حمایت گروه‌های مختلف از بیانیه عدم مشارکت در انتخابات فعالان صنفی

به دنبال انتشار بیانیه۵۲۰ فعال صنفی معلمان مبنی بر عدم مشارکت در انتخابات، گروه دیگری از فعالان حقوق بازنشستگان، پزشکان، وکلا، کارگران، دانشجویان، خانواده جانباختگان و زندانیان اعتراضات زن، زندگی، آزادی با انتشار بیانیه‌ای، حمایت خود را از بیانیه عدم مشارکت در انتخابات از سوی معلمان را اعلام کردند. متن این بیانیه را در ادامه بخوانید:

«هموطنان خسته، رنجدیده اما آگاه، استوار و امیدوار

ما جمعی از اقشار مختلف جامعه از این طریق همراهی، هم‌سویی و حمایت خود را از بیانیه استدلالی ۵۲۰ نفر از معلمان مبنی بر عدم مشارکت در انتخابات که بسیار دقیق، آگاهانه و مسئولانه نوشته شده است را اعلام می‌نماییم. از شما هموطن عزیز هم درخواست داریم تا با مطالعه این بیانیه و اندیشیدن به آنچه در آن آمده است و دقت به این موضوع که این دلایل محصول اندیشه کسانی است که سال‌ها در مسیر آموزش، روشنگری، مطالبه‌گری، اصلاح و بهبود جامعه تلاش کرده و هر هزینه‌ای را در این راه به جان خریده‌اند، متحد و یک‌پارچه از شرکت در این نمایش بدفرجام برای ایران و مردم ایران خودداری کنید.

و صد البته پس از آن همه با هم متحد و یک‌پارچه‌تر از قبل، برای تغییر حقیقی طبق خواست و اراده خودمان و نه آن‌چه اقلیت مخالف آزادی و برابری در همه این سال‌ها به زور به ما تحمیل کرده‌اند و در این روزها در نمایش‌های سخیف به نام مناظره انتخاباتی هم‌چنان به‌طوری علنی بر آن تاکید دارند، تلاش نماییم.

ما اگرچه ثروت باد آورده و فرصتی برای برپایی ستاد نداریم اما، هر کدام از ما می‌توانیم موثرتر و پرقدرت‌تر از یک ستاد عمل نماییم.

به امید ساختن و داشتن ایرانی آزاد، آباد و سرفراز»

این بیانیه تا لحظه تنظیم این خبر به امضای این افراد رسیده است: 

«نگار کورکور، خانواده دادخواه»، «فواد چوبین، خانواده دادخواه»، «هادی حکیم شفاهی، نویسنده و پژوهشگر»، «رضا رمضان‌زاده، زندانی سیاسی سابق»، «علی اسکندی، زندانی سیاسی سابق»، «مسعود وظیفه، زندانی سیاسی سابق»،«محمود صدیقی پور، فعال صنفی»، «مجید طاهرخانی، معلم»، «فرهاد رحمانی، معلم»، «محسن عزیزی، معلم»، «ابراهیم کرمی‌پور، معلم»، «فاطمه نظری، معلم»، «سهیلا رزوان، معلم»، «علیرضا منصوریان، معلم»، «پری طاهری، معلم»، «علیرضا تدرو، معلم»، «سهیلا قاسمی، ورزشکار»، «سمیه احمدپور، پرستار»، «تارا سلحشور، ورزشکار»، «شیما خدابخشی، ورزشکار»، «مهدیس بداغی، دانشجو»، «نادیا مولایی زاده، دانشجو»، «کشور غریبیان، پرستار بازنشسته»، «گلشن رضایی، دانشجو»، «محمدرضا ابوعلی، فرهنگی بازنشسته»، «داریوش صادقی، فرهنگی بازنشسته»، «محمود باقری، فرهنگی بازنشسته»

بیانیه ۵۲۰ نفر از فرهنگیان ایران: هفت دلیل عدم مشارکت در انتخابات

سوم تیرماه جاری ۵۲۰ تن از معلمان، فعالان صنفی و فرهنگیان شناخته شده سراسر کشور با امضای بیانیه‌ای عدم شرکت خود در انتخابات را اعلام کردند. امضاکنندگان بیانیه اول که اینجا قابل مطالعه است، با اعلام هفت دلیل معتقدند: «شرکت در انتخابات را -ولو با فرض پیروزی کاندیدای اصلاح‌طلب- اشتباه، بدون نتیجه در حل مشکلات و از همه بدتر عامل افزایش مشروعیت و انگیزه سرکوب بیشتر مطالبه‌گران و معترضان می‌دانیم و اعلام می‌کنیم که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نخواهیم کرد.»

با توجه به شرایط روز جامعه و برگزاری انتخابات دوره چهاردهم ریاست جمهوری، لازم دیدیم تا برای دفاع از جمهوریت و بر اساس حقوق شهروندی، همانند کسانی که برای شرکت در انتخابات و حمایت از کاندیدای مورد نظر خود تلاش می‌کنند؛ ما نیز اگرچه برخلاف آن‌ها از هیچ امکاناتی برای برپایی «ستاد مخالفان شرکت در انتخابات» برخوردار نیستیم اما، از طریق نوشتن این بیانیه نظر خود را با شما در میان بگذاریم.

بر کسی پوشیده نیست که وقوع انقلاب و حوادث بعد از آن و جنگ ۸ ساله، پیامدهای منفی فراوانی به همراه داشت -که ناخواسته گریبان‌گیر همه ما شد. برای حل مشکلات پذیرفتیم که راه اصلاحات تدریجی را پیش بگیریم. اما بخش قدرت‌مندتر حاکمیت به طرق مختلف در مقابل خواست اکثریت مردم ایستاد.

با این وجود مردم ناامید نشدند و حماسه حضور واقعی در انتخابات را در سال ۸۸ رقم زدند. اما، نتیجه آن شد که همه می‌دانیم. ولی باز هم مردم به سیاستمداران اعتماد کرده و سال ۹۲ هم برای اعتراض به نتیجه انتخابات قبل و هم امید به اصلاح، پای صندوق آمدند. نتیجه نسبتا رضایت بخش بود. به‌خصوص با انعقاد برجام، از بین رفتن تحریم‌ها و دفع خطر جنگ.

اما وقایع تلخ سال ۹۶ و ۹۸، شلیک به هواپیمای اوکراینی و کتمان آن، تورم افسار گسیخته، آتش زدن برجام در مجلس و فرمان ممنوعیت ورود واکسن آمریکایی و انگلیسی؛ نشان داد که مسئله صرفا به ناتوانی رئیس دولت  و کابینه باز نمی‌گردد.

این‌جا بود که مردم از سال ۹۸ به این باور رسیدند که دیگر به هیچ وجه اصلاحات ممکن نیست و شرکت در انتخابات و تعویض بازیگران قدرت نه تنها هیچ تاثیر مثبتی در زندگی آنها ندارد؛ بلکه با مشروعیت بخشیدن به حکومت؛ به سرکوب‌گری آن مشروعیت می‌بخشند.

از ۹۸ تا امروز به‌خصوص با ورود نسل موسوم به"ضد Z" به عرصه اجتماعی و فشار ناشی از حضور جمعیت بیش از ۱۵میلیونی این نسل -که در بیان و پیگیری مطالبات خود، از نوعی صراحت و شجاعت بیشتر و شاید بردباری کمتر برخوردارند، مردم با عدم مشارکت در سه انتخابات متوالی، با صدای رسا یک «نه» بزرگ به حکومت گفتند.»