پادکست یادگار، اپیزود سی‌و دوم؛ زندان به روایت آتنا دائمی (قسمت اول)

در پادکست «یادگار»، درباره زندان و شرایط زندانیان صحبت می‌کنیم؛ شرایط و واژه‌هایی که گاهی فقط در چهاردیواری زندان معنا می‌یابند و یا در زندان معنای متفاوتی دارند.

***

در سی‌و دومین اپیزود پادکست «یادگار» با «آتنا دائمی» فعال سرشناس حقوق‌بشر و کودکان و زندانی سیاسی سابق درباره آثاری که زندان بر روح و جان او باقی گذاشته، صحبت کرده‌ایم. آتنا دائمی شش سال و هفت ماه از روزهای زندگی‌اش را در زندان‌های مختلف ایران گذرانده؛ از زندان معروف اوین تا قرچک و زندان لاکان رشت. اولین‌بار که بازداشت شد، بیست‌و‌شش ساله بود و  بهمن ۱۴۰۰ وقتی آزاد شد سی و چهار ساله شده بود. او در زندان به بیماری «ام‌اس» مبتلا شد. آتنا دائمی حالا چند ماهی است که در کانادا زندگی می‌کند با این حال می‌گوید لحظات کمی است که او به روزهای زندان، دوستان و هم‌بندانش فکر نمی‌کند. روایت آتنا دائمی از زندان مثل معجونی است شبیه زهر و عسل؛ گاه شبیه روزهای انفرادی و قرار گرفتن مقابل هم‌پرونده‌هایی که علیه او اعتراف کرده‌اند، تلخ و غم‌انگیز است و احتمال گریه فراوان و گاه مثل آواز خواندن و رقصیدن با «نرگس محمدی»، شیرین و خوشایند است. 

این اولین اپیزود پادکست یادگار است که نسخه تصویری آن نیز در «ایران‌وایر» به اشتراک گذاشته می‌شود. 

تماشا در یوتیوب

نویسنده و راوی این پادکست، «سجاد شهرابی» است. 

بخش دوم گفت‌وگو با آتنا دائمی هفته آینده منتشر می‌شود. 

پادکست یادگار را می‌توانید علاوه بر سایت «ایران‌وایر»، در پادگیرهای «کست‌باکس»، «اپل پادکست»، «گوگل پادکست» و «اسپاتیفای» نیز بشنوید.