شایا گلدوست
به نقل از سازمان «افغان ال‌جی‌بی‌تی»، «طالبان» برای چهار نفر حکم «کشتن زیر دیوار» به دلیل انجام «فعل بد» و «لواط» را صادر کرده است.
معاون دادگاه عالی طالبان گفته است دادگاه‌های این گروه در سراسر افغانستان حکم سنگسار کردن ۳۷ نفر و حکم کشتن زیر دیوار را برای چهار نفر دیگر صادر کرده‌اند.
«عبدالمالک حقانی» در ویدیویی گفت مجازات کشتن زیر دیوار برای چهار نفر به دلیل انجام فعل بد صادر شده است. منظور طالبان از فعل بد، رابطه جنسی بین دو فرد هم‌جنس است.
از نظر فقه اسلامی، لواط به معنای رابطه جنسی میان دو مرد است که براساس آن، اندام جنسی مردی در مقعد مرد دیگری وارد شود.
مشکل فعلی افغانستان این است که در میان طالبان هیچ‌گونه قانون اساسی برای استناد وجود ندارد و آن‌طور که گفته می‌شود، بر اساس «شریعت» حکم‌رانی می‌کنند. به همین دلیل شواهد نشان می‌دهند که هر فرمانده و مقامی از طالبان تفسیر خودش را از شریعت دارد و در موارد مشابه، سلیقه‌ای برخورد می‌کند.
در قانون اساسی حکومت پیشین افغانستان، مجازات رابطه جنسی بین دو فرد هم‌جنس، زندان بود اما در حال حاضر می‌تواند از زندان و شکنجه تا اعدام به اشکال وحشیانه تغییر کند.
در جمهوری اسلامی اما «قانون مجازات اسلامی» به وضوح روابط رضایتمندانه جنسی میان دو فرد هم‌جنس را تفسیر کرده است. بر اساس ماده ۲۳۴ این قانون، فرد مفعول در هر صورت اعدام می‌شود و فاعل فقط در صورت «عنف»، «اکراه» و دارا بودن شرایط «احصان» اعدام خواهد شد و در غیر این صورت حکم آن ۱۰۰ ضربه شلاق است.
بر پایه فقه اسلامی، در باب «زنا»، هر شخص بالغ، آزاد و عاقلی که همسری دارد که با او آمیزش کرده و نیز همسرش در دسترس او است، دارای احصان است. چنین فردی (چه زن و چه مرد) اگر با دیگری زنا کند، عمل او را «زنای محصنه» می‌گویند. احصان باعث تشدید مجازات زنا می‌شود.
حکم اولیه در نظر گرفته شده برای رابطه جنسی دو زن با یک‌دیگر در ماده ۲۳۹ قانون مجازات اسلامی ۱۰۰ ضربه شلاق است اما ماده ۱۳۶ همین قانون می‌گوید: «هرگاه کسی سه بار مرتکب یک نوع جرم موجب حد شود و هر بار حد آن جرم بر او جاری گردد، حد وی در مرتبه چهارم اعدام است.»
«آرتمیس اکبری»، فعال جامعه رنگین‌کمانی افغانستان و از موسسان «سازمان افغان ال‌جی‌بی‌تی» به «ایران‌وایر» می‌گوید: «طالبان سیاست چندگانه‌ای در برابر جامعه ال‌جی‌بی‌تی دارد، چون از یک طرف زیست و حضور این افراد در افغانستان را انکار می‌کنند و از طرف دیگر در داخل افغانستان جامعه ال‌جی‌بی‌تی را به شکل وحشیانه‌ای سرکوب کرده و به قتل می‌رسانند؛ به طور مثال، من سال گذشته درباره شرایط جامعه ال‌جی‌بی‌تی افغانستان مصاحبه‌ای با رادیو آزادی اروپا داشتم. ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی طالبان هم با همین رسانه مصاحبه کرد و گفت ما در افغانستان هم‌جنس‌گرا نداریم و آن‌هایی هم که هستند را کشورهای غربی آورده‌اند.»
سازمان افغان‌ال‌جی‌بی‌تی از زمان سقوط افغانستان سعی کرده است تا علاوه بر کمک به اعضای جامعه رنگین‌کمانی، خشونت‌ها علیه این جامعه را مستند کند. یکی از نمونه‌های مستند شده از آن‌چه در افغانستان زیر سلطه طالبان اتفاق افتاده، روایت «رامیز» است؛ مرد هم‌جنس‌گرایی که روایت او توسط سازمان‌های حقوق بشری و هم‌چنین دیده‌بان حقوق‌بشر به عنوان نمونه‌ای از آن‌چه طالبان بر سر اعضای جامعه رنگین‌کمانی افغانستان می‌آورد، مستند شده است. رامیز در یکی از ایست‌گاه‌های بازرسی طالبان توسط اعضای این گروه دستگیر شده و در هشت ساعتی که در بازداشت نیرو‌های طالبان بوده، توسط چهار سرباز طالبان مورد خشونت، ضرب و شتم و تجاوز گروهی قرار گرفته است.
آرتمیس اکبری در ادامه صحبت‌های خود می‌گوید: «دقیقا یک روز بعد از این که طالبان احکام قصاص، سنگسار و کشتن زیر دیوار را اعلام کرد، عبدالغنی حقبین، یکی از مقامات نظامی طالبان که قبلا به جرم تجاوز، لواط و کودک آزاری دستگیر شده بود، از زندان آزاد و از او استقبال شد.»
سال ۲۰۲۱، «گل‌رحیم»، یکی از قضات طالبان در گفت‌وگو با خبرگزاری «بیلد» آلمان در رابطه با مجازات برای رابطه با هم‌جنس گفته بود: «برای هم‌جنس‌گرایان دو مجازات وجود دارد: یا سنگسار یا باید پشت دیواری بایستند که بر سرشان سقوط کند. دیوار باید دو و نیم تا سه متر ارتفاع داشته باشد.»
طالبان در بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، افراد بسیاری را به دلیل داشتن رابطه جنسی با هم‌جنس مجازات کرده‌اند. طبق گزارش «رویترز»، در فوریه سال ۱۹۹۸ به دستور «ملا عمر» سه نفر در شهر قندهار به جرم رابطه با هم‌جنس، به مدت ۳۰ دقیقه زنده زیر خاک دفن شدند. خبرگزاری «AIP» می‌گوید این دستور را شخص رهبر طالبان داده و گفته بود اگر پس از ۳۰ دقیقه زنده بمانند، در امان می‌مانند و بخشیده می‌شوند. پس از ۳۰ دقیقه وقتی خاک را کنار زدند، هر سه نفر زنده مانده و گویا به بیمارستان منتقل شده بودند.
در مارچ ۱۹۹۸، طالبان دو نفر به نام‌های «بسم‌الله» ۲۲ ساله و «عبدال‌سامی» ۱۸ ساله را به‌جرم رابطه جنسی با هم‌جنس، تحت عنوان لواط در شهر هرات اعدام کردند و خبر اعدام آن‌ها توسط «رادیو شریعت» طالبان اعلام شد.
سال گذشته نیز «سلیمان»، مرد هم‌جنس‌گرای ۱۹ ساله توسط طالبان ۸۰ ضربه شلاق خورد. او در مصاحبه با «رادیو رنگین‌کمان»، رادیوی رنگین‌کمانی‌های فارسی زبان در روایت این تجربه گفته بود:
«وقتی گوشی موبایلش در یکی از ایست‌های بازرسی طالبان چک شد و آن‌ها به محتوای گوشی او که عکس‌هایی از رابطه افراد هم‌جنس بود دسترسی یافتند، دستگیرش کردند. طالبان ۸۰ ضربه شلاق به پشت او زدند و چون در دست راستش خال‌کوبی داشت، ۸۰ ضربه دیگر به خاطر خال‌کوبی به کف پاهایش زدند.»
در حالی که بسیاری از کشورها در مسیر جرم‌زدایی از روابط هم‌جنس‌خواهانه در صدد تصویب قوانین حمایتی برای اعضای جامعه رنگین‌کمانی هستند، افغانستان در یک سال گذشته با روی کار آمدن طالبان عقب‌گرد بی‌پیشینه‌ای در مساله حقوق زنان، رنگین‌کمانی‌ها و به‌طور کلی، حقوق بشر داشته است.
گویا افغانستان و ایران نه تنها دو کشوری با تشابه‌های فرهنگی و زبانی بسیاری هستند بلکه دردهای مشترک و رنج‌های نا‌‌تمام نیز نقطه اشتراک مردمان آن‌ها است. جامعه رنگین‌کمانی ایران و افغانستان سال‌ها است که زیر فشار ناآگاهی، فرهنگ، سنت، مذهب و حکومت‌های تحجر دینی کمر خم کرده اما از پای نیفتاده‌اند و هم‌چنان برای رسیدن به حقوق انسانی خود، دست در دست و شانه به شانه مبارزه می‌کنند. آن‌ها خوب می‌دانند که آزادی هر کدام از این دو همسایه دیوار به دیوار در گروی آزادی دیگری است.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر