هجوم نیروهای امنیتی و بازداشت دوباره معصومه سلیمانی مربی و داور کشتی

یک منبع آگاه به «ایران‌وایر» گفته است که «معصومه سلیمانی» قهرمان سابق کشتی زنان ایران، دوباره توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی بازداشت و چندین ساعت بازجویی شده است.

خانم سلیمانی که دارنده مدال برنز رقابت‌های جهانی کشتی در سال ۲۰۱۰ و داور بین‌المللی کشتی است، هفتم آذر ۱۴۰۲ به‌اتهام «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی»، به پرداخت مبلغ ۵۰ میلیون تومان از سوی دادسرای خرم‌آباد محکوم شده بود. اتهام او، انتشار تصویری کنار مزار «نیکا شاکرمی» نوجوان کشته شده در اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ بود.

معصومه سلیمانی اولین بار، آبان سال ۱۳۹۸ و هم‌زمان با آغاز اعتراضات سراسری به گرانی قیمت بنزین بازداشت شد و ماه‌ها از او هیچ خبری نبود.

***

ایران‌وایر موفق شده است از طریق دو منبع آگاه خود در فدراسیون کشتی و شهر خرم‌آباد، به برخی اتفاقات اخیر که برای این کشتی‌گیر و مربی زن ایرانی افتاده، دسترسی پیدا کند.

یکی از منابع آگاه ایران‌وایر در شهر خرم‌آباد می‌گوید که نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی، ساعت ۶ صبح روز شنبه ۲۵ آذر با حمله به منزل مسکونی معصومه سلیمانی، او را بازداشت کرده‌اند. این منبع آگاه به ایران‌وایر می‌گوید: «این اتفاق در حالی افتاد که خانم سلیمانی از دادگاه احضاریه داشت و می‌خواست برای دریافت حکم به دادگاه انقلاب برود. با این حال حکم جلبش را صادر کرده و او را در خانه‌اش بازداشت کردند.»

به گفته این مقام آگاه، نیروهای امنیتی پس از بازرسی منزل معصومه سلیمانی، ساعاتی او را بازداشت و مورد بازجویی قرار داده بودند: «این اتفاق درحالی افتاده که او ارتباط خاصی با کسی ندارد.»

طبق گفته منبع ایران‌وایر، خانم سلیمانی بیش از ۷ ساعت در بازداشت نیروهای امنیتی بوده است. این فرد به ایران‌وایر می‌گوید: «آن‌چه بعد از شنیدن این خبر برای ما عجیب به نظر می‌رسید این بود که همه اطرافیان ایشان می‌دانند که او باردار است. با وجود این‌که ماموران هم می‌دانستند که او باردار است و شرایط خاصی دارد، ساعت ۶ صبح به منزلش هجوم آوردند و هفت ساعت در بازداشتگاه او را بازجویی کردند.»

بازداشت در بارداری به جرم پرداخت نشدن جریمه دادگاه

معصومه سلیمانی، بیستم اردیبهشت ۱۴۰۲ به دلیل آن‌چه در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی، «تحریک به ارتکاب اعمال خشونت‌آمیز در بستر فضای مجازی» عنوان شده، بازداشت شد.

آن‌چه دستگاه قضایی و نهادهای امنیتی به عنوان رفتار تحریک‌آمیز برای اعمال خشونت در فضای مجازی نامیده بودند، به انتشار عکس‌های معصومه سلیمانی بر سر مزار «نیکا شاکرمی» مربوط می‌شد.

نیکا شاکرمی، مانند معصومه سلیمانی، متولد خرم‌آباد بود. او که ۱۶ سال داشت، توسط نیروهای سرکوب‌گر جمهوری اسلامی در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ ربوده شد و به قتل رسید. کمی بعد نیروهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی خانواده شاکرمی را وادار به اعترافات اجباری کردند تا شهادت دهند که دخترشان توسط نیروهای امنیتی کشته نشده است.

جمهوری اسلامی دلیل مرگ نیکا را «خودکشی» و «پرت شدن از بلندی» عنوان می‌کند اما معصومه سلیمانی را به دلیل انتشار تصاویری از حضورش بر مزار این نوجوان، بازداشت کرد و وب‌سایت حقوق بشری «هه‌نگاو» پنج‌شنبه ۱۸ مرداد ۱۴۰۲ از محکوم شدن او به یک سال زندان برای انتشار این تصاویر خبر داد.

منبع ایران‌وایر حالا می‌گوید که بازداشت خانم سلیمانی به دلیل ناتوانی او به دلیل «عدم توانایی تامین جریمه تعیین شده» بود.

او همچنین روایت می‌کند که ماموران از معصومه سلیمانی خواسته بودند «با چادر» وارد دادگاه شود که او مقاومت می‌کند: «تا جایی که ما می‌دانیم، یکی از موارد همیشگی معصومه سلیمانی، تن ندادن او به همین حجاب اجباری بود. گویا همانجا درگیری به وجود می‌آید و ماموران به او فحاشی می‌کنند.»

خانم سلیمانی همان زمان تصویری از مامور حراست مقابل در دادگاه را در استوری اینستاگرام خود منتشر کرده و مدعی شده بود که این فرد به او به‌دلیل بر سر نکردن چادر، فحاشی کرده است.

منبع ایران‌وایر می‌گوید همسر معصومه سلیمانی، مجبور می‌شود در ساعت‌هایی که او در بازداشت بوده، مبلغ محکومیت به علاوه جریمه دیرکرد را تامین و به حساب دادگستری واریز کند تا همسر باردارش از بازداشت آزاد شود.

محروم از هرگونه فعالیت ورزشی در کشور

منابع ایران‌وایر همچنین تاکید می‌کنند که معصومه سلیمانی، با دستور نهادهای امنیتی و پیگیری‌های وزارت ورزش و فدراسیون کشتی، حق هیچ‌گونه فعالیتی در ورزش ایران را ندارد.

یکی از منابع ایران‌وایر در فدراسیون کشتی نیز می‌گوید که او نه تنها اجازه تمرین دادن یا قرارداد بستن با هیچ باشگاهی را ندارد که از آبان سال ۱۳۹۸ تاکنون حتی به مراسم‌ ورزشی در استان نیز دعوت نمی‌شود.

این فرد در فدراسیون کشتی به ایران‌وایر می‌گوید: «من شنیده‌ام که در فدراسیون جودو هم برای خانم سلیمانی ممنوعیت‌هایی در نظر گرفته‌اند. چون ایشان داور بین‌المللی جودو هم بود. اما در مورد کشتی می‌دانم که علی‌رضا دبیر بخش‌نامه زده و دستور داده که از ایشان به‌عنوان داور یا مربی، در هیچ رده‌ای استفاده نشود.»

منبع ایران‌وایر همچنین به مرداد سال ۱۴۰۱ اشاره می‌کند که هنوز اعتراضات سراسری آغاز نشده و خانم سلیمانی هم برای دومین و سومین‌بار بازداشت نشده بود: «تیم کشتی استان لرستان به مقام سوم مسابقات کشوری رسید. تقریبا تمام دختران کشتی‌گیر این تیم زمانی شاگرد او بودند. اما در مراسم تجلیل از این ورزشکاران، نه دعوتش کردند و نه اجازه ورود به مراسم را به او دادند.»

بنا به گفته این منبع، کمیته انضباطی فدراسیون کشتی، بدون دعوت از معصومه سلیمانی، او را از مربی‌گری محروم کرده است: «گفتند سیاسی است محرومش کنید.»

تفاوت رفتار کمیته بین‌المللی المپیک با بیانیه‌هایش

از فروردین ۱۴۰۱ که کمیته بین‌المللی المپیک در بیانیه‌ای رسمی، ورزش ایران را به دلیل سرکوب مردان و زنان ورزشکار، همراه شدن کمیته المپیک جمهوری اسلامی و وزارت ورزش و جوانان با سیاست‌های جمهوری اسلامی و محدود کردن ورزشکاران زن، محکوم کرد، بیش از ۹ ماه می‌گذرد؛ اما سیاست IOC فقط در حد همان تهدید باقی مانده است.

کمیته بین‌المللی المپیک در بیانیه دهم فروردین ماه ۱۴۰۱ پس از شنیدن صحبت‌های محمود خسروی‌وفا، رئیس کمیته ملی المپیک ایران، ابتدا از وضعیت و سلامت ورزشکاران ایرانی «ابراز نگرانی» کرده و سپس به همین کمیته ملی المپیک ایران ماموریت داده بود تا هر زمان، هر یک از ورزشکاران ایرانی از نظر موقعیت ورزشی، شان اجتماعی یا امنیت، دچار مشکلی از سوی حاکمیت شدند، از این ورزشکاران حمایت کرده و مصونیت آن‌ها را برعهده بگیرد.

در بخش دوم این بیانیه تاکید شده بود که گزارش‌های کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی در مورد وضعیت ورزشکاران ایرانی «رضایت‌بخش نبوده» و کمیته ملی المپیک ایران موظف است از این پس در قبال فشارهای حاکمیت بر ورزشکاران زن، مداخله کند.

در سطر پایانی این بیانیه، نیز نوشته شده بود: «کمیته بین‌المللی المپیک این حق را برای خود محفوظ می‌دارد که با توجه به تحولات این وضعیت، هرگونه اقدام مقتضی را در رابطه با حضور کمیته ملی المپیک و ورزشکاران ایران در بازی‌های المپیک آتی ۲۰۲۴ پاریس انجام دهد.»

با این حال از زمان انتشار این بیانیه تاکنون مربیان و ورزشکاران بسیاری در ایران همچنان از حضور در تیم‌های ملی و حتی ادامه ورزش حرفه‌ای محروم شده‌اند.