گروههای مختلف صنفی در ایران با صدور بیانیه‌های جداگانه به استقبال هشتم مارس "روز جهانی زن" رفتند. در فضای تبعیض‌آمیز و سرکوب سیستماتیک زنان در حاکمیت جمهوری اسلامی، گروههای مختلف صنفی با انتشار بیانیه‌های مختلفی ضمن گرامی‌داشت روز جهانی زن، به انتقاد از شرایط تحمیلی بر زنان در ایران پرداختند. جزییات بیشتر را در ادامه بخوانید:
مهسا، نماد مبارزه متحدانه ما علیه ستم کشی زن و علیه فقر و فساد و...
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت با انتشار بیانیه کوتاهی در کانال تلگرامی خود می‌نویسد: «جمعه هجدهم اسفندماه، برابر با ۸ مارس، روز جهانی زن است. این روز را به همگان شادباش می‌گوییم و بار دیگر بر اهداف جنبش زن زندگی آزادی هم عهد شده و یاد همه جانباختگان در این اعتراضات از جمله مهسا (ژینا) امینی که نماد مبارزه متحدانه ما علیه ستم کشی زن و علیه فقر و فساد و بی تامینی است، را گرامی می‌داریم. ۸ مارس را به‌ویژه به همه همکاران زن شاغل در نفت تبریک می‌گوییم.»
نماد مبارزه علیه خشونت سازمان‌یافته، قتلهای ناموسی، ازدواج و بارداری اجباری
شورای بازنشستگان ایران هم با صدور بیانیه به مناسبت این روز، ۸ مارس را "برای زنان و کل جوامع بشری، روز رهایی از همه سنن، قوانین ضد زن و آداب و رسوم سنتی و فرهنگ‌های جان سختی" دانست که: «طی هزاران سال در خدمت مناسبات طبقاتی مرد سالارانه محافظ وضعیت ستم‌گرانه موجود بوده‌اند.»
در بخشی از این بیانیه آمده است: «۸مارس نماد مبارزه علیه خشونت سازمان‌یافته، قتلهای ناموسی، ازدواج و بارداری اجباری است. نماد رهایی بدن انسان از هرگونه زنجیر و قید و بند و علیه حجاب اجباری و هرگونه کنترل بر بدن است. روز جهانی تاکید بر مبارزه علیه فقر و گرسنگی و حذف ریشه‌ای تمامی محرومیت‌هاست، علیه برده‌داری مدرن در قامت کار مزدی و کار بی‌مواجب خانگی و گروگان‌گیری معیشتی است. روز دفاع از روابط آزاد و داوطلبانه و بی قید وشرط با هر نوع گرایش و تمایل جنسی در دفاع از جامعه LGBTQ است. تاکید مبارزه زنان علیه اعدام، بنیادگرایی دینی و گرایشات نژادپرستانه است.»
شورای بازنشستگان ایران در بیانیه خود می‌نویسد: «جنبش زنان بدون مبارزه برای حفظ محیط زیست و تعامل هم‌دلانه با طبیعت و همه گونه‌های زیستی بی معناست. چرا که زنان اولین قربانیان تخریب محیط زیست و در معرض انواع خشونت‌های اقتصادی و اجتماعی ناشی از آن قرار می‌گیرند.»
این شورا در پایان بیانیه خود آورده است: «امسال ۸مارس مصادف با تحریم گسترده انتخابات حکومتی در یک همبستگی ملی، پیام نوید بخش دیگری را به صحنه آورد و با تحمیل شکستی بزرگ؛ انقلاب زن زندگی آزادی به یک پیروزی دیگر دست یافت. این رویداد به‌مثابه یک رفراندوم اجتماعی-سیاسی باز هم نشان داد دیگر هیچ چیز به روال قبل بر نخواهد گشت. جامعه با حفظ همه دستاوردهایش آگاهانه به پیش می‌رود. خیابان را ترک نخواهیم کرد، آینده از آن ماست.»
فراخوان دانشجویان پیشرو
«دانشجویان پیشرو» هم با صدور بیانیه‌ای، "جمعه ۸ مارس (۱۸ اسفند) روز جهانی زن ۱۴۰۲ را روز تثبیت بی‌حجابی در سراسر کشور و بر پایی اقدامات اعتراضی با پرچم زن زندگی آزادی اعلام کردند. در بخشی از این بیانیه آمده است: «روز جهانی زن امسال در شرایطی فرا می‌رسد که عموم مردم و به‌طور مشخص ما زنان در مصاف هر روزه علیه جمهوری اسلامی قرار داریم. ایستادگی و مبارزه‌ای مداوم که در روند انقلاب «زن زندگی آزادی»، کلیت این حکومت را به چالش کشیده است. در مقابل هم، هر طرح و لایحه و قانونی که برای مقابله علیه این مبارزه هر روزه تصویب و پیاده شده، کاملا شکست خورده است.»
دانشجویان پیشرو در ادامه می‌نویسند: «از سال گذشته و پس از آغاز انقلابی عظیم به نام "زن زندگی آزادی"، مبارزه ما برای رهایی‌مان از قوانین، فرهنگ و سنت‌های مردسالارانه، برای دست‌یابی به سکولاریسم و مدرنیسم، برای برابری جنسیتی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، برای منزلت انسانی‌مان که زیر سایه کثیف قوانینی متحجر و مشخصا حجاب اجباری لگدمال شده و برای آنکه زن، انسان درجه دوم نباشد؛ در ابعاد میلیونی وارد جدالی نفس‌گیر شدیم. این مبارزه جانانه ما بود که برای اولین بار در طول تاریخ موجودیت جمهوری اسلامی، همراه شد با فتح استراتژیک‌ترین سنگر حکومت اسلامی علیه زنان و بخش وسیعی از مردم آزادی‌خواه؛ یعنی، "حجاب". ما توانستیم بالاخره به‌صورت سراسری و هزاران نفره، حجاب اجباری را زیر پا له کنیم. ما توانستیم نماد انقیاد و بردگی و بندگی زنان، نماد تبدیل زنان به انسان درجه دوم را چنان بی‌اعتبار کنیم که حکومت اسلامی برای حفظ خودش از سقوط قطعی، دست به توحش بزند و بارها تلاش کند این سنگر از دست رفته‌اش را باز پس گیرد؛ اما موفق نشد.»
دانشجویان پیشرو در ادامه بیانیه خود به تشریح اقدامات خود در جواب حکومت می‌نویسد: «پاسخ ما علیه حکومت ضد زن، به‌عنوان "شبکه سراسری انقلاب زن زندگی آزادی" در یک سال گذشته، فراخوان‌های مداوم بی‌حجابی سراسری بود. پاسخ ما، تشکل‌ها و نهادهای دانشجویی، فراخوان روز ۲۶ فروردین ۱۴۰۲ بود که با شعار «نه روسری نه توسری آزادی و برابری»، موجی در جامعه ایجاد کردیم که عموم هم‌رزمان ما با هشتگ #از_شنبه تمام تهدیدهای رادان را به باد تمسخر گرفتند. پاسخ ما نهادها و فعالان و مبارزین شهری و جوانان و زنان سراسر کشور، کمپین #تابستان_سخت بود که سخت‌ترین تابستان کل دوران را برای جمهوری اسلامی رقم زد. از این رو، ضروری می‌دانیم که مبارزه را علیه حجاب اجباری و علیه قوانین زن‌ستیز و در راس آن، علیه حکومت ضدزن جمهوری اسلامی ادامه دهیم.»
دور تازه‌ای از فشار و سختگیری برای تحمیل حجاب اجباری
سازمان عفو بین‌الملل هم در گزارش تازه خود هشدار داده است: «در آستانه روز جهانی زن، مسئولان جمهوری اسلامی، دور تازه‌ای از فشار و سختگیری را برای تحمیل حجاب اجباری به زنان ایران آغاز کرده‌اند.»
عفو بین‌الملل در گزارش خود آورده است: «جمهوری اسلامی بر شدت نظارت بر زنان و دختران در فضاهای عمومی افزوده است. برخی از زنان را به خاطر تن ندادن به حجاب اجباری به زندان، شلاق و شرکت در کلاس اجباری «اخلاق» محکوم کرده است. این در حالی است که به تازگی کسانی به اسم اپوزسیون جمهوری اسلامی در نامه‌ای به مسئولان «نشست دموکراسی در کپنهاک» مدعی شده‌اند که "حجاب دیگر در ایران اجباری نیست و زنان بدون حجاب اجباری حتی در جشن‌های حکومتی نیز شرکت می‌کنند."»
در ادامه این بیانیه آمده است: «زنان ایران امروز قدرتمندتر از همیشه مقابل قانون داعشی حجاب اجباری ایستاده‌اند. جمهوری اسلامی نیز به خوبی می‌داند که حجاب دیوار برلین خامنه‌ای است. اگر نتوانند روسری را به سر زنان بازگردانند، قادر به دوام سلطه خود بر کشور نیز نخواهند بود. این فشارها و تهدیدها و افزایش برخوردها به خاطر این است.»
تاریخچه کوتاهی از روز هشتم مارس
کانال تلگرامی اردوی کار با انتشار یادداشتی به چرایی برگزاری روز جهانی زن پرداخته و می‌نویسد: «روز هشتم مارس که به‌عنوان روز جهانى زن شناخته می‌شود، به مبارزه زنان كارگر نساجى در سال ۱۸۵۷در نيويورک آمريكا بر می‌گردد. جنبش ۸ ساعت کار در روز، جنبش مطالباتی زنان برای حق رای، دستمزد مساوی در قبال کار مشابه با مردان، ممنوعیت کار کودکان و مطالبه رفاه و تامین اجتماعی، در سرلوحه مبارزات زنان و مردانی قرار گرفته بود که تولیدکنندگان اصلی ثروت در جامعه بودند. اما خود این زنان و مردان با دستمزدهای بسیار ناچیز و ساعات طولانی کار تا ۱۶ساعت کار در روز مشغول بودند.
شرايط كارى سخت و غير انسانى و دستمزد بسیار پایین كارگران زن و حتا کودکانی كه از اواخر قرن نوزدهم و ابتدای قرن بيستم در كشورهاى صنعتى وارد بازار كار شده بودند؛ زنان را وادار به اعتراض و مبارزه به شكل سازمان يافته عليه وضعیت موجود آن دوره کرد.
در روز ۸ مارس سال ۱۸۷۵ زنان کارگر کارخانه‌های نساجی نیویورک دست به اعتصاب زده و به خیابان‌ها ریختند. آن‌ها با شعار حق رای برای زنان، خواستار افزایش دستمزدها، کاهش ساعت کار و بهبود شرایط بسیار نامناسب کار شدند. این تظاهرات با حمله پلیس و ضرب و شتم زنان بهم خورد اما؛ نارضايتى عمومى از اين شرايط براى زنان كارگر ادامه پیدا کرد.
بعد از گذشت بيش از پنجاه سال در هشتم مارس سال ۱۹۰۸ كارگران زن كارخانه نساجى كتان در شهر نيويورک اعتصاب خود را شروع كردند. اما با دستور مالک كارخانه و براى جلوگيرى از همبستگى كارگران ديگر بخش‌ها با اين اعتصاب و گسترش آن، اين زنان در محل كار خود در كارخانه محبوس شدند. به دلايلی نامعلوم این کارخانه همان‌روز آتش گرفت. تنها تعداد كمى از كارگران زن محبوس توانستند خود را نجات دهند. اما ۱۲۹كارگر زن در این آتش سوزی جان خود را از دست دادند.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر