آب بر ميراث؛ گفتگو با مازيار کاظمی

در زمستان سال 1930 موسسه خاورشناسی دانشگاه شيکاگو (The Oriental Institute) اولين برنامه اکتشافی اين موسسه در محلی که امروز تخت جمشید شناخته می‌شود را سامان داد. سرپرست اين برنامه اکتشافی جيمز هنری بريستد، پایه گذار اين موسسه بود.

در دوره‌ای 9 ساله بسياری از آنچه امروز از تخت جمشيد می‌دانيم تا شعتاع ده کيلومتری این بنا تحت اکتشاف گروه‌های مختلفی از باستانشناسان اين موسسه و همکاران‌شان در دانشگاه‌های ديگر نظير دانشگاه برلين قرار گرفت. فيلم کوتاهی که موسسه خاورشناسی دانشگاه شيکاگو از برنامه اکتشافی خود تهیه کرد همچنان يکی از منابع معتبر برای شناخت اين منطقه و چگونگی حفاظت از بقایای تخت جمشید است.

امروز دشت مرودشت و دره تنگه بلاغی سرنوشتی تازه يافته‌اند. دشت به دليل استحصال بی‌رویه آب نشست کرده و سد سيوند با تغيیر مسير رودخانه‌های منطقه و ذخيره بدون برنامه آب در مخزن اين سد خاکی بخش بزرگی از تپه‌های باستانی اکتشاف نشده را زير لايه‌ای از رسوبات قرار داده است.

هنوز برای گروهی از علاقمندان به ميراث فرهنگی اين سوال که ميزان تخريب ناشی از برداشت بی‌رويه آب در مرودشت و ذخيره بی‌برنامه آب در سد سيوند چه اندازه بوده نامعلوم است. برای يافتن پاسخ این سوال با مازيار کاظمی، مدير سابق محوطه ميراث جهانی تخت جمشيد که از قضای روزگار سه سالی‌ست به استراليا مهاجرت کرده گفتگويی طولانی داشتم. بخشی از اين گفتگو را برای ديدن و شنیدن شما آماده کرده‌ام تا اگر چنين سوالی در ذهن شما نيز هست به آن پاسخ داده شود.

دعوت‌تان می‌کنم اين گفتگو را ببینيد:   

.embed-container { position: relative; padding-bottom: 56.25%; height: 0; overflow: hidden; max-width: 100%; } .embed-container iframe, .embed-container object, .embed-container embed { position: absolute; top: 0; left: 0; width: 100%; height: 100%; } .embed-container { position: relative; padding-bottom: 56.25%; height: 0; overflow: hidden; max-width: 100%; } .embed-container iframe, .embed-container object, .embed-container embed { position: absolute; top: 0; left: 0; width: 100%; height: 100%; }