همزمان با تشدید برخوردهای خشونتآمیز با مهاجران افغان در برخی شهرهای ایران، بیش از ۵۴۰ تن از فعالان مدنی، روزنامهنگاران، هنرمندان، وکلا، دانشگاهیان، و پزشکان ایرانی با انتشار بیانیهای ضمن تاکید بر حفظ کرامت انسانی مهاجران، همبستگی خود با مهاجران و پناهندگان افغانستانی را اعلام کردند.
این فعالان در این رابطه نوشتهاند: «شکلگیری و هدایت جریانهایی را که برای حل مساله مهاجران بر طبل خشونت، نفرتپراکنی و تبعیض» میکوبند، «یک عقبگرد فاجعهبار برای جامعه ایران و نافی حقوق و ارزشهای بنیادین انسانی و مدنی» خواندند.
این بیانیه در حالی منتشر شده که در روزهای اخیر مقامهای حکومتی و همچنین برخی رسانههای ایران، لحن گزارشها و اخبار خود علیه مهاجران افغان را تشدید کردهاند و در پی آن ویدیوهایی از برخورد خشونتآمیز با مهاجران افغان در برخی شهرهای ایران منتشر شده است.
امضاکنندگان این بیانیه بر لزوم «رعایت کرامت انسانی و حقوق مهاجران طبق اصول اخلاق ایرانی، ارزشهای معنوی و حقوق بینالمللی» تاکید کردند.
در بخشی از این بیانیه آمده است«نظام حقوقی ایران، از مهمترین مانعها و چالشهای مهاجران برای ادغام آنان در جامعه میزبان است» و موجب از دست دادن فرصتها و امکان تحرک اجتماعی و طبقاتی مهاجران و «نهایتا به حاشیه رانده شدن سیستماتیک، افزایش آسیبپذیری و تراکم آنها در حاشیه شهرهای بزرگ» شده است.
این بیانیه همچنین یادآوری کرده است که «با گذشت بیش از چهل سال» هنوز بسیاری از «مهاجران نسل اول و دوم، تابعیت ایران را کسب نکردهاند» و دستگاههای حکومتی حتی «برای کودکانی که از مادر ایرانی و پدر افغانستانی متولد شدهاند»، شناسنامه صادر نمیکنند.
«مشکلات» بسیار دیگر «مهاجران افغانستانی» نیز در بخشی از این بیانیه برشمرده شده و از جمله اشاره شده که این مهاجران با «محدودیتهای قانونی در زمینه مالکیت اموال منقول و غیرمنقول»، محدودیت در «افتتاح حساب بانکی، خرید سیمکارت، ثبتنام دانشآموزان در مدارس» مواجه هستند و این محدودیتها «مانع بهرهمندی آنان از حقوق اساسی انسانی» میشود.
نویسندگان این بیانیه با تاکید براینکه «مهاجران در ایران تنها مصرفکننده نیستند»، افزودند: «آنها در بخشهایی مانند کشاورزی، ساختمانسازی و خدمات شهری، در سختترین شرایطکاری با دستمزدهای پایین، بدون حمایتهای قانونی و بیمه و بازنشستگی، کار میکنند و همواره سهمی از بار فعالیتهایی را به دوش میکشند که در ایران برایش نیروی کار نیست.»
آنها همچنین نوشتند که «مهاجران برای استفاده از خدمات و امکانات جامعه ایران، از آموزش گرفته تا بهداشت و درمان و حملونقل، هزینه میپردازند که گاهی این هزینهها بالاتر از هزینۀ پرداختیِ شهروندان ایرانی است»، ضمن اینکه آنها «برای دریافت ویزا، کارت آمایش، کارت سرشماری، کارت کار، تمدید اسناد و مدارک خود و صدور برگه تردد، سالانه مبالغ بسیاری به دولت ایران» میپردازند.
امضاکنندگان این بیانیه از مقامات مسئول خواستند تا با عمل به «وظیفۀ شفافسازی، روشنگری افکار عمومی، و جلوگیری از انتشار اخبار کذب» با «مهاجرستیزی و دوقطبیسازی جامعه» مقابله کنند.
آنها همچنین از جامعه جهانی بهویژه سازمان ملل متحد و بازیگران موثر و بینالمللی با «بازبینی در مکانیزمهای حمایتی خود» و همچنین «افزایش کمکهای خود به کشورهایی مانند ایران، که خود با مشکلات عدیده اقتصادی دست به گریبان است»، راهحلها و سازوکارهای پایدار و بلندمدتی برای «حل مسئله مهاجران و پناهندگان» ارائه کنند.
از امضاکنندگان این بیانیه میتوان به نامهای چون «رخشان بنیاعتماد، ، پگاه آهنگرانی، بهمن احمدی امویی، نوشین احمدی خراسانی، علی باباچاهی، احترام برومند، خسرو پارسا، شهرنوش پارسیپور، لیلا حاتمی، پرویز پرستویی و آیدا پناهنده، نیره توحیدی، محسن رنانی، لیلی گلستان، عالیه مطلبزاده، مصطفی معین، محمد سیفزاده، شادی قدیریان، مهناز محمدی، حسن یوسفی اشکوری، احسان شریعتی و کیوان صمیمی» اشاره کرد.
امضاکنندگان این بیانیه تاکید کردند که «خطر واقعی را نه در پناه دادن به انسانهای بیپناه، که در نزول ارزشهای انسانی و عدالت و برابری، نادیدهانگاری حقوق انسانی و شهروندیِ ضعیفترین قشرهای جامعه و کرخت شدن وجدان عمومی در برابر رنج میلیونها انسانِ قربانیِ ظلمهایِ تاریخی» میدانند.
آمار دقیقی از شمار مهاجران افغان در ایران در سال جاری منتشر نشده، اما دیماه ۱۴۰۱، مدیرکل امور اتباع و مهاجرین خارجی وزارت کشور ایران گفته بود که پنج میلیون شهروند افغان در کشور حضور دارند. از زمان به قدرت رسیدن طالبان شمار بیشتری از اتباع افغانستان وارد ایران شدهاند اما بسیاری از آنها بازداشت با «رد مرز» به این کشور بازگردانده شدهاند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر
این ۵۴۰ نفر از جیب خودشان اینهمه یارانه ومنابع را خرج کنند از جیب مردم مایه نزارن. چهل سال اشتباه کردن که کارگر ایرانی از نان افتاده به لحاظ وجود هموطن های این ۵۴۰ نفر. ایران برای ایرانی هست ولاغیر. مراکز اقتصادی نفوذکردن به لطف این ۵۴۰ نفر. شما اگر راست میگویی از ۸۰ میلیون مردم نظر بخواه نه ۵۴۰ نفر افغانی