«ایران‌وایر»، اولین جلد از کتاب «زنان تاثیرگذار ایران» را منتشر کرد. این کتاب، روایت صد زنی است که بر پیرامون خود، جامعه، علم، هنر، سیاست، فرهنگ، ورزش، اقتصاد و تکنولوژی تاثیر گذاشته‌اند، از موانع نظام نابرابر جنسیتی نهراسیده‌اند و مسیری را برای رشد و دستیابی زنان ایران به حق برابر انسانی خویش هموار کرده‌اند. انتخاب‌کنندگان این فهرست، مخاطبانی هستند که باور دارند از این زنان تاثیر گرفته‌اند.
ما در جلدهای بعدی، به خدمات دیگر زنان ایرانی که در این مبارزه سهم داشته‌اند هم می‌پردازیم. شما هم می‌توانید در این انتخاب سهیم شوید، نظرات خود را برای ما بفرستید و اگر اطلاعات بیشتر و دقیق‌تری دارید، با ما در میان بگذارید. این نسخه دیجیتال است و تاثیر نظرات و پیشنهادات خود را می‌توانید در نسخه چاپی که در ماه آبان منتشر خواهد شد، ببینید.
به‌علاوه، جلد دوم کتاب با نام‌هایی بیشتر در دست تهیه است. اگر نام زنی که به‌نظر شما تاثیرگذار بوده است را در این فهرست نمی‌بینید، نام و دلیل آنکه او را تاثیرگذار می‌دانید را برای ما به ایمیل [email protected] بفرستید.
فراموش نکنید که مجموعه کتاب‌های «زنان تاثیرگذار ایران»، برپایه انتخاب‌های شما گردآوری می‌شوند و منتخبان‌تان می‌توانند در هر عرصه‌ای، از فرهنگ، علم، آموزش، پژوهش و کنشگری گرفته تا هنر، ورزش، فعالیت‌های خیریه، سیاست، تکنولوژی، کارآفرینی، نوآوری، اقتصاد و ادبیات، گام‌های موثری برداشته باشند.
«کتاب زنان تاثیرگذار ایران را می‌توانید از این لینک دانلود کنید»
***
«ناهید پیرنظر»، استاد برجسته‌ی تاریخ و ایران‌شناسی، روز پانزدهم آذر ۱۳۲۳ در شهر کرمانشاه به دنیا آمد. پدرش «الیاهو» و مادرش «منیر» از کلیمیان کرمانشاه بودند که چندی بعد به تهران هجرت و دخترشان را در مدرسه‌ی «فردوسی» ثبت نام کردند.
ناهید دوره‌ی متوسطه را در دبیرستان «رضاشاه کبیر» که حوالی «پارک دانشجو»ی فعلی، نزدیک خیابان «حافظ» و چهارراه «کالج» آن روزها بود با موفقیت به اتمام رساند.
از آن‌جا که او دانش‌آموز ممتاز دبیرستان بود و به زبان انگلیسی تسلط کامل داشت، از طرف اداره‌ی آموزش و پرورش آن روزگار برای دریافت یک سال بورسیه‌ی تحصیلی مؤسسه‌ی «امریکن فیلد سرویس»، که دانش‌آموزان مستعد را برای یک سال زندگی و آموزش در امریکا انتخاب می‌کرد، برگزیده شد. او برای سال انتهای دوران دبیرستانش به امریکا سفر کرد و بعد از گرفتن دیپلم با رتبه‌ی بالا، به ایران بازگشت.
ناهید که میل بسیار زیادی به آموختن داشت، بعد از بازگشت به ایران، به دانشکده‌ی ادبیات «دانشگاه تهران» رفت. در سال ۱۳۴۴، با مدرک لیسانس از این دانشگاه فارغ‌التحصیل و، با مدرک تحصیلی تازه، جذب همان دفتر بورسیه‌ای شد که برای ارسال دانش‌آموزان موفق به امریکا به خودش بورسیه اعطا کرده بود.
کار او در دفتر «امریکن فیلد سرویس» انتخاب دانش‌آموزان مستعد ایرانی برای اعزام به امریکا در یک برنامه‌ی یک‌ساله و کمک به دانشجویان امریکایی میهمان در ایران برای شناخت سرزمین و فرهنگ ایرانی بود.
ناهید اما نمی‌خواست به این بسنده کند که یک کارمند معمولی باشد. با این‌که در آن روزها همان درجه از پیشرفتی که او داشت برای بسیاری از زنان زمانه‌ی خودش قابل تصور نبود، برای کسب فوق لیسانس و ادامه‌تحصیل وارد دانشکده‌ی علوم تربیتی دانشگاه تهران شد و در رشته‌ی تدریس زبان‌های دوم در سال ۱۳۵۵ از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد.
از آن‌جا که او هوش و ذکاوت بسیاری از خودش نشان داده و با نمرات بالا فوق لیسانس گرفته بود، در مراسم فارغ‌التحصیلی، از دست «محمدرضا پهلوی» که شاه ایران در آن روزگار بود جایزه‌ی برتر «فرهنگ» وزارت علوم و آموزش عالی را دریافت کرد و مورد تشویق بسیار قرار گرفت.
او، بعد از فارغ‌التحصیلی، در مرکز زبان‌های خارجی دانشگاه تهران و دانشکده‌ی ادبیات و هنرهای زیبای همین دانشگاه مشغول تدریس زبان انگلیسی شد.
چند سال بعد و پیش از وقوع انقلاب اسلامی، به امریکا هجرت کرد و، در بدو ورودش، به جمع بنیان‌گذاران «سازمان بانوان یهود ایرانی» در شهر لس‌آنجلس پیوست و در چند دوره‌ی متفاوت ریاست همین سازمان را بر عهده داشت.
او در امریکا از دایره‌ی فعالیت‌هایش نکاست. مدت‌ها به عنوان عضو هیأت اجرایی «بنیاد فرهنگی حبیب‌لوی» بر ویراستاری و چاپ کلیه‌ی نوشته‌هایی که این بنیاد منتشر می‌کرد، نظارت داشت. همچنین به اعضای هیأت اجرایی «جامعه‌ی دانشوران» پیوست و با کمک دوستان دیگرش از مؤسسان و بنیان‌گذاران «بنیاد فرهنگ» در امریکا شد، بنیادی که کماکان به فعالیت‌های خود در طول چند دهه‌ی گذشته ادامه داده است.
هدف از تأسیس این بنیاد معرفی و ارتقای فرهنگ ایرانی به نسل دوم ایرانیان مقیم امریکا و همچنین معرفی این فرهنگ غنی به غیرایرانیانی است که در مورد ایران کنجکاوند و می‌خواهند بیشتر بدانند. او به مدت دو سال به عنوان دبیر هیأت اجرایی این بنیاد به طور مستمر فعالیت می‌کرد.
ناهید پیرنظر به عنوان یک دانش‌پژوه همواره خودش را بخشی از روند آموزش دنیای پیرامونش می‌دانست. به همین دلیل هم در سال ۱۳۷۷ برای ادامه‌تحصیل در رشته‌ی ایران‌شناسی، وارد «دانشگاه یو‌سی‌ال‌ای» کالیفرنیا شد و، بعد از طی دوره‌ی فوق‌لیسانس رشته‌ی ایران‌شناسی، در همان دانشگاه در رشته‌ی «تاریخ یهود ایران و ادبیات فارسی» مدرک دکترای خود را گرفت.
او در سال ۱۳۷۹ در شهر لس‌آنجلس «خانه‌‌‌‌ی اسناد و نسخ فارسی یهود» را راه انداخت و بسیاری از آثار مغفول‌مانده‌ی مربوط به یهودیان ایرانی را که برخی از آن‌ها به زبان عبری نگاشته شده بودند دسته‌بندی و در این مرکز گردآوری کرد تا دستاوردی برای محققان آتی زبان فارسی باشد.
پس از آن، به عنوان مدرس در دانشگاه‌های کالیفرنیا مشغول تدریس دانشجویان علاقه‌مند به فرهنگ ایران شد و در سال ۱۳۸۵ به دعوت «دانشگاه یشیوا»ی نیویورک (Yeshiva University)، برای تدریس تاریخ و فرهنگ یهودیان ایران به مجموعه‌ی مدرسان این دانشگاه در شهر نیویورک پیوست.
از جمله حوزه‌های مورد علاقه‌ی او جریان طلاق زنان یهودی است که در زبان عبری به آن «گت» می‌گویند. او که همیشه تصور می‌کرده است باید راهی برای ترمیم و بازیابی این قانون پیدا کرد، با مراجعه به مراجع ارتدوکس یهودی در امریکا، وکلا، کارشناسان و فعالان حقوق زن، اقدام به برگزاری نشست‌های متفاوتی در این مورد کرده است. در همین راستا از سوی سازمان بانوان یهود در سال ۲۰۰۶ اقدام به تهیه و تدوین یک ویژه‌نامه به عنوان «راه حلی برای طلاق شرعی، گِت و عَگونا» کرد که بسیار مورد توجه فعالان حقوق زن قرار گرفت.
ناهید پیرنظر چندین اثر معتبر روانه‌ی بازار کتاب کرده است که از آن جمله می‌توان به «فارسیهود» اشاره کرد. فارسیهود به آثاری گفته می‌شود که به زبان فارسی اما به حروف عبری بر سنگ‌نبشه‌ها، بشقاب‌ها و آثار فلزی یا در قراردادهای تجاری قدیمی و از سوی یهودیانی نگاشته می‌شده که با حروف فارسی آشنایی نداشته‌اند و سواد خواندنشان به خط عبری محدود می‌شده است.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر