تحریم انتخابات توسط ۹ زن زندانی سیاسی و ۵۵ کنشگر ایرانی

در ادامه موج گسترده تحریم و بایکوت انتخابات ریاست جمهوری ایران، ۹ زن زندانی سیاسی و ۵۵ فعال سیاسی و مدنی داخل و خارج ایران نیز در بیانیه‌هایی جداگانه تاکید کردند که «رهایی» از طریق صندوق‌های رای به دست نمی‌آید و شرایط وخیم کشور با «رای‌درمانی» بهبود نمی‌یابد.

در نامه ۹ زن زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین که روز دوشنبه ۱۱ تیر منتشر شده آمده است: « رهایی، نه از طریق صندوق‌های رای بلکه به دستان خودمان و از طریق مبارزه آگاهانه میسر می‌شود»

آنیشا اسداللهی، ریحانه انصاری‌نژاد، هستی امیری، گلرخ ایرایی، ناهید تقوی، ناهید خداجو، نسرین خضری جوادی، فرح نساجی و مریم یحیوی امضا کنندگان این بیانیه هستند.

تماشا در یوتیوب

این ۹ زن زندانی سیاسی در بیانیه خود تاکید کرده‌اند بدیهی است که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نکرده و نمی‌کنیم. چرا که «این قبیل انتخابات تلاشی است مذبوحانه برای نجات حکومتی مستاصل که دیگر مشروعیت خود را از دست داده است.» و «کاندیداهای انتخاباتی به مانند هر دوره دیگر نماد پوسیدگی این رژیم فاشیستی هستند.»

همزمان ۵۵ کنشگر سیاسی و مدنی داخل و خارج ایران نیز در بیانیه‌ای تاکید کرده‌اند: «شرایط وخیم کشور با "رای درمانیِ" تجویز شده از سوی رژیم استبدادی هرگز بهبود نخواهد یافت.»

این کنشگران در بیانیه خود از شهروندان خواسته‌اند همانطور که در دور نخست این نمایش با عدم شرکت و اعلام آن در رسانه‌های مجازی عزم خویش را آشکار کردند، در دور دوم این «سناریوی سست و لرزان» نیز با اعلام نمودن تحریم این انتخابات نمایشی، پشت حاکمیت تبهکار را به خاک بمالند. 

متن کامل این بیانیه که در اختیار ایران وایر قرار گرفته به این شرح است:

هموطنان آزاده!

چنان که می‌دانید، شرایط کشور خصوصا در سال‌های گذشته هر روز اسفناک‌تر شده است.

فساد سازمان یافته، بی‌عدالتی، فقر و فلاکت مهیب شهروندان بی‌گناه، کشور را بدل به منجلابی کرده است که دست بالا، می‌توان آن را بهشت کاسبکاران و دلالان نفت، تسلیحات و آرمان شهر اختلاس گران لقب داد.

دوزخی که ۸۵ میلیون شهروند دردمند و مستاصل در آن گرفتار شده‌اند، دست‌پخت رژیمی است که رهبرانش از روز نخست با فریبکاری و "خدعه" نقاب دموکراسی و جمهوری‌خواهی به چهره زدند تا هولناک‌ترین اشکال استبداد مذهبی را در کشوری به قدمت فرهنگی و تاریخی ایران بر کرسی بنشانند‌.

چنین شد که پس از تجربه‌ای کوبنده و دردناک، اکنون پس از ۴۵ سال ملت ما به جرات یکی از تیره روزترین مردمان منطقه و حتی جهان محسوب می‌شوند.

در شرایطی که هر کدام از شما طعم تلخ فقر و فساد و سرکوب را با گوشت و خون خود چشیده‌اید، برشمردنِ این مصائب، زیره به کرمان بردن است.

ما به ذکر این نکته بسنده می‌کنیم که پس از سه جنبش اعتراضی و گسترده دی ۹۶، آبان ۹۸ و انقلاب "زن زندگی آزادی" که با کشتار و سرکوب وحشیانه حکومت طاعونی جمهوری اسلامی همراه شد، سخن گفتن از هر نوع مشارکت سیاسی یا رای دادن مردم به نامزدهای بی‌اختیار و دست چین شده حکومتی، طنزی تلخ و سیاه است.

به جرات می‌گوییم رژیم حاکم بر ایران ملغمه‌ای از بی‌قانون و استبداد و ارتجاع و شخص‌پرستیِ افراطی است و هیچ نسبتی با دموکراسی حتی به شکل ابتدایی و تقلیل یافته آن ندارد.

بنابراین در شرایط حاضر ما به عنوان مخالفانِ سیاست‌های حکومتِ اسلامی، باور داریم گره‌های کور حیات ایران و ایرانی تنها با رفتن این رژیم و زیر و رو شدن همه بنیان‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بر ساخته کارگزارانش باز خواهد شد.

کنش عدم مشارکت و پشت کردن به سناریوهای سرهم بندی شده حاکمیت، مردم را در جایگاه نیرویی قابل محاسبه و پتانسیل اعتراضی قدرتمند قرار خواهد داد. حکومتیان نیز از امواج آگاهی، بیداری و اتحاد مردم ایران در هراسند.

سناریوی شتاب‌زده حذف کردن رئیسی و اعوان او، هیچ ارتباطی به تغییر ریل سیاست‌های کلی این حاکمیت ندارد و تنها نشانگر اختلاف سران مافیای سیاسی در دوران پسا خامنه‌ای است.

ما باور داریم در گام نخست با اتحاد علیه استبداد حاکم، می‌توان موضع قدرتمند و تغییر ناپذیر خود را به جهان نشان دهیم و در گام‌های بعدی، برای گذار از این شرایط جهنمی به سوی یک دموکراسی چند صدایی و کثرت گرا، نیاز به گفتگو و همدلی نیروهای مترقی و روشنفکر و مبارز کشور داریم.

از این جنبه‌، ما فعالان مدنی سیاسی و ملی‌گرایان ایران تنها به حمایت شما مردم دردمند و آگاه ایران مستظهریم و از همه شما تقاضا داریم با تحریم هر نوع نمایش حکومتی و خط‌کشی قاطع در برابر راهزنان حاکم، زمینه تزلزل و سقوط این رژیم را فراهم کنید.

همه ما نیک می دانیم حکومت جمهوری اسلامی برای اثبات مشروعیت نداشته‌اش در سطح منطقه و جهان، نیاز به مشروعیت سازی داخلی و پروپاگاندای گسترده بین‌المللی دارد. فرصتی که باید از او دریغ شود.

پس همانطور که در دور نخست این نمایش با عدم شرکت و اعلام آن در رسانه‌های مجازی عزم خویش را آشکار کردید، در دور دوم این سناریوی سست و لرزان نیز با اعلام نمودن تحریم این انتخابات نمایشی، پشت حاکمیت تبهکار را به خاک بمالید. 

یقین داریم روز آزادی چندان دور نیست و با دوری از کیش پرستی، اختلافات ساختگی و تفرقه‌افکنیِ اُپوزیسیون نمایان در داخل و خارج کشور، می‌توانیم به مسیری روشن پا بگذاریم.