توصیف رسول بداقی از توماج صالحی: آموزگار نه گفتن به باورهای کور

رسول بداقی، فعال صنفی فرهنگیان و معلم محبوس در زندان اوین در نوشته‌ای به صدور حکم اعدام برای توماج صالحی، خواننده معترض واکنش نشان داده و توماج صالحی را «آموزگار اراده» و «نه گفتن به باورهای کور» توصیف کرده است.

رسول بداقی در این نوشته توماج صالحی را از جمله جوانانی توصیف کرده که «معلم معلمان» خود بوده و در مقابل برتری جویی، تکبر، خودستایی، خودکامگی و بدتر از همه تقلید و مداحی برای ستمگران ایستاده‌اند.

متن کامل نوشته رسول بداقی درباره توماج صالحی به این شرح است:

زنده باد هنر ایستادگی در میدان اندیشه، زنده باد توماج صالحی

توماج دلاور، سال‌هاست دریچه‌ای به روی اندیشه من باز شده، اندیشه‌ای که هیچ میز و نیمکت و تخته سیاهی ندارد و آن آموزگاری اراده‌ها است.

آموزگاری باورهای انسانی، آموزگاری ارزشی به نام «بی ارزشی باورهای کور»، بی ارزشی برتری جویی، تکبر، خودستایی، خودکامگی و بدتر از همه بی ارزشی «تقلید و مداحی برای شکم بارگان و مداحی برای آنان»

توماج دلاور، بسیار دیده‌ام دانش آموزانی که معلم معلمان خود بودند. در میان شاگردان خود آموزگاران بسیاری دیده‌ام که نه با زبان، نه با کتاب و نه با فیلم و نمایش، بلکه با نگاه، با نظم، با عزت نفس و با اراده آموزگارم بوده‌اند.

اما تو بدون تحته سیاه، بدون مدرسه و میز و نیمکت آموزگار اراده‌ بوده‌ای برای من و برای هزاران انسان با انصاف.

توماج عزیز، سرزمین ما هنوز پرورش دهنده انسان‌های آزاده‌ای مانند گاندی، نلسون ماندلا، ژاندارک، ستارخان، مصدق، چگوارا، بی بی مریم بختیاری، مارتین لوتر کینگ، کالوین، سارتر، فرخی یزدی، سردار اسعد، کاوه آهنگر و میلیون‌ها آزاده جان برکف است که مرگ را به زندگی ترجیح می‌دهند.

دیر نیست روزی که ابرهای سیاه خودکامگی از آسمان ایران زدوده شود.

همزاد طوفان، پنجه در پنجه این بیدادیم

در بزم ستم، حنجره تا حنجره فریادیم

رسول بداقی، بازرس کانون صنفی معلمان و عضو شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان، آخرین بار در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱ در آستانه هفته معلم در ایران بازداشت و یک ماه بعد با پایان بازجویی‌ها از بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین به بند عمومی این زندان منتقل شد.

بداقی مدتی بعد همراه با محمد حبیبی و جعفر ابراهیمی، فعالان صنفی معلمان، از سوی دادگاه انقلاب تهران محاکمه و با اتهامات «اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام» به حبس محکوم شد.

بر اساس احکام صادر شده، رسول بداقی به پنج سال و شش ماه حبس، جعفر ابراهیمی به پنج سال حبس و محمد حبیبی به چهار سال و هفت ماه حبس محکوم شدند.