که در صورت تصویب جزئیات آن «سقط جنین، عقیم‌سازی، وازکتومی، توبکتومی و هرگونه تبلیغات راجع به تحدید موالید و کاهش فرزندآوری ممنوع است و مرتکب به مجازات مندرج در ماده 624 قانون مجازات اسلامی مصوب 1375/3/2 می‌شود». در زیر، واکنش وبلاگستان را به این دو اتفاق بخوانید.

*          *          *

نویسندۀ سیب و سرگشتگی می‎گوید مداخله قانون در مسائل خصوصی و شخصی شهروندان باعث قانون‎گریزی می‌شود: وقتی سطح شعور قانون گذار یک مملکت در حد تصویب قانون برای منع وازکتومی و پوشیدن جوراب ساپورته، وقتی تمام شهر پر از باید و نبایدهای عهد دقیانوسه؛ وقتی هر حرکتی به جز در کانالهای تنگ حکومتی ممنوعه؛ معلومه که آدمها قانون گریز میشن. وقتی قانون به جای آنکه نقش واقعی خودش که حمایت از حقوق شهروندانه رو بازی کنه تبدیل به انگشت مزاحمی می شه که در ماتحت همون شهروندان فرو میره و حتی در اداب مستراح رفتن شون مداخله می کنه، آخرش خوب معلومه به گند کشیده می شه. وقتی به جای دادخواهی از مادر ستار بهشتی به دستگیری چهار تا بچه که روی پشت بام خونه شون رقصیدن افتخار می کنه معلومه که ازش چیزی به جز یک کاریکاتور مزخرف باقی نمی مونه. از همه بدتر اینه که این وسط معدود قوانین منطقی و جهانی هم میان سیلاب اراجیفی که از چاه فضلاب مجلس و نماز جمعه و صدا و سیما بیرون می آید گم می شه و اون وقت دیگه سگ صاحبش رو نمی شناسه: رانندگی در مستی میشه طغیان، ریختن پوست آدامس در معابر مبارزه ی مدنی، حاصل کار هم همین آش شله قلمکاری که ملاحظه می فرمایید.

اکثر وبلاگ‎نویس‎ها گفته‌اند که نمایش عکس‎های زنان ساپورت‎پوش در مجلس نشان می‌دهد چقدر نمایندگان به مسائل و مشکلات اصلی مردم بی‌اعتنا هستند. رزا سادات می‎گوید: پخش تصاویر زنان ساپورت پوش در مجلس، سندی علیه خود نمایندگان بود و نشان می داد که آنها به حدی از جامعه و آنچه در آن می گذرد غافل اند که لازم است برای نشان دادن آنچه حتی در خیابان ها می گذرد برایشان عکس نشان دهند. گو این که نمایندگان مجلس ایران در کشوری دیگر زندگی می کنند! و اتفاقاً همین نمایندگان ناآگاه به وضع جامعه برای ما قانون هم تصویب می کنند....

مرسده فروزان هم نوشته: نشون دادن عکس دخترای ساپورت پوش وسط مجلس عجباااااا!!!! عده ای از مردم تو کشور نون شب ندارن بخورن، آقایون فیلم دختران ساپورت پوش نیگاه میکنن! جمعیت بیکاران کشور روز به روز داره بیشتر میشه،آقایون فیلم دختران ساپورت پوش نیگاه میکنن! خیلیا مشکل مسکن دارن، آقایون فیلم دختران ساپورت پوش نیگاه میکنن! تورم، فقر، اعتیاد، مسکن، بیکاری....اینا اصلا مشکل ساز نیست، آقایون مجلس راحت باشین فیلم دختران ساپورت پوش نیگاه کنین، وازکتومی تصویب کنین!! مملکته داره توش زندگی میکنیم!! جای تاسف داره!!

یزدان سلحشور بین ساپورت و وازکتومی رابطه مستقیمی می‎بیند و می‌پرسد: یک سؤال فنی:ساپورت‌ها باعث شدند وازکتومی قدغن شود یا برعکس؟! از آنجایی که مشخص شده هرچه مشکل این مملکت دارد از ساپورت است و مجلس هم خیلی به دنبال رفع مشکل در این زمینه است، به نظرم رسید که اشاره‌ای بکنم به انواع ساپورت‌ها که خیلی ما را کلافه کرده و البته تقاضا کنم که آن قانون ضد ِ وازکتومی را از این ساپورت‌ها حذف کنند تا مشکلات کشور، یک‌شبه و خیلی عمیق حل شود.

سپس سلحشور چند نوع ساپورت را برمی‌شمرد، از جمله ساپورت گروه‎های فشار، ساپورت بیمه‌های تکمیلی و غیر ِ تکمیلی و دولتی و غیر ِ دولتی، ساپورت ِ همراه اول، ...؛ و به رابطه بین ساپورت و وازکتومی می‌رسد: بد روزگاری شده! «قلم» نمی‌تواند پایش را بگذارد به خیابان؛ اگر چیزی پایش نباشد رسماً گشت ارشاد وارد عمل می‌شود! اگر ساپورت پوشیده باشد، گشت ارشاد، معرفیش می‌کند به وزارت ارشاد، جهت ممیزی! اگر شلوار لی پایش باشد، حتماً غرب‌زده‌‌ است اگر شلوار پارچه‌ای پایش باشد، حتماً اهل فتنه است! اگر توی خانه بنشیند و سال به سال از خانه در نیاید، می‌گویند دارد با بی‌بی‌سی کار می‌کند؛ با ایمیل می‌فرستد! خلاصه اینکه مسئولان رسیدگی کنند؛ یا اساساً وازکتومی کنند یا اگر این قلم سال به سال یک کاکل زری به جمعیت کشور اضافه کرد، ما مجبور نباشیم بابت اینکه زمین فوتبال شخصی نداریم و بچه زده با توپ پلاستیکی، شیشه همسایه را شکسته، برویم دادگاه و پاسگاه.

محمد مطلق گرچه معتقد است باید برای جلوگیری از پیرسالی جمعیت کاری بکنیم، تردید دارد که طرح پیشنهادی نمایندگان عملی باشد: اینکه پیرسالی در سال های آینده گریبان کشور را خواهد گرفت و چرخ های توسعه را که اکنون نیز به کندی می چرخد، از حرکت باز خواهد داشت حرف درستی است. اینکه یکی دو دهه دیگر باید نیمی از مهدهای کودک و مدارس کشور را به سرای سالمندان تبدیل کنیم هم درست، اما آیا به ضرب و زور دستبند و زندان می شود جمعیت را اضافه کرد؟ جمعیت ناخواسته و بی کیفیت، کدام چرخ توسعه را خواهد چرخاند؟ دادگاه با متخلفان چگونه برخورد می کند؟ آیا صفحه حوادث روزنامه ها هنگام ارائه گزارش جلسات دادرسی، صورت "تحدید کنندگان جمعیت" را شطرنجی می کنند؟ راستی مجرم کیست؟ کسی که وازکتومی کرده یا دکتری که به چنین جراحی ناشایستی مبادرت کرده است؟

چندی پیش یکی از مسئولان عنوان کرده بود خانواده های دو فرزندی را شناسایی کرده و به زودی مداخله خواهند کرد! اما توضیح نداده بودند که چگونه مداخله خواهند کرد؟ طرفین را نصیحت می کنند؟ گواهی نامه رانندگی شان را باطل می کنند؟ به هسته های گزینش می گویند این خانواده مشکوک به تاثیر پذیری از فرهنگ منحط غرب است؟ ماهواره شان را ضبط می کنند؟ یارانه را قطع می کنند؟ چکار می کنند؟

سیاست افزایش جمعیت درست اما با کدام زیرساخت؟ آیا بهتر نیست به جای ممنوعیت وازکتومی به فکر بحران آب باشیم، قبرستانی برای دفن اموات بیابیم، شغل ایجاد کنیم تا سالی 200 هزار نفر جمعیت کیفی از کشور خارج نشوند؟ آیا بهتر نیست به جای ممنوعیت ورود ابزار پیشگیری از بارداری، به فکر کنترل ایدز و مصرف روزافزون مواد مخدر باشیم؟ ما کدام جمعیت را افزایش می دهیم و کدام جمعیت را از دست می دهیم؟

اما واکنش خرمالوی سیاه به لایحه پیشنهادی نمایندگان از جنس دیگری است: هرچقدر فکر می کنم وجه خوشحال کننده ی قضیه ی منع وازکتومی این است که بالاخره مردها هم به خاطر یک چیزی در این مملکت محروم شده اند.و چقدر هم دادشان در آمده که دیگر اختیار آلتمان دست خودمان نیست و وای و ای وای....وقتی پست هایشان ر ا می خوانم تعجب می کنم.و به این فکر می کنم واقعا انقدر دردناک است؟ تمام این سالها که همه ی حق ها از ما زن ها گرفته شده است چیزی نیست؟اختیار موهایمان و بدنمان را نداشته ایم. اختیار سفر نداشته ایم. اختیار این را نداشته ایم با کسی بخوابیم چون پیش از ازدواج ما را می برند پزشک تا به ما ثابت کنند اختیار آلتمان دستمان نیست.و اگر ما را نبرند تا ابد بر سرمان می کوبند که معلوم نیست با چندهزار نفر بوده ایم.

... تمام ما در اقوام و دوست و آشنا زنانی را می شناسیم که رحم هایشان را در آورده یا لوله هایشان را بسته اند یا سالهای سال مجبور به پیشگیری بوده اند،قرص خورده اند،کپسول کاشته اند،از آی یو دی استفاده کردند برای اینکه مردها تن به این نداده اند که مردانگی شان را فدا کنند و تمام این سالها زن ها مجبور بوده اند زنانگی شان را فدا کنند....

ثبت نظر