دانشگاه‌های مخصوص شیعیان اثنی عشری

تماشا در یوتیوب

جمهوری اسلامی ایران از بدو تأسیس با برتری دادن شیعیان اثنی عشری بر دیگر ادیان و مذاهب، همواره حامی منافع آنان بوده است. طبق قوانین جمهوری اسلامی، پست‌های کلیدی حکومتی مانند رهبری، ریاست جمهوری یا ریاست دیوان عالی کشور در انحصار شیعیان ۱۲ امامی است. از مناسب کلیدی حکومتی که بگذریم، اقلیت‌های مذهبی درزمینه حقوق اولیه خود، مانند حوزه آموزش نیز مورد تبعیض‌های بسیاری قرار می‌گیرند. در میان دانشگاه‌های ایران، درهای سه دانشگاه فقط بر روی شیعیان اثنی‌عشری باز است که دانشجویانی برای پست‌های کلیدی حکومتی تربیت می‌کنند.

یک: دانشگاه مالک اشتر، وابسته به وزارت دفاع: پیش از انقلاب به‌عنوان پژوهشگاه صنایع دفاعی در اصفهان تأسیس و در سال ۶۳ و با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی به‌کار خود ادامه داد. سازمان ملل در راستای تحریم دانشگاه‌های نظامی ایران، دانشگاه مالک اشتر را تحریم کرد. به دلیل پشتوانه امنیتی وزارت دفاع، اسامی هیئت علمی دانشگاه محرمانه است.



دو: دانشگاه امام حسین، وابسته به سپاه پاسدارن: پس از انقلاب فرهنگی، در سال ۶۲ با نام پادگان امام حسین توسط مهدی باکری تأسیس شد و در سال ۶۶ دانشگاه شد  دانشجویان این دانشگاه پس از گذراندن مراحل سخت گزینشی انتخاب می‌شوند و پس از پایان تحصیلات، وارد کادر رسمی سپاه می‌شوند.

سه: دانشگاه امام جعفر صادق، زیر نظر خانواده آیت‌الله مهدوی کنی: نخستین دانشگاه پس از انقلاب که در دوره انقلاب فرهنگی در سال ۶۱، با سیستم آموزشی علوم طبیعی و حوزوی و با هدف تربیت افرادی با دانش دینی برای مدیریت کشور در سمت‌های کلیدی، تأسیس شد. ریاست این دانشگاه تا سال ۹۳ بر عهده محمدرضا مهدوی کنی، دبیر کل جامعه روحانیت مبارز، از مهم‌ترین احزاب اصول‌گرای ایران بود. پس از درگذشت او، فرزندش محمدسعید مهدوی‌کنی جانشین او شد.

هدف از تأسیس این نهادها، تربیت نیروهای شیعه وفادار به حکومت و پیامدش، تبعیض، محرومیت و ممنوعیت علیه بخش قابل‌توجهی از مردم ایران است. در بسیاری از کشورهای پیشرفته تنوع مذاهب و قومیت‌ها جزیی از سرمایه‌های ملی آن کشورها به شمار می‌روند. اما حکومت ایران نه تنها از این سرمایه‌ها به نفع کشور استفاده نمی‌کند، بلکه با ضایع کردن حق آن‌ها، هم به اقلیت‌ها و هم به کشور آسیب می‌رساند.