«محمد حبیبی» سخنگوی کانون صنفی معلمان ایران، شامگاه چهارشنبه ۱۹بهمن۱۴۰۱، بعد از ۱۰ ماه از زندان آزاد شد.او همزمان با «توحید امیرامینی» فعال حقوق زبان مادری آزاد شده است.
این فعال صنفی معلمان ایران از نیمه شب ۱۰اردیبهشت۱۴۰۱، با یورش ماموران امنیتی به منزل مسکونی‌اش، همزمان با تعداد دیگری از فعالان صنفی بازداشت شده بود.
بازداشت فعالان صنفی کارگران و معلمان پس از فراخوان برگزاری تجمعات اعتراضی سراسری از سوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان در روزهای ۱۱ و ۲۲ اردیبهشت صورت گرفت. ماموران امنیتی با تصور اقدام پیشگیرانه برای بازداشت برخی از آن‌ها، یک روز قبل از برگزاری تجمعات اقدام کردند تا با ایجاد ترس از بازداشت، از برگزاری تجمع توسط معلمان جلوگیری کنند. این سناریوی نخ‌نما شده، نه تنها باعث لغو تجمع نشد، بلکه معلمان بیشتری را در شهرهای مختلف به خیابان کشاند تا مطالبات خود را بلندتر فریاد بزنند.
وزارت اطلاعات دولت سیزدهم در پی بازداشت این فعالان صنفی مدعی شد آن‌ها با «سسیل کوهلر»، عضو فدراسیون آموزش و فرهنگ نیروی کار فرانسه و همسرش «ژاک پاریس» که با ویزای گردشگری به ایران وارد شده و در بازداشت این ارگان امنیتی هستند، در ارتباط بوده و در تلاش برای براندازی نظام با یکدیگر همکاری کرده‌اند.
مهر۱۴۰۰، در آستانه «روز جهانی معلم»، خبر صدور حکم اخراج مجدد «محمد حبیبی»، سخنگوی «کانون صنفی معلمان تهران» از آموزشوپرورش، کام معلمان و فعال صنفی آن‌ها را تلخ کرد. محمد حبیبی برای دریافت حکم اخراج خود به اداره آموزشوپرورش محل خدمت خود مراجعه کرد؛ اما مقامات مسوول از تحویل این حکم به او خودداری کردند. چرا که او قصد داشت با در دست داشتن حکم، شکایت خود را در دیوان عالی کشور مطرح کند.
اردیبهشت۱۳۹۹، هیات تخلفات وزارت آموزشوپرورش و در زمانی که این فعال صنفی دوران حبس خود را می‌گذراند، حکم بازخرید و اخراج را صادر کرده بود. ولی این حکم با شکایت به دیوان عدالت اداری و بنا بر حکم دیوان، حکم اخراج و بازخرید به صورت موقت متوقف شده بود. روز سیزدهم مهر ۱۴۰۰ با حکم جدید هیات تجدیدنظر، این معلم و فعال صنفی برای بار دوم از آموزش و پرورش اخراج و امکان حضور حبیبی در فضای آموزشی از او گرفته شد .
محمد حبیبی کیست؟
«محمد حبیبی خوزانی»، نویسنده و عضو کانون صنفی معلمان ایران، یکی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان «اوین» است. او ۱۲آذر۱۳۵۸ در شهر قم متولد شده و فارغالتحصیل کارشناسی دبیری مکانیک با گرایش ساخت و تولید از «دانشگاه شهید رجایی» تهران در سال ۱۳۸۲ است و کارشناسی ارشد خود را هم در رشته علوم سیاسی از «دانشگاه تهران» دریافت کرده است. او سخنگوی کانون صنفی معلمان ایران در دوران دانشجویی، عضو «انجمن اسلامی دانشگاه شهید رجایی» بود و دو دوره به‌عنوان عضو شورای مرکزی این تشکل دانشجویی فعالیت کرد.
او در سال ۱۳۸۴ با «خدیجه پاک ضمیر» ازدواج کرد. همسرش هم معلم است و مدرک کارشناسی ارشد در رشته فیزیک دارد.خانم پاک ضمیر علاوه‌بر شغل آموزگاری، با روزنامه‌های سراسری نیز در زمینه‌های آموزشی همکاری می‌کند.
او از مهر ۱۳۸۲ در شهرستان‌های دیلم در استان بوشهر، نجف‌آباد اصفهان، گچساران و در نهایت از سال ۱۳۹۰ در شهرستان شهریار مشغول به کار بوده است. سال ۱۳۹۲ با انتقال محل خدمت محمد حبیبی به آموزشوپرورش تهران، فعالیت جدی خود را در امور صنفی معلمان ایران آغاز کرد.
آقای حبیبی، کارشناسی ارشد رشته علوم سیاسی خود را از دانشگاه تهران گرفته است. پایان‌نامه او با موضوع «گفتمان مشروطه اسلامی» در قالب کتابی به همین نام، در سال ۱۳۸۸ توسط «انتشارات گام نو» منتشر شد.
حبیبی در سال ۱۳۹۵با رای اعضای کانون صنفی معلمان تهران، به عضویت هیات مدیره این تشکل درآمد. اما نخستین‌بار آن‌چه در مورد محمد حبیبی خبرساز شد، دستگیری او توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران بود. اولین بار، روز ۱۲اسفند۱۳۹۶، در محل کارش بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
۱۲اسفند ۱۳۹۶، دانش‌آموزان هنرستان کامپیوتر شهریار با صحنه عجیبی مواجه شدند. ماموران لباس شخصی، معلم آن‌ها را در حالی که با اسپری فلفل و ضرب‌وشتم او را مجروح کرده و کلتی که روی سرش نشانه گرفته بودند، سوار بر یک ماشین شخصی کرده و با خود بردند. بازداشت او در حالی رخ داد که سایر معلمان حاضر در هنرستان مداخله نکردند. این عضو فعال کانون صنفی معلمان، در مقابل چشم دانش‌آموزان و همکارانش با خشونت و ضرب‌وشتم بازداشت شد. او ۴۴ روز را در بازداشت سپری کرد. سرانجام در ۲۶فروردین۱۳۹۷، پس از تودیع وثیقه ۲۵۰میلیون تومانی، تا زمان برگزاری دادگاه آزادش کردند.
بازداشت دوم او در ۲۰اردیبهشت۱۳۹۶ رخ داد. به دنبال فراخوان «شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران» در اعتراض به وضعیت معیشتی و کالایی‌سازی آموزشوپرورش، عده‌ای از فرهنگیان مقابل ساختمان سازمان برنامه و بودجه تجمع کردند. حبیبی در این تجمع، همراه با تعداد دیگری از معلمان معترض، با ضرب‌وشتم نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
اول مرداد۱۳۹۷، قاضی «احمدزاده»، رییس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران، ابتدا او را به ۱۰ سال و نیم حبس محکوم کرد. ولی با توجه به ماده ۱۳۴ «قانون مجازات اسلامی»، در نهایت به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» به هفت سال و نیم حبس، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به ۱۸ ماه حبس، به اتهام «اخلال در نظم» به ۱۸ ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق و هم‌چنین دو سال ممنوعیت از فعالیت در احزاب، گروه‌ها و دسته‌های سیاسی و اجتماعی و ممنوعیت خروج از کشور به عنوان مجازات تکمیلی محکوم شد.
آقای حبیبی نزدیک یک سال از ایام حبس خود را در سالن سه بند چهار زندان اوین و بقیه این مدت را در زندان تهران بزرگ سپری کرد. سایت اطلس زندان‌های ایران روز ۲۰آبان۱۳۹۹ خبر آزادی حبیبی را منتشر کرد. آزادی این زندانی سیاسی پس از تحمل دو سال و نیم از دوره محکومیت هفت سال و نیم او رخ داد.
آقای حبیبی متولد ۱۳۵۸ است. او که یکی از اعضای هیات مدیره و مسوول تشکیلات کانون صنفی معلمان ایران هم است، او پس از آزادی در آبان۱۳۹۹، به فعالیت‌های صنفی خود و فعالیت در شبکه‌های اجتماعی ادامه داد. او به‌عنوان سخنگوی کانون صنفی معلمان ایران، در بحث‌های اتاق کانون صنفی معلمان در کلاب‌هاوس مشارکت داشت. این فعال صنفی با سابقه، از جمله مخالفان «تداوم روند پولی کردن و کالایی شدن آموزش در ایران برخلاف اصل تامین آموزش رایگان و اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران» است.
از طریق استان‌وایر با یک مقام محلی تماس بگیرید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر