پدری که محیط بان دنا را بخشید: خیلی آرام هستم، خون را با خون نباید شست

استان وایر- پدر «مجتبی رضایی نیک» که همراه با خانواده اش «اسعدتقی زاده»، محیط بان دنا را بخشیدند و از خون فرزندشان گذشتند، گفت احساس آرامش می کند:«خیلی آرام هستم وخوشحالم که آزاد می شود زیرا معتقدم خون را با خون نباید شست.»

اسعدتقی زاده پس از هشت سال انتظار در سایه اعدام، با تلاش گسترده مردم، دوست داران طبیعت، مسوولان و ریش سفیدان منطقه روز یک شنبه سرانجام موفق به جلب رضایت ولی دم شد و پس از سال ها دوری، صبح دوشنبه ب کانون گرم خانواده باز گشت. جام جم انلاین نوشت که اولیای دم با در آغوش گرفتن پدر اسعد تقی زاده ثابت کرد لذتی که در بخشش است در انتقام نیست.

«اسماعیل رضایی نیک»، پدر مجتبی که مدیر اداره آموزش وپرورش استان کهگیویه وبویراحمد است، در مورد تصمیم خود برای بخشش محیط بانی که فرزندش را به قتل رسانده بود، گفت:«بخشش قاتل فرزندم الهام و برکتی بود که از سوی خداوند متعال و ائمه معصومین بر دلم جاری شد. در طول این سال ها هر گاه به قرآن، نهج البلاغه و احادیث رجوع می کردم، همواره با جملاتی از عفو وبخشش روبه رو می شدم. هرچند که از ابتدا نیز قصد انتقام نداشتم .»

پس چرا هشت سال طول کشید؟

• برخی مسایل حاشیه ای موضوع را به این جا کشاند. من می خواستم به همه ثابت کنم که فرزندم تنها یک عکاس بود و بی گناه در ارتفاعات دنا کشته شد که ثابت هم شد. از طرفی، باید از دستگاه قضایی در استان و کشور تقدیر کنم که بدون کم ترین نفوذ، مراحل قانونی پرونده فرزندم را بر اساس عدالت گذراند و در نهایت حکم به اعدام قاتل صادر کرد .پسر من یک گردش گر بود و تنها سلاحش نیز یک دوربین عکاسی بود که الان هم در منزل ما هست. او برای عکاسی به منطقه رفته بود و قصد شکار نیز نداشت. اصلا سلاحی نداشت که بتواند با آن شکار کند.

فکر نمی کنید شاید در آینده از این تصمیم خود پشیمان شوید؟

• من معتقدم گذشت بهترین لذت دنیا است. از این رو، از این اقدام خود به هیچ وجه پشیمان نیستم و نخواهم شد. برکات و اثرات زیبای این بخشش را هم اکنون در زندگی ام مشاهده می کنم. در این چندسال تمام تلاش خود را انجام می دادم تا پرونده روال قانونی خود را طی کند... در واقع، من خودم یکی از دوست داران محیط زیست هستم. حتی برای زنده نگه داشتن نام فرزندم، در کنار منزل مسکونی خود پارک تفریحی ساختم و افزون بر ۴۰ نوع درخت در آن غرس کردم. افتخار می کنم که یکی از دوست داران محیط زیست در منطقه هستم.

آقای اسعد تقی زاده در طی این سال ها بسیار مورد حمایت دوست داران محیط زیست و مسوولان زیست محیطی قرار گرفت و تلاش های زیادی نیز برای جلب رضایت شما انجام دادند. به اعتقاد آن ها، تقی زاده یک محیط بان بوده و در راستای انجام وظیفه اقدام به تیر اندازی کرده است ؟

• این گونه نبود. آقای تقی زاده محیط بانی بود که آموزش ندیده بود و اسلحه ای که داشت، متعلق به خودش نبود. فرزند من هم نه شکارچی بود و نه به قصد شکار رفته بود. او یک طبیعت دوست بود و برای مشاهده حیات وحش وعکاسی و فیلم برداری به منطقه رفته بود.

در رابطه با آزادی تقی زاده چه حسی دارید ؟

• حس آرامش . خیلی آرام هستم وخوشحالم که ازاد می شود زیرا معتقدم خون را با خون نباید شست.

اسعد تقی زاده که به صورت قراردادی در استخدام سازمان حفاظت محیط زیست بود، مرداد سال ۱۳۸۶ در پاسگاه حفاظتی «خاریدون»، در منطقه ای کوهستانی مشرف به رشته کوه دنا که در منطقه حفاظت شده دنا واقع است، خدمت می کرد. این منطقه به علت تنوع زیستی قابل توجه، از سوی یونسکو به عنوان ذخیره گاه زیست‎کره ثبت شده است. بر اساس گزارش های اولیه، گفته می شود او به اتفاق دو همکارش در گشت با پنج نفر مواجه شدند. شکارچیان به سمت آن ها تیراندازی کردند و تقی زاده آتش آن ها را با گلوله ای پاسخ داد که یکی از آن ها به اسم مجتبی رضایی را از ناحیه شکم مجروح کرد. اما متاسفانه وی براثر این جراحت جان باخت. بعدها البته در دادگاه مشخص شد به نیت شکار نیامده بود و وکلای محیط زیست نیز نتوانستند اثبات کنند که شکارچی بوده است.