محافظ محمد خاتمی: می‌خواستم او را بغل و با خودم منفجر کنم

روزنامه اعتماد گفت‌وگویی با «فرشاد طولابی»، یکی از اعضای تیم حفاظتی سید «محمد خاتمی»، رییس‌جمهور سابق ایران را منتشر کرده که در آن این عضو سپاه پاسداران استان لرستان از تلاش خود برای ترور خاتمی سخن می‌گوید.

طولابی در این گفت‌وگو با «اعتماد» که در بهمن‌۱۴۰۱ انجام شده، به ابعاد گوناگون برنامه‌ریزی‌هایش برای ترور خاتمی اشاره می‌کند. 

این عضو سپاه پاسداران استان لرستان در مصاحبه‌اش می‌گوید: «سال ۱۳۸۶ و ۱۳۷۷ بود که تقابل فکری و عملی من با جریان اصلاحات آغاز شد. این تنفر و تقابل بسیار هم شدید بود.»

وی ادامه می‌دهد: «پس از اینکه متوجه خطرات فراوان اصلاح‌طلبی برای کشور شدم، سال ۱۳۷۷ نامه‌ای ناشناس به آقای خاتمی ارسال کرده و در آن صریحا ایشان را خطری برای مملکت خطاب کردم و او را مرید شیطان دانستم.»

این عضو سپاه پاسداران می‌گوید در آخرین جمله این نامه هم تاکید کردم: «یقین بدانید اگر تا به حال برای خاتمه دادن به حیات دنیوی‌تان اقدام نکرده‌ام، به این دلیل بوده که هنوز شما را امیدوار به اصلاح می‌دانم.»

محافظ  محمد خاتمی ادامه می‌دهد: «در سال‌های بعد که حفاظت اطلاعات دستگیر شدم، از من سوال کردند که اگر قرار بود چنین اقدامی کنی، چگونه و چه نوع این کار را می‌کردی؟ گفتم برای من تفاوتی نداشت، اما زیباترین نوع ترور برای من این بود که خاتمی را بغل کنم و با خودم منفجر کنم. تا بگویند این فرد چقدر باور به این مساله داشت.»

طولابی درباره شیوه بازداشت خودش نیز می‌گوید: «در چتر اطلاعاتی قرار گرفتم، دستگیر شدم و در دادسرای نظامی ۱۸ ماه بازجویی‌های گسترده‌ای را تجربه کردم. دو سال و نیم جنبه‌های قضایی و انتظامی را پشت سر گذاشتم تا اینکه آزاد شدم.» 

به گفته این محافظ سابق محمد خاتمی، خود رییس‌جمهور در آزادی او نقش داشته است. او می‌گوید: «پس از اینکه آقای خاتمی متوجه این ماجرا می‌شوند، فردی را مامور می‌کنند که از جانب ایشان اعلام کند شکایتی از من ندارند. این نامه عامل اصلی آزادی من بود.»

به گفته طولابی، در سال‌هایی که او در زندان بوده، خاتمی ۵۰۰ هزار تومان برای خانواده‌اش ارسال کرده که بسیار به کار آن‌ها آمده است. 

پیش از این در خاطرات اکبر هاشمی‌رفسنجانی که سایت جماران آن را منتشر کرده است، اشاره‌های کوتاهی به ماجرای ترور سید محمد خاتمی توسط فرشاد طولابی شده بود.

سید محمد خاتمی در سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ رییس‌جمهوری و رهبر جناح اصلاح‌طلب حکومت ایران بود که در ابتدای ریاست جمهوری خود، امیدهایی را را برای تغییرات سیاسی در ایران ایجاد کرد. با این حال، مقاومت محافظه‌کاران از یک سو و بی ارادگی اصلاح‌طلبان برای تغییرات از سوی دیگر، در نهایت به ناامیدی گسترده شهروندان ایرانی از وی و جریان اصلاحات انجامید.

این ناامیدی، به‌ویژه خود را پس از اعتراضات دی۱۳۹۶ و استفاده گسترده معترضان از شعار «اصلاح‌طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا» آشکار کرد.