زنان صدرنشین شوراهای شهر

بررسی لیست منتخبان تهران، مراکز استان ها و برخی شهرهای بزرگ نشان می دهد که سهم زنان در شورای شهر نسبت به سال‌های قبل افزایش یافته است. آن‌ها توانستند صندلی‌های زیادی از شورای شهر محل زندگیشان را به خود اختصاص دهند. حتی در برخی شهرها مانند کرمان، کرج، اهواز، شاهرود و یاسوج بالاترین رای را از آن خود کنند. در کرمان ۶ عضو از ۱۵ عضو اصلی زن هستند.

در مقابل در شهر بزرگی مانند ساری هیچ یک از 13 عضو زن نیستند.

افزایش چشم‌گیر حضور زنان در شورای شهر نشان می دهد که حضور آن‌ها نه تنها در دانشگاه‌ها و سازمان‌ها و مراکز اداری بیش‌تر از گذشته است بلکه در عرصه مدیریت های کلان هم آن‌ها حضور چشم‌گیری دارند.

پا یگاه اطلاع رسانی شوشان در مطلبی به قلم رویا محمودی از رای بالای زنانی در انتخابات اخیر شوراهای اسلامی شهرو روستا در خوزستان خبر داده است که برخی نام ها حتی برای شهروندان ناشناخته بوده اند.

وی می نویسد: اگرچه زنان در دوره های اول و دوم شورای شهر حضوری جدی در انتخابات شوراها داشتند اما این گرایش برای ورود به مدیریت شهری در دوره سوم رو به رکود رفت هرچند تعداد بالای آرایی که زنان در دوره های مختلف کسب کردند نشان دهنده میزان اعتماد مردمی به آنان بود حتی اگر ناشناخته بودند و سابقه کار سیاسی و فرهنگی هم در کارنامه خود نداشتند.

در دوره نخست انتخابات شوراي شهر اهواز، 4 زن عضو شورا شدند و در دوره دوم نيز 3 زن از ميان نامزدها انتخاب شدند، اما شورای سوم اهواز فقط يك منتخب زن داشت. اين زن نيز نه فعال سياسي بود و نه فردي شناخته‌شده و صاحب‌نام در جامعه. آرزو بابادي، با كسب 36 هزار و 561 رأي، دومين منتخب مردم در مركز استان خوزستان شد. او در بازار مدرن و لوكس اهواز مغازه‌دار بود.

مشابه اين اتفاق در شهر‌هاي ديگر استان هم افتاده است. در آبادان، دختري جوان و گمنام توانست رأي اكثريت مردم را به خود اختصاص دهد. نازيلا ماهوري تحصيل‌كرده مديريت بازرگاني است و او نيز سابقه هيچ فعاليت سياسي، اجتماعي يا فرهنگي نداشت.

در دزفول كه زنان در دوره‌هاي اول و دوم شوراي شهر حضوري چشم‌گير داشتند و رأي اول شهر هم در دوره نخست به يك زن اختصاص يافت، در سومین دوره شورا، هيچ زني به‌عنوان عضو اصلي انتخاب نشد. مريم‌خاتون قلمبر دزفولي تنها زنی بود که با كسب 10 هزار و 46 به عنوان عضو علی البدل انتخاب شد. در خرمشهر، هم‌چون دوره دوم ، يك زن به تركيب اصلي شوراي شهر راه يافت. نرگس شِضري در شمارش آرا نفر چهارم شد.

در رامهرمز‍، راضيه عبداللهي با كسب 9 هزار و 432 راي نفر سوم منتخبان مردم شد. در بهبهان، كبري عليپور توانست با كسب 6 هزار و 564 راي نفر ششم و وارد تركيب اصلي شورا شد.

زهره‌الزهرا روحي‌پور، ديگر نامزد انتخابات شوراها كه در دوره دوم هم در رقابت‌هاي انتخاباتي حضور داشت، نفر نهم و جزو اعضاي علي‌البدل  شد.

در انديمشك رقابت‌ها در دوره سوم شوراها قابل‌ توجه بود. منتخب نخست اين شهر، شيرين مختاري با 13 هزار و 169راي بود و پس از او، سميه قلاوند با كسب 8 هزار و 671 رأي نفر پنجم شوراي هفت‌نفره انديمشك شد.

در شهر شادگان نيز منتخب نخست مردم يك زن بود، سيما نيك‌نژاد با 5 هزار و 15 رأي. با اين حال، در مسجد سليمان كه بافت جمعيتي متفاوت با افق ديد نسبتا بازتري نسبت به ديگر شهرهاي خوزستان دارد، هيچ زني در ميان اعضاي شوراي شهر سوم جاي  نگرفت. هنديجان، لالي، ايذه، باغملك، اميديه هم شهرهاي كوچكي بودند كه  در دور سوم شوراها نماينده زني نداشت.

اما غروب 24 خرداد 92 طلوعی جدید و جدی تر برای زنان در خوزستان بود.

در چهارمین دوره انتخابات شوراهای شهر خوزستان اوضاع به گونه ای دیگر رقم خورد. حضور بانوان خوزستانی برای انتخابات چهارمین دوره شوراهای شهر سیر صعودی داشت به نحوی که بیش از 500 نفر زن کاندیدای شوراها در استان شدند و سهم کلان‌شهر اهواز نیز از این تعداد 57 نفر بود.

از بین این 57 نفر ، خانم زیبا صالح پور ، آذر زمانی ، ابتسام الباجی و مریم ابریشم کار توانستند وارد شورای شهر اهواز شوند. رای آوری زنان در اهواز به گونه ای بود که یک زن صدرنشین شورای شهر شد و با 35 هزار رای توانست بر سکوی اول قرار بگیرد. در سایر شهرهای خوزستان نیز زنان حضور جدی و فعال داشتند که در برخی از شهرها هم‌چون آبادان چند زن به شورا ورود پیدا کرد.

افزايش تقاضاي زنان براي به دست آوردن كرسي هاي مديريتي نشانه اي بارز از يك رشد ناگزير اجتماعي است. اين اتفاق بي شك نتيجه يك تباني و يك حركت عمدي نيست. اين جبر تاريخ است و كسي نمي تواند در برابر جبر تاريخ بايستد. زنان در همه عرصه هايي كه پا در آن گذاشتند توانايي ها و قابليت هاي خود را نشان دادند. جامعه نتيجه حضور زنان و توانايي آنان را مي بيند و خود زنان هم به اين باور رسيده اند كه بايد زندگي اجتماعي پوياتري داشته باشند.

ورود زنان به عرصه مدیریت شهری با چنين رشد آماري نشان می دهد که جامعه آماده پذيرش وزرا و حتي روساي جمهور زن را نيز دارد و اميدواريم زنان، جامعه و سطوح بالاي مديريتي با همه اين نشانه ها به اين باور برسند و قابليت زنان را براي كسب كرسي هاي مديريتي به رسميت بشناسند.