اتهام بغی برای روحانی معترض کُرد؛ ماموستا محمد خضرنژاد کیست؟

طبق اطلاع «ایران‌وایر»، ماموستا «محمد خضرنژاد»، معروف به ماموستا «بوکانی»، روحانی سرشناس کُرد و از حامیان اعتراضات سراسری ١٤٠١، از سوی نهادهای امنیتی به «بغی» متهم شده است. بغی در «قانون مجازات اسلامی» به مبارزه مسلحانه علیه اصل و اساس جمهوری اسلامی گفته می‌شود و مجازات اعدام را در پی دارد. هنوز مشخص نیست مصداق اتهام‌ سنگین بغی برای این روحانی سرشناس چه بوده است اما خبرها حاکی از اعمال شکنجه جسمی این روحانی معترض برای اخذ اعتراف اجباری علیه خود در اداره اطلاعات ارومیه هستند. 

درباره ماموستا خضرنژاد چه می‌دانیم؟

***

ماموستا «محمد خضرنژاد»، معروف به ماموستا «بوکانی»، سحرگاه ٢٨ آبان ١٤٠١، در اوج سرکوب اعتراضات سراسری در بوکان توسط نیروهای امنیتی این شهر بازداشت و سپس به یکی از بازداشتگاه‌های وزارت اطلاعات در ارومیه منتقل شده بود. او با گذشت بیش از ۴۰ روز، هم‌چنان در این نهاد امنیتی تحت بازجویی است.

ماموستا بوکانی در میان روحانیون اهل سنت ایران که از اعتراضات سراسری ١٤٠١ حمایت کرده‌اند، اولین چهره سرشناس مذهبی است که از سوی نهادهای امنیتی به اتهام سنگین «بغی» متهم شده است.

اتهامات انتسابی علیه ماموستا بوکانی چه هستند؟

یک منبع نزدیک به دادسرای عمومی و انقلاب ارومیه که روز دهم دی‌ ۱۴۰۱ پرونده ماموستا بوکانی در این دستگاه قضایی را دیده است، به «ایران‌وایر» گفت شعبه دهم بازپرسی این دادسرا علاوه بر بغی (قیام مسلحانه)، اتهام «سرکردگی و عضویت در گروه‌های تکفیری» را نیز به ماموستا بوکانی نسبت داده است.

این منبع آگاه که هنگام مشاهده پرونده ماموستا بوکانی، پیش از هر چیز تصویر صورت و گردن زخمی و کبود شده پرونده او نظرش را جلب کرده است، می‌گوید: «تصویری که در جریان بازجویی‌ها در بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه از ماموستا بوکانی گرفته و ضمیمه پرونده شده است، به وضوح آثار ضرب و جرح بر صورت و گردن این روحانی را نشان می‌دهد، به طوری که زیر چشم‌ها، گونه سمت چپ و گردن او بر اثر ضرب و شتم در جریان بازجویی، زخمی، سیاه و کبود شده است.»

او در همین رابطه اضافه می‌کند: «دیدن تصویر ماموستا بوکانی بر روی پرونده‌اش نشان می‌دهد که او در جریان مراحل بازجویی که با گذشت بیش از ۴۰ روز هم‌چنان ادامه دارد، تحت شکنجه‌های جسمی برای اعتراف اجباری و پذیرش سناریوهای ساختگی نهادهای امنیتی قرار دارد.»

ماموستا بوکانی چرا و چه‌گونه بازداشت شد؟

یک منبع آگاه پیش‌تر به «ایران‌وایر» گفته بود ماموستا بوکانی به همراه پسرش، «یاسر خضرنژاد»، سحرگاه ٢٨ آبان ١٤٠١، در پی یورش نیروهای امنیتی به منزل پدرش در منطقه «کل‌تپه» بوکان، بدون برگه قضایی و تشریح اتهام انتسابی بازداشت شده است.

به گفته این منبع مطلع، نیروهای امنیتی علاوه بر تفتیش منزل پدری ماموستا محمد خضرنژاد و اهانت به پدر ۸۰ ساله او، ماموستا و دیگر اعضای خانواده‌اش را در مقابل چشمان پدرشان مورد ضرب و شتم قرار داده‌ بودند.

یاسر خضرنژاد اوایل آذر، پس از چند روز از اداره اطلاعات بوکان آزاد شد.

به گفته منبع نزدیک به خانواده خضرنژاد، به نظر می‌رسد علت بازداشت ماموستا بوکانی، مواضع انتقادی و صریح او در برابر کشتار معترضان به دست نیروهای مسلح حکومتی، به ویژه سخنرانی او به مناسبت جان‌باختن «اسعد رحیمی»، شهروند بوکانی در مسجد «افتخاری» بوکان باشد: «ماموستا بوکانی در سخنرانی خود در مسجد افتخاری بوکان با اشاره به جان‌ باختن اسعد رحیمی و دیگر جان‌ باختگان اعتراضات سراسری در این شهر، هم‌چنین کشتار معترضان بی‌دفاع توسط نیروهای مسلح حکومتی را به شدت محکوم کرده و خواستار توقف برخوردهای خشونت‌آمیز با معترضان و آزادی هرچه سریع‌تر بازداشت شدگان و زندانیان در بند شده بود.»

اسعد رحیمی، شهروند اهل بوکان ٢٥ آبان ١٤٠١، در جریان اعتراضات مردمی در این شهر با شلیک مستقیم نیروهای مسلح حکومتی جان‌ باخت.

بر خانواده ماموستا بوکانی چه می‌گذرد؟

یک روحانی ساکن سنندج و از دوستان نزدیک ماموستا بوکانی و خانواده این روحانی کُرد که نامش نزد «ایران‌وایر» محفوظ است، درباره آخرین اخبار مربوط به ماموستا بوکانی به گفت: «ماموستا بوکانی حدود ١٠ روز پیش در یک تماس کوتاه تلفنی، بدون اشاره به محل بازداشت و وضعیت جسمی و سلامت خود، با پدرش، آن هم در حد سلام و احوال‌پرسی صحبت کرده است. این تنها خبری است که ما و خانواده خضرنژاد از ماموستا بوکانی پس از بازداشت او توسط اداره اطلاعات بوکان داریم.»

به گفته این منبع آگاه، خانواده خضرنژاد بیش از ۴۰ روز است که برای پی‌گیری وضعیت ماموستا بوکانی، غیر از بوکان، به ارومیه و مراجع قضایی در این شهر مراجعه کرده‌ اما هربار به بهانه نقص پرونده، آن‌ها را روانه می‌کنند و هیچ اطلاعاتی هم درباره علت بازداشت و اتهامات انتسابی علیه ماموستا بوکانی به خانواده‌اش نداده‌اند.

او در ادامه می‌افزاید: «خانواده خضرنژاد غیر از مراکز امنیتی و مراجع قضایی در بوکان و ارومیه، به مرکز بزرگ اسلامی آذربایجان‌ غربی در ارومیه مراجعه کرده و از مسوولان این نهاد مذهبی هم خواسته‌اند تا پرونده ماموستا بوکانی را پی‌گیری کنند اما به نظر می‌رسد این نهاد حکومتی تمایلی به پی‌گیری وضعیت ماموستا بوکانی ندارد.»

این در حالی است که ماموستایان شهرهای سنندج و دهگلان روز ٣٠ آبان و دو روز پس از بازداشت ماموستا بوکانی، طی یک بیانیه جمعی، علاوه بر آزادی بدون قید و شرط همه زندانیان اعتراضات سراسری، خواستار آزادی ماموستا محمد خضرنژاد نیز شده بودند.

گفتنی است که ماموستا محمد خضرنژاد از امضا کنندگان بیانیه جمعی ٤٠٢ عالم دینی، مدرس مذهبی، امامان جمعه و جماعت اهل سنت در شهرهای کردستان در حمایت از اعتصابات و اعتراضات سراسری است که ۲۹ مهر از سوی روحانیون معترض کُرد منتشر شده بود.

ماموستا بوکانی؛ از امامت جمعه و جماعت تا خلع لباس روحانیت

به گفته روحانی نزدیک به ماموستا بوکانی، نهادهای امنیتی در سنندج و بوکان از قدیم ماموستا بوکانی را می‌شناسند و با مواضع او نیز در خطبه‌هایش آشنایی کافی دارند.

او در همین رابطه می‌گوید: «ماموستا بوکانی به دلیل خطبه‌های انتقادی خود در مساجد سنندج و بوکان درباره مسایل اجتماعی، اقتصادی و نظام حکم‌رانی در کشور، طی ۲۰ سال گذشته تقریبا هر سال به نهادهای امنیتی در شهرهای سنندج و بوکان احضار شده است و او را هربار بابت مواضع انتقادی‌اش بازخواست کرده‌اند.»

این روحانی ساکن سنندج درباره سوابق و فعالیت‌های ماموستا بوکانی به «ایران‌وایر» می‌گوید: «ماموستا بوکانی متولد ١٣٥٦ در شهرستان بوکان، از توابع استان آذربایجان غربی است. او پس از اتمام دروس مذهبی و علوم شرعی، در سال ١٣٧٤ به عنوان امام جمعه و جماعت مسجد نادری سنندج فعالیت‌های خود را آغاز کرد و به علت فشار نهادهای امنیتی در این شهر، پس از دو سال به شهرستان بوکان بازگشت.»

به گفته این روحانی ساکن سنندج، ماموستا بوکانی پس از بازگشت به بوکان، به مدت ١٤ سال امام جمعه و جماعت روستای «کوسته» از توابع بوکان بود اما در پی فشار اداره اطلاعات بوکان و سایه سنگین این نهاد امنیتی بر فعالیت‌های فرهنگی و دینی او مجبور شد این روستا را ترک کند. 

ماموستا بوکانی پس از ترک روستای کوسته، حدود دو سال هم به عنوان امام جمعه و جماعت روستای «ناچیت» در نزدیکی بوکان فعالیت داشت که در نهایت با فشار نهادهای امنیتی، از امامت مسجد منع و سپس با توصیه‌های مکرر این نهاد امنیتی، برای همیشه خلع لباس شد.