بلوچستان در میان شاخصهای فقر و بیکاری و محرومیت، در بسیاری از میدانها در ایران اولین است.
در دهههای گذشته، شهروندان بلوچ بهواسطه گروه اتنیکی خود و مذهب سنی اغلب ساکنان استان، از سوی حکومت مرکزی ایران با تبعیضهای مضاعفی روبهرو بودهاند. فقط در سال ۱۴۰۱، بنا به آماری که مدیران سازمان حقوقبشری «حالوش» میگویند احتمالا دو برابر است، دستکم ۱۸۲ تن از شهروندان بلوچ در ۲۳ زندان ایران که اغلب در بیرون از شهرستانهای استان سیستانوبلوچستان بوده، اعدام شدهاند.
اعدام شهروندان بلوچ که اغلب با بهانه «قاچاق» مواد مخدر، قتل و بعضا جرائم سیاسی و امنیتی صورت میگیرد، بالاترین تراکم بهنسبت جمعیت در ایران و احتمالا در جهان را دارد. پیشتر، «شهین دخت مولاوردی»، معاون وقت «حسن روحانی» در امور زنان و خانواده، گفته بود که در سفرش به سیستانوبلوچستان، روستایی را دیده که همه مردان آن اعدام شدهاند.
در کنار اعدامها، کشتار روزانه شهروندان سوختبر که اغلب جوانان و نوجوانان نانآور خانوادهاند، نیز هست. شهروندان بلوچ در ایران با تبعیض مضاعفی روبهرو بوده و هستند که از آنها سوژههای اعتراضی بالقوهای میسازد که با هر جرقهای، آتش اعتراض را شعلهور خواهند کرد.
ثبت نظر