شایا گلدوست
سازمان افغان الجیبیتی خبر از حضور خود در نشستی به دعوت دفتر دادستان دادگاه کیفری بینالمللی را داد. دفتر دادستان دادگاه کیفری بینالمللی، در ماه می، فعالین و کنشگران اجتماعی از ۱۱ کشور را دعوت کرد تا درباره جنایت نقض حقوقبشر و ستم جنسیتی، گفتگو کنند. اعضای سازمان «افغان الجیبیتی» نیز در این نشست حضور داشتند و درباره وضعیت زنان و جامعه رنگینکمانی در افغانستان صحبت کردند.
«آرتمیس اکبری» از مدیران و بنیانگذاران سازمان «افغان الجیبیتی» در این نشست به خشونت سیستماتیک علیه جامعه رنگینکمانی در افغانستان اشاره کرد و تاکید کرد که دادگاه کیفری بینالمللی با جامعه مدنی همکاری کند، او در صحبتهایش گفت: «دادگاه کیفری بین المللی باید با جامعه مدنی برای تحقیق و مستندسازی درباره جنایت نقض حقوقبشر و ستم جنسیتی علیه افراد الجیبیتیکیو، ارتباط مستقیم برقرار کند».
با اشغال افغانستان توسط طالبان شرایط جامعه رنگینکمانی بسیار دشوار شده است، اما رنگینکمانیستيزى تنها مختص به حكومت طالبان نیست. رنگينكمانىستيزى هميشه در افغانستان وجود داشته است و حكومت طالبان به صورت آشکار و با پشتوانه قانون خود نوشته در اين باره واكنش نشان میدهد. به همین دلیل بستر اجتماعى بازتری براى عادیسازی خشونت علیه جامعه رنگينكمانى در افغانستان بوجود آمده است. باورهای غلط دینی، خرافه، سنت، مردسالاری و کلیشههای جنسی و جنسیتی را میتوان از جمله دلایل مخالفت طالبان با جامعه رنگینکمانی ذکر کرد.
«بصیره پیغام» از اعضای هیئت مدیره سازمان «افغان الجیبیتی» در گفتگو با ایرانوایر از اهمیت برگزاری و شرکت در این نشست میگوید: «نشستی که اخیرا دادگاه بینالمللی کیفری در شهر هاگ هلند برگزار کرد، درباره نقض حقوق بشر مبتنی بر ستم جنسی و جنسیتی بود که مسئله نقض حقوق جامعه الجیبیتیکیو را هم شامل میشد. این اولین بار بود که در این سازمان درباره مسئله جامعه الجیبیتیکیو هم صحبت میکردند که از ویژگیهای فوقالعاده این نشست بود. هرچند زمانی که صحبت از ستم جنسیتی به میان میآید، بیشترین توجهها حول محور حقوق زنان میچرخد، اما این بار تنها صحبت از زنان نبود، بلکه تعقیبها و مجازاتهایی که مبتنی بر جنس و جنسیت توسط گروههای تروریستی و دولتها صورت میگیرد بررسی شد.»
وی در این نشست تاکید کرد که سازمانهای بینالمللی در برابر نقض حقوقبشر باید جدی وهماهنگ عمل کنند و برای پایان دادن نقض حقوق بشر و تبعیض جنسیتی علیه زنان و جامعه الجیبیتیکیو در افغانستان، نیاز به اقدامی متحدانه، جدی و فوری نهادهای بینالمللی مخصوصا دادگاه کیفری بینالمللی است.
«بصیره» در ادامه میگوید: «خوشبختانه من و همکارم آرتمیس اکبری در این نشست شرکت کرده بودیم تا بیشتر درباره جامعه رنگینکمانی افغانستان صحبت کنیم. دادگاه بینالمللی کیفری یک سازمان بسیار بزرگ است، اما دسترسی به جزئیات آنچه در جوامع مختلف اتفاق میافتد ندارد، برای همین از سازمانهای غیردولتی و فعال در زمینه حقوق بشر دعوت کرده بودند تا اطلاعات خود را با آنها به اشتراک بگذارند. سازمانهای حقوق بشری میتوانند آنچه در بستر جامعه به عنوان ظلم و خشونت مبتنی بر جنس و جنسیت اتفاق میافتد را به شکل بهتری در اختیار این سازمان قرار دهند.
به عنوان مثال زن همجنسگرایی که توسط خانوادهاش در افغانستان به قتل رسیده است و یا خبر مرد همجنسگرایی که توسط طالبان زندانی و مجازات و به قتل رسیده است توسط رسانهها بیان میشود، اما یک دادگاه بینالمللی نمیتواند خبر رسانهها را به عنوان یک سند به حساب آورده، از این رو سازمانهایی مانند ما میتوانند تحقیقات، مصاحبهها و مدارک بدست آورده خود را به عنوان مدرکی محکمهپسند در اختیار دادگاه بینالمللی کیفری برای پیگیری و رسیدگی قرار دهند.»
«بصیره» در ادامه صحبتهای خودمیگوید که در این نشست علاوه بر مسائل مربوط به جامعه رنگینکمانی در زمینه حقوق زنان نیز صحبت شد. زنانی که به دلیل جنستشان مورد تبعیض وخشونت قرار میگیرند و حتی از حقوق اولیه انسانی خود مانند حق تحصیل در افغانستان تحت حکومت طالبان محروم هستند. بسیاری از دختران در افغانستان به دلیل اینکه به مدرسه و مراکز آموزشی دسترسی ندارند خودکشی میکنند و به زندگی خود پایان میدهند. خوشبختانه افراد و سازمانهای شرکت کننده درباره آنچه برای زنان و رنگینکمانیها در افغانستان اتفاق میافتد بسیار همصدا بودند.
در حال حاضر مهمترین موضوع برای جامعه رنگینکمانی افغانستان این است که این افراد از افغانستان خارج شوند، چون شرایط برایشان در افغانستان بسیار بحرانی است، اما متاسفانه راهکار بخصوصی برای افراد رنگینکمانی افغانستان در جهت کمک به خروج اضطراری آنها داده نشده است. در این نشست امکانات و راهکارهایی برای آگاهیرسانی درباره جامعه رنگینکمانی افغانستان و آنچه در افغانستان برای آنها اتفاق میافتد مورد بررسی قرار گرفت که این اقدامات هرچند ناکافی، اما ستودنی است. «بصیره» معتقد است که جای خوشحالی دارد که دنیا متوجه شرایط بسیار سخت رنگینکمانیهای افغانستان شده است و این بسیار امیدوار کننده است و میتواند زمینهای برای انجام اقدامات عملی بیشتری باشد.
سازمان افغان ال جی بی تی در ژوئن سال ۲۰۲۰ فعالیتش را از کشور ترکیه آغاز کرد و در سال ۲۰۲۱ در کشور جمهوری چک ثبت رسمی شد. افراد فعال در این سازمان برای احقاق حقوق جامعه رنگینکمانی افغانستانی در سطح ملی و بینالمللی تلاش میکنند. این سازمان سازمانی مستقل و غیرسیاسی است و به هیچ نهاد و حزب سیاسی وابسته نیست تمامی فعالیتهای خود را داوطلبانه انجاممیدهد و از هیچ نهاد حزب و یا دولتی بودجه دریافت نمیکند.
سازمان افغان الجیبیتی اعلام کرده است که در سال گذشته بیش از ۸۳۵ درخواست کمک از طریق وبسایت، فیسبوک، اینستاگرام و توییتر سازمانی خود دریافت کرده است. این رقم فقط شامل شبکههای اجتماعی سازمان میشود و شامل درخواستهایی که همکاران به صورت شخصی دریافت کردهاند نمیشود.
آنها توانستهاند به ۱۱۷ نفر از رنگینکمانیهای افغانستانی کمک مالی کنند. ۸۷ نفر از افراد آسیبپذیر به صورت مستقیم (اغلب کشورهای همسایه) و غیر مستقیم (با هماهنگی و همکاری با نهادهای دولتی، سازمانهای بینالمللی و غیرانتفاعی) از افغانستان خارج شدند. ۳۵ نفر برای درخواست ویزای بشر دوستانه برزیل، استرالیا و اروپا از سازمان کمک حقوقی دریافت کردهاند. ۹ نفر از رنگینکمانیهای افغانستانی با بیماری خاص کمک دارویی دریافت کردهاند. ۲۷ نفر از پناهجویان رنگینکمانی در ترکیه کمک حقوقی و مالی دریافت کردهاند.
این نشست سه روزه، با صحبتهای «کریم خان» دادستان دادگاه کیفری بینالمللی تمام شد. آقای «کریم خان» تاکید کرد که دفتر او ارتباط مستقیم با جامعه مدنی برقرار خواهد کرد و درباره جنایت نقض حقوقبشر و ستم جنسیتی به صورت جدی وارد عمل خواهد شد.
مطلب مرتبط:
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر