استان وایر- در نوزدهمین روز اعتصاب سراسری کارگران صنعت نفت ایران، یکصد و پنج هزار نفر نیروهای پیمانکاری و شرکتی وزارت نفت با ایجاد یک کمپین در فضای مجازی، خواهان «حذف کامل پیمانکاران و شرکت‌های واسطه‌ای» شدند.
در متن بیانیه این کمپین آمده است: «ما قریب ۱۰۵هزار نفر از کارکنان شرکتی (ارکان ثالث حجمی و غیرحجمی) شاغل در شرکت‌های دولتی تابعه وزارت نفت؛ اعم از شرکت گاز، نفت، حفاری، پالایش، پخش فرآورده‌های نفتی از مسئولین استدعا داریم: یک‌بار برای همیشه با قانون‌گذاری صحیح و تبدیل وضعیت کارکنان شرکتی وزارت نفت و حذف شرکت‌های پیمانکاری تامین نیرو برای دستگاه‌های دولتی، دست پیمانکاران را از حقوق ما کوتاه نمایید.»
نویسندگان این بیانیه در ادامه افزوده‌اند: «هیچ دلیل عقلی و شرعی وجود ندارد نیروی شرکتی که ده سال از عمر و جوانی خود را صرف خدمت به کشور نموده و سی سال هم به او در دستگاه مربوطه نیاز است؛ به صورت شرکتی مشغول به‌کار باشد و حقوق خود را با واسطه دریافت نموده و بخشی از این حقوق به جیب پیمانکاری برود که نه شرکت دانش بنیان دارد و نه در تولید، و نه در مسائل عمرانی کشور هیچ‌گونه نقشی ندارد و صرفا نقش دلال و واسطه حقوق ما را دارد.»
نیروهای پیمانکاری و شرکتی وزارت نفت در ادامه بیانیه کمپین خود آورده‌اند: «ما در ادارات دولتی دوشادوش بقیه کارکنان خدمت می‌کنیم. کار و ماموریت مشابهی داریم. چرا باید وقتی دو نفر ماموریت و کار یکسان دارند؛ حقوق‌های با اختلاف سه برابر دریافت کنند؟ استدعا داریم نظام عادلانه پرداخت در دستگاه‌های اجرایی کشور جاری شده و حقوق، مزایا و پاداش کارکنان شرکتی با دیگر کارکنان همسان‌سازی گردد.»
به غذای پیمانکار لب نمی زنیم
اعتراض کارگران تعمیرکار فازهای ۹ و ۱۰ منطقه ویژه پارس کماکان ادامه دارد. کارگران، با نپذیرفتن وعده غذایی پیمانکار در یک ماه گذشته؛ وعده‌های غذایی روزهای شانزدهم و هفدهم تیرماه را دریافت و به نشانه اعتراض مقابل دفتر کارفرما گذاشتند.
به گفته منابع کارگری، کارگران پیمانکاری تعمیرات که شامل گروه فیکس، روتاری، سرویس، کارگاه جوشکاری، وَلوشاپ و پمپ‌شاپ هستند؛ همچنان با مشکل وعده‌های غذایی دست و پنجه نرم می‌کنند. در این مدت پیمانکار، توجهی به خواسته آنها نکرده است. کارگران می‌گویند: «تکه‌ای نان و پنیر می‌خوریم اما لب به غذای پیمانکار نخواهیم زد.»
معترضان به همراه مدیران شرکت پیمانکاری از آشپزخانه‌ای که مسئولیت پخت غذای کارگران را برعهده دارد، بازدید کردند. به گفته کارگران، در جریان این بازدید ثابت شد که علی‌رغم هماهنگی انجام شده میان پیمانکار و مدیریت رستوران، وضعیت بهداشتی آشپزخانه، بسیار نامطلوب است. مواد غذایی که برای طبخ غذا از آن استفاده می‌شود، نامرغوب بوده و تاریخ تولید آن مربوط به چند ماه قبل است.
به گفته کارگران معترض این آشپزخانه برای طبخ غذا از موادغذایی تازه استفاده نکرده اما، ناظر کارفرما که مسئولیت نظارت بر پیمانکاران را برعهده دارد، آشپزخانه را تایید و بر ادامه همکاری پافشاری کرده است.
کارگران می‌گویند: «کارگران پیمانکاری بخش‌های ۶،۷ و ۸ از غذای کارفرما بهره‌مند می‌شوند اما ما را وادار می‌کنند تا از غذای بی‌کیفیت پیمانکار بخوریم. پیک پنجم شروع شده و رعایت نکات بهداشتی نسبت به قبل اهمیت بیشتری دارد. اما آشپزها توجهی به پروتکل‌های بهداشتی نداشتند.
چهارمین هفته اعتصاب کارگران در شرکت‌های نفت، گاز و پتروشیمی
اعتصاب سراسری کارگران صنایع نفت، گاز و پتروشیمی کشور که از روز ۲۹ خرداد ۱۴۰۰ آغاز شده است وارد چهارمین هفته خود شده است. تا روز ۱۸تیرماه جاری، نزدیک به ۱۰۰ شرکت، کارگاه صنعتی و پروژه‌ای و کارگران مختلف مناطق نفتی به این اعتصاب سراسری پیوسته‌اند. این اعتصاب در طول ۳ هفته گذشته، حامیان بسیاری در سطح داخلی و بین‌المللی یافته است.
خواسته‌های کارگران اعتصابی
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در بیانیه ۳۰ خرداد ۱۴۰۰ خود، هفت خواسته کارگران پیمانی را به این شرح اعلام کرده بود:
- مزد هیچ کارگر شاغل در نفت نباید کمتر از ۱۲ میلیون تومان باشد. افزایش مزدها با بالا رفتن نرخ تورم، افزایش دستمزد سایر سطوح مزدی با توافق نمایندگان کارگران
- پرداخت به موقع مزدها
- کوتاه شدن دست پیمانکاران از صنعت نفت، قراردادهای مستقیم و دایم
- ممنوعیت اخراج کارگران
- لغو قوانین برده‌وار مناطق آزاد اقتصادی
- رعایت استانداردهای بهداشتی، محیط زیستی و ایمنی محیط کار و بالابردن استانداردهای بهداشتی خوابگاه‌ها و سرویس‌های بهداشتی
- پایان دادن به امنیتی‌سازی محیط‌های کار، به رسمیت شناختن حق تشکل، تجمع و اعتراض کارگران
یک کارگر جوشکار در منطقه پارس جنوبی در توضیح شرایط کمپهای استراحت‌گاه کارگران پیمانی به شورای سازماندهی گفته است: «یکی از خواسته‌های ما بهبود وضعیت غیرانسانی کمپ‌هاست. واقعا شبیه به یک بازداشتگاه است. در فضای کم، در اطاقی ۱۲ متری ده نفر زندگی می‌کنیم. سه حمام و توالت بسیار غیر بهداشتی. حتی جا برای گذاشتن وسایلمان نداریم. شب را باید بر روی زمین سخت بخوابیم. خبری از تخت‌خواب نیست. برخی کمپها در جایی هستند که درمانگاهی در نزدیکی آن قرار ندارد. اگر اتفاقی بیافتد به سختی می‌شود به دکتر و درمان دسترسی داشت. حتا داروخانه‌ای وجود ندارد که یک قرص سرماخوردگی تهیه کنیم.»
او در توصیف وضعیت غذا گفته است: «غذا، کیفیتی بسیار بد با حجم کم به کارگر داده می‌شود. این غذا را نه در غذاخوری؛ که باید در مقابل کمپها صف ببندیم؛ تحویل بگیریم و در کمپ بخوریم.»
او درباره گرما در کمپها می‌افزاید: «از دستگاه‌های تهویه هوا خبری نیست. در گرمای بالای ۵۰ درجه می‌سوزیم. در اطاق‌ها یک کولر قراضه هست که آب خوردن را باید کنارش بگذاریم تا کمی خنک شود و بشود خورد. نفس دوری مراکز نفتی از شهرها و امکانات شهری و از خانواده خود تبعات سخت جسمی و روحی برای کارگران دارد. در جایی مثل عسلویه، کارگر در یک اردوگاه اجباری کار می‌کند و فرسوده می‌شود. روشن است که این وضعیت قابل ادامه دادن نیست. ما خواستار بهبود فوری وضع خوابگاه‌ها، حمام و دستشویی‌ها، داشتن غذاخوری و امکانات اولیه معیشتی با استانداردی انسانی هستیم.»
این کارگر اعتصابی در ادامه ایمنی محیط کار را جزو خواسته‌های اعتصابیون دانست و افزود: «کارگران متخصص بیشتر در معرض خطرات کاری قرار دارند. مثلا کارگران جوشکار و یا رنگ کار چون در ساعاتی طولانی و هر روزه در معرض مواد شیمایی قرار دارند؛ خطر بیماری سرطان آنها را بسیار تهدید می‌کند. و کسی نباید سال‌های طولانی در این رشته‌ها کار کند. آلودگی هوا، آلودگی‌های صوتی، خطر انفجارهای مهیب، سقوط از ارتفاع که اتفاقا در فصل گرمای شدید، به‌خاطر بی‌حال شدن کارگر مواردش زیاد است؛ همه و همه خطرات جانی برای کارگران نفت است.»
او در تشریح وضعیت بیمه کارگران پیمانی می‌گوید: «ما حتا از بیمه درمان هم برخوردار نیستیم. مثلا پیمانکاران، کارگران متخصص را کارگر ساده معرفی می‌کنند که پول بیمه ندهند. بیمه تکمیلی هم نداریم. در حالی‌که باید درمان رایگان باشد و همه کارگران از امکانات درمان برخوردار باشند و سطح آن‌هم ارتقاء یابد.»
به گفته این کارگر اعتصابی در عسلویه فضای مراکز نفتی پادگانی است. او در این مورد می‌گوید: «حساسیت این رشته از کار، عاملی است که بیشترین کنترل‌ها را انجام می‌دهند. نیروی حراست بسیاری در این مراکز کار می‌کنند. در همدستی پیمانکاران با یکدیگر، لیست سیاهی است که اگر کارگری در جایی اعتراض کند فورا تهدید می‌شود که اسمش وارد این لیست خواهد شد. بعد از آن هم، در هیچ کجا شانس استخدام نخواهد داشت. ما با اعتراضات‌مان این فضا را شکسته‌ایم. خواسته ما پایان دادن به امنیتی کردن محیط‌های کار و داشتن حق تشکل، تجمع و اعتراض است. این خواسته‌ها را به روشنی در بیانیه خود اعلام کرده‌ایم.»
📩اگر به اطلاعات تکمیلی درباره این خبر دسترسی دارید، لطفاً با این ایمیل با ما تماس بگیرید: [email protected]
📞اگر می‌خواهید درباره موضوع این خبر با افراد مسئول تماس بگیرید، لطفاً به فهرست مسوولان در سراسر ایران مراجعه کنید: www.ostanwire.com
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر