شبنم؛ عاشق گیتار برقی و جاز هستم، اما اجازه نمی‌دهند

محمد تنگستانی

پروژه جدید «ایران‌وایر »، «ایران فقط تهران نیست» نام دارد. در این پروژه قصد داریم با کمک شما، هنرمندان و هنرآموزانِ شهرستان‌ها و روستاهای سراسر کشور را معرفی و با آنها گفت‌وگو کنیم. اولویت هم هنرمندانی هستند که یا در رسانه‌های غیرمستقل ایران سانسور شده‌اند و یا به دلیل «شهرستانی» بودن، به آن ها اهمیت داده نشده است. ما بدون گزینش و یا جهت‌گیری سیاسی، آنها را به مخاطبان «ایران‌وایر» معرفی خواهیم کرد.

در بخش اول این پروژه، هنرمندان استان‌های خوزستان، اصفهان و خراسان معرفی می‌شوند. برای مشارکت در این پروژه و یا معرفی هنرمندانی که در شهرستان‌ و یا روستای شما زندگی و فعالیت می‌کنند، می‌توانید با [email protected] با ما در تماس باشید.

«شبنم» در معرفی خود می‌گوید:

ـ  فروردین ۱۳۸۱در شهری مذهبی که محل دفن امام هشتم شیعیان است، در خانواده‌ای شدیدا مذهبی متولد شدم.  از طبقات متوسط جامعه هستم و پدرم فردی سنتی است و در نتیجه محدودیت‌های زیادی برای حضور در جامعه دارم.

مثلا حق انتخابی برای آینده، دینداری یا عدم باور به دین و دیگر موارد شخصی ندارم. دوستانم من را به عنوان شخصی افسرده می‌شناسند. از سن پنج سالگی حجاب اجازه نداد کودکی کنم و حس رخوت به عنوان یک دختر در دلم به وجود آمد. از ده سالگی شروع به نوشتن کردم و اعتراض‌های مکررم به نظام مستبد جمهوری اسلامی در من شروع شد. به دلیل حرف‌ها و فعالیت سیاسی در  شبکه‌های اجتماعی در دوران راهنمایی تا  مرز اخراج از مدرسه  پیش رفتم و بعد اجازه تحصیل در رشته ی علوم انسانی به من داده نشد. با شناخت جهان از طریق سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی و دیدن زندگی هم سن‌وسال‌هایم که آزادانه در نقاط دیگر جهان زندگی می‌کنند، زندگی‌ام بدتر  شد  و شروع به جنگیدن با عقاید خانواده‌ام کردم و روز به‌ روز هم این جنگ بدتر و عمیق‌تر می‌شود.

شعر می‌نویسم و گاهی طراحی می‌کنم. این دو کار آرامم می‌کند. عاشق گیتار برقی و جاز هستم و دوست دارم نواختنشان را یاد بگیرم ولی امکانش نیست و حمایت نمی‌شوم.  هم از نظر مالی هزینه زیادی دارد و هم خانواده‌ام اجازه نمی‌دهند. بعد از اینکه نتوانستم در رشته  مورد علاقه‌ام که علوم انسانی بود درس بخوانم، درس را رها کردم و در حال حاضر سیکل دارم اما تصمیم دارم از اول شروع به خواندن کنم. شاید مهمترین هدفم برای فرار از خانه و ایران باشد.  دوست دارم یک نویسنده  بزرگ سیاسی و معترض بشوم. ترجیح می‌دهم یک مجرم صادق باشم تا یک چاپلوس دروغ‌گو.

در انقلاب ۱۳۵۷ هنرمندان نقشی کلیدی داشتند به عنوان مثال شاعران پیامبران احزاب سیاسی بودند. آیا هنر و هنرمندان استان شما در اعتراضات اخیر دی  ۱۳۹۶ حضور داشتند و کنار مردم بودند؟

•  اعتراضات از شهر مشهد آغاز شد و من خودم در این اعتراضات حضور داشتم و شاهد درگیری‌ها و آسیب‌های شدید مردم بودم. سر یکی از دوستانم را مامورین با باتوم شکستند.  بیشتر حاضرین آقایان جوان و درصد کمی افراد سالخورده بودند.  ازدحام شدید در شهر نشان می‌داد مردم از وضعیت بد اقتصادی به شدت خسته شده‌اند ولی طبق معمول با سرکوب و آسیب رساندن و دروغین مردم را خفه کردند و روز بعد تمام خط‌ها را اشغال کردند و ارتباط ما با دنیا قطع شد. بعد هم برای مدتی در شهر گرانی بی‌سابقه‌ای شد و بیشتر معترضین را به بند و اسیری گرفتند.
  در راهپیمایی روز قدس عده‌ای از طرف‌داران خامنه‌ای به خیابان‌ها آمدند و با شعار علیه ما معترضین و دشمن خواندن ما همه این اتفاقات را به گردن امریکا انداختند‌.  شک ندارم که ما نسل جوان و معترض با یک حرکت قوی می‌توانیم این حکومت را سرنگون کنیم. اما به یک رهبر و حمایت‌گر قوی نیاز داریم.

هر منطقه با توجه به آب و هوا، زبان و گویش محلی، فرهنگ بومی خود را می‌سازد که خرده فرهنگ تعریف می‌شود و خرده فرهنگ‌ها در کنار هم فرهنگ یک کشور را شکل می‌دهند. در چهار دهه گذشته، سیستم ایده‌ئولوژی و فکری حاکم بر ایران دنبال یک‌دست‌سازی و اسلامیزه کردن هنر معاصر و نزدیک کردن آن به ایده‌ئولوژی‌های حکومتی و مذهبی بوده است. گمان می‌کنید این تلاش‌ها به نتیجه رسیده و موفق شده‌اند؟

• بله موفق شده اند. زبان فارسی در ایران رسمیت دارد اما در این زبان رسمی کلمات عربی اعتبار و قدرت بیشتری دارند و این یعنی موفقیت برای حکومت. تاثیرات بسزایی بر ناخودآگاه مردم گذاشته‌اند. آنها را به انقلاب مخملی دعوت کردند و همه جا نام جنگ‌نرم را آوردند. در اوایل به روی کار آمدن حکومت جمهوری اسلامی مردم به دلیل جنگ ایران و عراق تمام سختی‌ها را به جان خریدند.  جنگ توجیه خوبی برای گند‌هایی بود که زدند و بعد همه مسائل را با دین برای مردم حل کردند.