بیانیه کانون نویسندگان ایران در آستانه روز جهانی زن

کانون نویسندگان ایران در آستانه روز جهانی زن با انتشار بیانیه‌ای کشته شدن مهساها، نیکاها و آرمیتاها را در راه رسیدن به آزادی زن دانسته و نوشته که «آزادی بیان بی‌هیچ حصر و استثنا برای همگان» ضرورتی انکارناپذیر برای تحقق و پاس‌داشتِ زندگی شایسته‌ انسانی است.

در بیانیه کانون نویسندگان ایران تاکید شده است که زنان آزادی‌خواه ایرانی که سال‌ها برای رهایی از قید استبداد و سنت‌های ارتجاعی جنگیده‌ بودند، در سال ۵۷ نخستین قربانیان حاکمیت واپس‌گرای مذهبی بودند.

این کانون در بیانیه خود به مناسبت  روز جهانی زن نوشته که با استقرار جمهوری اسلامی، «اندک حقوق‌ زنان که از پس چندین دهه مبارزه به دست آمده بود، به‌سادگی بر باد رفت و سرکوب سیستماتیک زنان به شکل‌های گوناگون ازجمله تحمیل حجاب گسترش یافت.»

کانون نویسندگان ایران طنین‌انداز شدن شعار «زن زندگی آزادی» در خیابان‌ها و همراهی مردان، از پیر و جوان، را نشان دهنده این نکته می‌داند که «نظام ستم و سلطه‌‌ مردانه بار دیگر، جایی دیگر، تَرَک برداشته است»

در بخش دیگری از بیانیه آمده است که زنان آزاده‌ ایرانی در هر صنفی به‌رغم تهدیدها و بازداشت‌‌های مکرر، وجود انواع شکنجه در زندان‌ها، صدور احکام سنگین حبس و اعدام‌ و با وجود محرومیت‌های اجباری، از تحصیل یا امکانات تأمین معاش از مبارزه دست بر نخواهند داشت.

در سالگرد روز جهانی زن در سال گذشته، پس از اعتراضات به کشته شدن مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد که به جنبش «زن، زندگی، آزادی» نیز شهرت یافت، گروهی از کاربران ایرانی در رسانه‌های اجتماعی با هشتگ «صد زن تأثیرگذار» تصاویری از زنان آزادی‌خواه و دادخواه را منتشر و آنها را به عنوان زنان برگزیده معرفی کردند.

علاوه بر این، در همان روز تصاویر رسیده به صدای آمریکا و انتشار یافته در رسانه‌های اجتماعی نشان می‌داد که گروهی از زنان چند شهر ایران از جمله تهران، سنندج و کامیاران تجمع کرده اند.

گروههای مختلف صنفی در ایران با صدور بیانیه‌های جداگانه به استقبال هشتم مارس "روز جهانی زن" رفتند. در فضای تبعیض‌آمیز و سرکوب سیستماتیک زنان در حاکمیت جمهوری اسلامی، گروه‌های مختلف صنفی با انتشار بیانیه‌های مختلفی ضمن گرامی‌داشت روز جهانی زن، به انتقاد از شرایط تحمیلی بر زنان در ایران پرداختند.

پیشینه روز جهانی زن به اعتصاب و تظاهرات زنان کارگر صنايع نساجی در شهر نيويورک در حدود ۱۷۰ سال قبل باز می گردد؛ اعتصاب و تظاهراتی که برای بهبود شرايط کار و افزايش دستمزد صورت گرفت. در ايران، نخستين جشن روز جهانی زن در سال ۱۳۰۱ خورشیدی در شهر رشت برگزار شد. سازمان ملل از سال ۱۹۷۷ این روز را به‌عنوانِ «روز حقوق زنان و صلح بین‌المللی» به‌رسمیت می‌شناسد  با این وجود جمهوری اسلامی ایران از به رسمیت شناختن آن خودداری کرده و تجمعات زنان را در این روز سرکوب می‌کند.