سخنرانی ابتکار به جای تریبون نماز جمعه، از شبکه‌های اجتماعی پخش شد

استان وایر، ترمه ایرانی- معصومه ابتکار، معاون رییس جمهور و رییس سازمان حفاظت محیط زیست  درپی لغو سخنرانی خود پیش از خطبه‌های نماز جمعه دیروز تهران که قرار بود به مناسبت روز هوای پاک انجام شود، متن سخنرانی خود را در وبلاگش منتشر کرد. 
عصر پنج شنبه رییس ستاد اقامه نماز جمعه تهران دلیل لغو سخنرانی پیش از نماز معصومه ابتکار را ناتوانی وی به خاطر «کسالت و مشغله کاری» عنوان کرد، در حالی که متن نوشته شده خانم ابتکار در صفحه فیس بوکش حاکی از آن بود که سفر وی پنج شنبه شب به اتمام می‌رسد و روز جمعه در تهران خواهد بود، کسالتی ندارد و لغو سخنرانی نه از سوی وی، بلکه از جای دیگری آب می خورد. در همین حال خبرگزاری فارس نوشته بود که برخی منابع، مخالفت علما را دلیل لغو سخنرانی عنوان کرده‌اند.
انصاف نیوز در این مورد نوشت که به صورت شفاهی ادعا شده 3 تن از مراجع مخالف حضور یک زن به عنوان سخنران پیش از نماز جمعه بوده اند. این در حالی است که به نوشته ابتکار، وی نخستین زنی نیست که قرار بود سخنران پیش از نماز باشد، پیش از او «مریم بهروزی» و «دکتر مرضیه وحید دستجردی»، وزیر پیشین بهداشت نیز در چنین موقعیتی سخنرانی داشته اند.
تحلیل‌های رسانه‌ای حاکی از آن است که جهت‌گیری‌های سیاسی نقش پررنگ‌تری بیش از جنسیت در لغو این سخنرانی ابتکار داشته‌اند که به جای وی، مدیرکل محیط زیست استان تهران به ایراد سخن پرداخت.
بخش اول متن سخنرانی معصومه ابتکار که به جای ارایه در پشت تریبون نماز جمعه دیروز تهران، در وبلاگ‌ها، شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها منتشر شد، به مبنای اعتقادی ادیان الهی بر پاسداشت و حرمت طبیعت و خلقت اشاره دارد و بخش دوم با این پرسش آغاز شده است که «چه میزان اعتدال را رعایت کرده ایم، چقدر حرمت حیات را نگه داشته ایم و چقدر با زیاده روی، ظلم و تبعیض مقابله کرده ایم؟»
در این متن آمده است:« ما امروز به واسطه سوء تدبیرها، تصمیم گیری‎های غیرعالمانه و نبود مدیریت جامع، با مشکلات فراوانی روبه‌رو هستیم و در بحث محیط زیست در سال های اخیر با وضعیت بدتری روبه رو شده ایم... کارشناسان معتقدند که تهران از سال 1375 به جهت تراکم جمعیتی و فعالیت اقتصادی، مرز توان تحمل طبیعی یا ظرفیت زیستی خود را رد کرده است و هر چه ساخت و ساز جدید، توسعه جمعیتی و فعالیت انسانی و اقتصادی در آن رخ دهد، بهره کشی و فشار خارج از حد به منابع آب، خاک و هوای این شهر است. در واقع، آن چه امروز به عنوان آلودگی هوا در شهرهای بزرگ و به ویژه تهران شاهدیم و آسیب های زیادی که از جنبه سلامتی و اقتصاد به شهرها و شهروندان وارد می کند از مصادیق بی توجهی به اعتدال و میزان و مسوولیت های انسانی ماست. بی شک اگر برنامه های آغاز شده در دولت اصلاحات استمرار می یافت و با مدیریت صحیح دولت بعدی همراه می شد، امروز تهران نیز مانند شهرهای توکیو، مکزیکوسیتی و لندن که طی 10سال توانستند مشکلات آلودگی هوا را مرتفع سازند، شهری سالم به لحاظ هوا بود.»
وی می‌افزاید:« اراده جدی اکنون برای تغییر این شرایط در دولت و هم‌زمان در مجلس شورای اسلامی شکل گرفته است و مصمم هستیم با همکاری همه دست اندرکاران، برنامه ای جامع و علمی محقق شود. به زودی شورای‎عالی حفاظت محیط زیست برنامه وزارت‎خانه های مسوول را تصویب خواهد کرد که به صورت شفاف و هدف گذاری شده به اطلاع مردم خواهد رسید. انتظار می رود دستگاه‌های مسوول دیگر نیز مانند شهرداری ها همکاری لازم را جهت تحقق این برنامه داشته باشند.»
ابتکاراضافه‌می‌کند:«ما هم قادر به دست یابی به هوای پاک که حق مسلم همه آحاد جامعه است، هستیم و این امر البته تکالیفی را برای همه دست اندرکاران و مردم ایجاد می کند. مشارکت مردم و اصلاح رفتار یکایک ما در این که از حمل و نقل عمومی استفاده شود، خودروهای تک سرنشین کاهش یابند و معاینه فنی، رفع نواقص و تنظیم موتور به طور مرتب صورت پذیرد، بسیار موثر است و نقش مهمی در کاهش آلودگی ها دارد.»
در بخش دیگر از این متن، به معضلات گستردگی و تعدد مشکلات محیط زیست ایران اشاره شده و خشک شدن تالاب ها و دریاچه ها، آلودگی رودخانه ها و آب ها، پسماندها و زباله ها و محل دفن آن‌ها، تششعات و امواج، ریزگردها، تخریب جنگل ها و مراتع، نابودی حیات وحش و فرسایش خاک و سواحل دریاها را نشان دهنده بی توجهی «ما و گذشتگان» به نعمات و الطاف الهی دانسته است.
ابتکار در ادامه، از همه نمازگزاران، ائمه  جمعه و جماعات، علما و روحانیون در اقصی نقاط کشور درخواست کرده است مقوله محیط زیست را جزو مسایل امر به معروف و نهی از منکر و دفاع از دماء و انفس مسلمین بدانند.
به نوشته رییس سازمان محیط زیست کشور، براساس اصل 50 قانون اساسی حفاظت از محیط زیست وظیفه و تکلیفی عمومی و همگانی محسوب می شود و امر به معروف و نهی از منکر مسوولان در حیطه حفاظت از محیط زیست، علاوه بر این که می تواند توسعه دهنده اخلاق زیستی و هم‌زیستی انسان و طبیعت شود، به ایجاد شهرهای ایمانی و اسلامی نیز رهنمون می کند.