عاتکه رجبی معلم اخراجی: اگر در جمع شما نبودم، هیچ بیماری نداشتم

«عاتکه رجبی»، معلم خراسانی که ۱۵ دی‌ماه خبر دریافت حکم اخراج خود را رسانه‌ای کرده بود. با انتشار یک ویدئو کوتاه از سلامت عقلی و نداشتن بیماری زمینه‌ای خود خبر داد. این معلم اخراجی در ویدئوی خود با اعلام اینکه فقط برای آزادی بیان اعتراض کرده می‌گوید: «در خیابان فقط و فقط برای آزادی شعار داده‌ام. اعتراض کرده‌ام برای اینکه اجازه داشته باشم اندیشه خودم را بدون هیچ ترس و واهمه‌ای به زبان بیاورم.»

او با اعلام اینکه یک معترض با دستهای خالی است می‌گوید: «به من خوب نگاه کنید. من یک معترض هستم. دستهای من خالی است. من نه به کسی حمله کردم و نه به چیزی آسیبی زدم. در خیابان فقط و فقط برای آزادی شعار داده‌ام...اگر فردا روزی من هم در جمع شما نبودم این ویدئو برای آن روز است تا که بدانید من چرا اعتراض کرده‌ام. من سلامت کامل دارم. هیچ بیماری زمینه‌ای ندارم. عشق پرت شدن از ارتفاع را هم ندارم. در سلامت کامل عقلی در خیابان به اعتراض دست زدم. با دستهای خالی»

«عاتکه رجبی»، معلم خراسانی است که روز ۲مهرماه ۱۴۰۱ با انتشار ویدیویی به اعتراض و اعتصابات سراسری مردم ایران پیوست و از رفتن به کلاس خودداری کرد. او به تازگی حکم اخراج خود را دریافت کرده است.

این معلم مدارس ابتدایی شهر مشهد در واکنش به حکم اخراج خود، با نوشتن یادداشتی، آموزش‌وپرورش ایران را ضد مردمی‌ترین سازمانی دانست که می‌شناسد. او در این یادداشت با اعلام اینکه «شما بنده را اخراج نکردید بلکه بنده حاضر به همکاری با شما نشدم»، چنین ادامه می‌دهد: «شما اصل سی قانون اساسی را نادیده گرفته‌اید و این یعنی تمامی دانش‌آموزانی که زیر نظر شما تحصیل کرده‌اند، از حق قانونی خود محروم مانده‌اند. نه تنها حقوق معلم را آن‌گونه که سزاوارش است پرداخت نمی‌کنید، که حتی آن‌گونه که شایسته است با مقام و کرامت معلم برخورد نمی‌کنید. برای معلمانی که آزاداندیش هستند و راه پرسشگری و مطالبه‌گری را پیش گرفته‌اند، احکام سنگین بریده‌اید و این بزرگواران را به اتهاماتی واهی منسوب کردید.»

او در ادامه به ورود نیروهای امنیتی به مدارس اشاره کرده و با اشاره به صدور اتهامات منجر حکم اخراجش از آموزش‌وپرورش می‌نویسد: «شما اجازه دادید نیروهای آتش به اختیار وارد محیط مدرسه شوند و بلای جان دانش‌آموزان شوند. مگر خواسته این دانش‌آموزان چیست؟ چرا هیچ‌وقت نخواستید آن‌ها را بشنوید؟ اجازه دادید دانش‌آموزان بازداشت، زندانی، تهدید و حتی کشته شوند! کجا می‌توانم با چنین سازمانی همکاری کنم؟ باور دارم که همکاری با شما یعنی چشم بستن بر این فجایع، یعنی پذیرفتن توهین و تحقیر، من ستم پذیر نیستم و با ستمگر همراه نخواهم شد. نه ده روز، نه سی روز، بلکه سی سال هم صبر کنید، هیچ مدرک و مستندی برای‌تان نخواهم آورد. چرا که من ناگفتنی‌هایم را گفته‌ام. از اتهاماتی که برای بنده ردیف کرده‌اید مشخص است قصد شنیدن ندارید. باشد که روزگاری عدالت برقرار شود.»