چهارشنبه عصر در شهر وین، پایتخت اتریش به مناسبت «روز جهانی زن» برنامهای در مرکز فرهنگی هنری «ووک» (WUK) برگزار شد که رنگ و شمایلی متفاوت از قبل داشتند.
«خانه کتاب وین» که توسط گروهی از ایرانیان ساکن این شهر اداره میشود، برای هفتمین سال پیاپی متولی مراسمی به مناسبت روز جهانی زن بود. اما اینبار برنامهها متفاوت از دورههای گذشته اجرا شدند؛ از اجرای پرفورمنسهایی برای انقلاب زنان در ایران تا روی صحنه رفتن تئاتری به زبان انگلیسی برای دختران و زنان بازداشت شده که در زندانهای ایران مورد تجاوز، تعرض، شکنجه و آزار قرار میگیرند. شرکت کنندگان در این برنامه این بار فقط گروههای ایرانی را تشکیل نمیدادند، دختران و پسران دانشجوی اتریشی و اروپایی با میل خود و به صورت داوطلبانه برنامههایی را روی صحنه بردند.
نیلوفر فرحمند، یکی از متولیان خانه کتاب وین و از طراحان برنامه هشتم مارچ در این شهر، در گفتوگویی با «ایرانوایر»، از همکاری «دانشگاه موک» (MUK) اتریش، گروه «کلان فیش» (Clownfish) و دانشجویان هنر دانشکده هنر وین و نیز چرایی تمایل آنها برای شرکت در این برنامه صحبت میکند.
او میگوید: «در تمام این سالها ما سعی کردیم به موضوع زنان، بهویژه زنان ایران و افغانستان به دلیل تحمل شرایط استبدادی که در آن قرار دارند، توجه ویژهای داشته باشیم. اما امسال روز زن برای همه ما متفاوت و آمیخته به رنگ انقلابی بود. چون بعد از انقلاب ژینا، ما توانستیم صدای زنان ایران را به دل اروپا بیاوریم و شعار زن، زندگی، آزادی را اینجا از طرف زنان ایران فریاد بزنیم.»
در سالی که اروپا میتوانست غرق در بحران تجاوز نظامی روسیه به خاک اوکراین، خطرات احتمالی این منازعه نظامی و چالشهای اقتصادی شود، زنان و مردان ایران کانون توجه رسانهها و مردم اروپا و امریکا را تغییر دادند. آنچه به عنوان خیزش سراسری پس از قتل حکومتی «مهسا امینی» در ایران آغاز شد، نگاهها را به سمت تحولاتی در خاورمیانه چرخاند که میتوانست مترقیترین انقلاب تاریخ لقب بگیرد.
حالا بخشی از جامعه هنری پایتخت موسیقی جهان با گذشت بیش از پنج ماه از آغاز اعتراضات و ادعای حکومت مبنی بر پایان آنچه «اغتشاشات» مینامد، میکوشد با اجرای برنامههای هنری، بخشی از صدای مردم ایران باشد.
نیلوفر فرحمند در مورد چرایی همراه شدن دانشجویان اتریشی و اروپایی در مراسم روز هشتم مارچ خانه کتاب وین میگوید: «مسلما رسانهها برای رسیدن صدای انقلاب ژینا به جهان کمک زیادی کردند. اما نباید نقش دانشجویان ایرانی را نادیده گرفت. بعد از کشتار مردم در خیابانهای ایران و اعدام معترضان، توجه و نگاه دانشجویان در اروپا به موضوعات ایران جلب شد و اینجا دانشجویان ایرانی بودند که صدای مردم ایران شدند با توضیح دادن اتفاقات ایران و رساندن صدای مردم به دانشجویان و اساتید اروپایی. به همین دلیل، در ماههای گذشته دانشجویان غیر ایرانی از ما میپرسیدند که دقیقا چه کاری میتوانیم برای مردم ایران انجام دهیم.»
او میگوید تصمیم برای اجرای این سلسله نمایشها در ماههای گذشته و پس از ابراز علاقه برخی از دانشجویان اتریشی و اروپایی به ذهنشان رسیده است: «وقتی گفتند ما دوست داریم صدای مردم ایران باشیم، از آنها خواستیم که با ما در این روز همراه باشند.»
در این روز، تئاتری ۵۰ دقیقهای به زبان انگلیسی برای زنان زندانی در ایران به کارگردانی نیلوفر فرحمند اجرا شد؛ نمایشی از روزگار سیاهی که بر زنان ایرانی در زندانهای جمهوری اسلامی مشتمل بر شکنجهها، بازجوییها، اعترافات اجباری، تجاوزها و تحقیرها میگذرد.
همچنین برای جامعه «الجیبیتی» و مشکلاتشان در ایران، مصایب دختران افغانستان و محرومیت آنها از تحصیل و انقلاب ژینا نمایشها و پرفورمنسهایی به نمایش درآمد.
نیلوفر فرحمند میگوید: «ما سعی کردیم صدای مردم ایران را بلندتر و متحدتر با هم فریاد بزنیم و بگوییم آزادی و رهایی حق هر زن ایرانی است. این حق را حکومت ایران نمیتواند هیچوقت و هیچکجا از ما بگیرد.»
ثبت نظر