دیانا آبکار؛ نویسنده و اولین سفیر ارمنی‌تبار ایرانی

تماشا در یوتیوب

«دیانا آبکار» در ۱۷ اکتبر ۱۸۵۹ در یک خانواده ارمنی متولد شد. پدرش «هوُانس آقابِک» از ارمنیان ایران بود که پس از ازدواج با «زمروخت آوِتومیان»، دختری از ارمنیان شیراز برای گسترش فعالیت‌های بازرگانی خود اصفهان را ترک و تجارت خانه خود را در «برمه» تاسیس کرد.

دیانا، که هفتمین و آخرین فرزند خانواده آقابک بود، تحصیلات خود را در مدارس ارمنیان کلکته به پایان رساند و پس از بازگشت به خانه در ۲۹ سالگی با «میکائیل آبکار»، از بازرگانان جلفای اصفهان ازدواج کرد که به کار تجارت ابریشم بین هندوستان و ژاپن اشتغال داشت.

با خاتمه سومین دور جنگ های بریتانیا با برمه، میکائیل آبکار در ۱۸۹۱، به همراه دیانا و دختر چند ماهه شان، «رانگون» را ترک گفتند و در «کوبه» ژاپن مستقر شدند و تجارت خانه جدید خود را به همراه مهمان خانه ای در این شهر بندری تاسیس کردند.

دیانا یک سال پس از اقامت در کوبه نخستین رمان خود را با نام «سوزان» منتشر کرد. چندی بعد نیز رمان دوم خود را به نام «داستان های خانگی جنگ» در مورد مردم ژاپن، به چاپ رساند.

دیانا آبکار به غیر از زبان مادری خود؛ یعنی ارمنی، به زبان های انگلیسی، هندی و ژاپنی تسلط کامل داشت.

در ۲۱ ژوئیه ۱۹۲۰ «هامو اوهانجانیان»، وزیر امور خارجه وقت ارمنستان، طی حکمی دیانا آبکار را به سمت سفیر ارمنستان در ژاپن منصوب کرد. آبکار نخستین زنی است که به این سمت منصوب شده است.

دیانا در ۸ ژوئیه ۱۹۳۷ درگذشت و در قبرستان مسیحیان شهر «یوکوهاما»، در کنار همسرش، با حضور ارمنیان ژاپن و شماری از دولتمردان این کشور به خاک سپرده شد.