وضعیت کارگران در گروه ملی صنعتی فولاد خوزستان و اعتراضات آنها به این شرایط برای ماههای متمادی در صدر اخبار رسانه‌های ایران قرار داشت. اگر چه هم‌چنان صدای اعتراض کارگران این شرکت به وضعیت معیشت و سایر مطالبات صنفی‌شان شنیده می‌شود. درمان و مسکن‌های موقتی که تا این لحظه برای حل مسائل کارگران این شرکت تجویز شده نه تنها کافی نبوده که منجر به پیچیده‌تر شدن وضعیت آنها شده است.
«پیمان شجیراتی» کارگر سابق گروه ملی صنعتی فولاد خوزستان با انتشار روایت دو سال پیگیری مطالبات کارگران این شرکت در سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۷ به بررسی خواسته‌ها، مطالبات و پاسخهای دولت و کارفرمایان شرکت و برخورد نیروهای امنیتی و دستگاه قضایی پرداخته است. ایران وایر به سبب اهمیت این روایت و نکات آموزنده آن برای سایر کارگران، با کسب اجازه از وی، اقدام به بازنشر آن در روزهای آتی می‌نماید. هشتمین بخش آن را در ادامه بخوانید:
جناح‌های کارگری و سرنوشت کانال فولاد
اجرای یک اعتصاب بدون اتحاد ممکن نیست. اما آن چه معمولا دیده نمی‌شود، تضارب آرا کارگران با عقاید مختلف تا پیش از رسیدن به توافق جمعی است.
این تکثر عقاید را در تنوع شعارها، در پیشنهاد نوع اعتراض‌ها و حتی جلو گذاشتن چشم‌انداز یک اعتصاب هم می‌بینیم. کسانی با اولین دریافت قطره چکانی دستمزد، اعتصاب‌شکنی می‌کنند و از مطالباتی فراتر از به روز کردن معوقات پا پس می‌کشند. برخی دنبال تغییر مدیریت هستند و برخی مشکل‌شان با کل خصوصی‌سازی است. عده‌ای علاقه‌ای به سیاسی شدن مطالبات صنفی ندارند، شماری رفع مشکل «گروه ملی صنعتی فولاد ایران» را در گرو حل ریشه‌ای مسایل کلان اقتصادی و سیاسی کشور می‌دانند. عده‌ای علی‌رغم به نتیجه نرسیدن راه‌های چندین بار رفته، هنوز لابی با مقامات و جمع کردن امضا را موثرترین روش می‌دانند و گروهی دیگر بستن جاده‌ها و تظاهرات خیابانی را.
در آن سوی ماجرا، کارفرمای گروه ملی صنعتی فولاد همیشه تلاش کرده است افرادی را با تطمیع و حتی دادن برخی امتیازها، به سمت خود بکشاند تا بتواند بخشی از اعتراضات و اتفاقات را تحت کنترل خود داشته باشد و هر لحظه از اهداف و برنامه‌های معترضان توسط افراد به اصطلاح خبرچین و مهره‌های خود باخبر شود .
تعاونی فاسد «ایثارگران» هم همیشه به دنبال جذب برخی کارگران فولاد بوده است. این تعاونی که از سال‌ها پیش توسط برخی مدیران پیشین تأسیس شده، از رانت و امتیازهای بی‌حد و حصری در انجام برخی امور شرکت، نظیر تأمین مواد اولیه، فروش محصول، سرمایه‌گذاری در تولید، تأمین سرویس کارکنان، تأمین نیروی انسانی و ده‌ها امتیاز دیگر برخوردار بوده است. بنابراین، همیشه با استفاده از عوامل خود، به دنبال جهت دادن به اعتراضات برای بهره‌برداری در جهت منافع خودش بوده است.
گروه دیگر، افرادی بودند که هم حضور فعالی در اعتراضات داشتند و هم روابط نزدیکی با برخی مسوولان استانی هم‌چون نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نمایندگان مجلس خبرگان رهبری و ائمه جمعه. آنها هم در خفا و هم آشکار با رفت و آمد به دفاتر و محافل این اشخاص، به برگزاری جلسات با آنها می‌پرداختند به طوری که شائبه هم‌سویی سیاسی و جناحی در مورد آنها وجود داشت.
هدف از اشاره به این تعارض‌ها و جناح‌ها، آن است که تصویری ایده‌آل از کارگران گروه ملی صنعتی فولاد به عنوان کارگرانی با آگاهی یک دست به مخاطبان ارایه نشود. چون هر جناح و گرایش کارگری ممکن است در دوره‌هایی دست بالا را داشته باشد و در دوره‌هایی دست پایین. برای همین هم از سر دادن برخی شعارهای متناقض از تریبون کارگری نباید متعجب شد چون انعکاسی از همین تعارضات است؛ مثلا اشاره شد که در جریان اعتصاب آذر ۱۳۹۷، بعد از دستگیری‌ها، چه طور تعدادی از کارگران برای مذاکره پیش‌قدم شدند و اعتصاب را شکستند.
به همین ترتیب، این را هم باید توضیح بدهم که کانال تلگرامی «کارگران فولاد» که مهم‌ترین رسانه کارگران گروه ملی صنعتی فولاد بود، به تدریج و در ماههای پس از اعتصاب آذرماه به دست طیف محافظه‌کارتر سازمان‌دهندگان افتاد.
مجامع عمومی کارگران فولاد و سرنوشت آن
همان‌طور که اشاره شد، زمستان سال۱۳۹۵، کارگران فولاد تجمع اعتراضی خود را از داخل کارخانه به سطح شهر کشاندند. این تصمیم به تنهایی یک قدم مهم به جلو بود. در این مرحله، مانند سایر تجمعات اعتصابی روزمره در دیگر نقاط کشور، شاهد شکل‌گیری مجامع عمومی خیابانی بودیم؛ یعنی عموم کارگران با اعلام اعتصاب، تا اطلاع ثانوی از حضور در شرکت امتناع می‌کردند و دست به تجمع و شور و مشورت درباره قدم‌های بعدی اعتراض می‌زدند.
این تجمع‌های اولیه البته ماندگار و دایمی نبودند بلکه به مناسبت اعتصاب و پیگیری مطالبات شکل می‌گرفتند. از طرفی هم به دلیل علنی و باز بودن، این تجمعات نمی‌توانستند مصونیتی در برابر حضور و رصد عوامل نفوذی ( لباس شخصی‌ها و عوامل حراست و امثال آنها) داشته باشند.
بنابراین، لازم بود که بخش اعظم سازماندهی، اعم از تقسیم کار، تعیین برنامه روزهای بعد، صدور بیانیه، اطلاع‌رسانی عمومی و غیره تا حد امکان به دور از رصد نیروهای امنیتی و از طریق حلقه‌های کوچک‌تر افراد و گروه‌های مخفی مجازی پیش برود.
با این اوصاف بود که به تدریج از دل این مجمع عمومی خودجوش، خیابانی و علنی، نوعی سازماندهی نیمه مخفی در پشت صحنه قوام گرفت و حتی بعد از پایان این دور از تجمعات عمومی کارگران هم به بقای خود ادامه داد.
در مقاطع بعدی اعتراضات هم هر بار که اعتصابی شروع می‌شد، کارگران برای تعیین گام‌های بعدی اعتصاب، در تجمعات درون کارخانه، روبه‌روی استانداری و... دست به برپایی همین نوع مجامع عمومی و بحث و مشورت میان خود می‌زدند.
مطالب مرتبط:
روایتی از دوسال سازماندهی و مبارزه کارگری در گروه ملی صنعتی فولاد خوزستان - 1
روایتی از دوسال سازماندهی و مبارزه کارگری در گروه ملی صنعتی فولاد خوزستان - ۲
روایتی از دوسال سازماندهی و مبارزه کارگری در گروه ملی صنعتی فولاد خوزستان - ۳
روایتی از دوسال سازماندهی و مبارزه کارگری در گروه ملی صنعتی فولاد خوزستان - ۴
روایتی از دوسال سازماندهی و مبارزه کارگری در گروه ملی صنعتی فولاد خوزستان - ۵
روایتی از دوسال سازماندهی و مبارزه کارگری در گروه ملی صنعتی فولاد خوزستان – ۶
روایتی از دوسال سازماندهی و مبارزه کارگری در گروه ملی صنعتی فولاد خوزستان- ۷
آینده مبهم گروه ملی صنعتی فولاد
روایت یک کارگر از اعتراضات گروه ملی فولاد ایران؛ مشکل ما معیشت بود، گفتند شما دشمن هستید
زندگی مخفی یک کارگر معترض؛ گفت‌و گو با میثم آل مهدی
محرومیت در جوار نفت؛ مرور اعتراضات کارگری استان خوزستان-بخش نخست
صدای اعتراض اسماعیل و همکارانش؛ مرور اعتراضات کارگری در استان خوزستان -بخش دوم
یورش شبانه نیروهای امنیتی به منزل کارگران گروه ملی فولاد اهواز
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر