ایرانی بپوشید؛ با نقش فرش و طرح کاشی

وقتی طرح‌هایش را می‌بینند، باورشان نمی‌شود که یک دختر 22 ساله همه این ‌لباس‌ها را طراحی کرده و این همه نقش و طرح را به هم گره زده است تا به ترکیبی دلنشین دست یابد؛ از بته جقه و نقوش معماری تا زنان قجر با ابروهای پیوسته؛ از پرنده‌ها و اسلیمی‌ها تا گل‌های رنگارنگ که در نقش فرش‌های ایرانی دیده می‌شوند، در لباس‌هایش می توانید ببینید.

او حالا شش سالی است که کار می‌کند؛ درست از زمانی که 16 ساله بوده و اولین نمایشگاه طراحی لباسش را در «گالری بنفشه» به نمایش گذاشته است.

«دثار» به معنای «تن‌پوش»، نامی است که «سارا جعفریه» برای مجموعه طراحی‌هایش در نظر گرفته است. طراحی‌های اولیه او فقط مختص مانتو بوده اما در آخرین نمایشگاهش انواع تی شرت، کت و دامن، پیراهن‌های زنانه و حتی تی‌شرت، کت و کروات‌‌های مردانه هم دیده می‌شود: «در ایران بیش ترین لباسی که خانم‌ها احتیاج دارند، مانتو است. با توجه به این‌که طرح‌ها و رنگ هایی که در بازار وجود داشت، بسیار محدود بود، دنبال طرح‌های جدید برای مانتو رفتم که توجه بیش تری جلب کند.»

نمایشگاه طراحی‌های او یک ویژگی دیگر هم دارد؛ او از هر لباس تنها یک عدد تولید می‌کند: «من از یک طرح فقط یک عدد تک سایز تولید می‌کنم؛ یعنی اگر شما یک لباس را دارید، فقط شما دارید. در اصل، هر بار یک مجموعه طراحی می‌کنم که این مجموعه شامل همه سایزها می‌شود و تم اصلی طراحی‌ آن ها هم یکی است. اما هر سایز با دیگر سایزها فرق می‌کند.»

او این کار را از اولین نمایشگاهش انجام داده و دلیلش هم به یکی از خصلت‌های زنانه برمی‌گردد: «معمولا خانم‌ها دوست دارند چیزی که می‌پوشند، تک باشد.»

علاقه به طراحی لباس از کودکی در سارا وجود داشته است:«یادم می‌آید 11 یا 12 ساله بودم که لباس های مختلف را با هم ترکیب می کردم و می‌پوشیدم؛ یعنی همیشه با ترکیب لباس‌های خودم، لباس‌های جدید می‌ساختم. پدر و مادرم هم هیچ وقت مانع نمی‌شدند.»

از همان وقت‌ها ایده طراحی لباس در ذهنش شکل می‌گیرد و چند سال بعد سر از کلاس‌های آموزش خیاطی در می آورد: «من کلاس آموزش خیاطی رفتم اما هیچ وقت کلاس آموزش طراحی نرفتم.»

سارا در دانشگاه گرافیک خوانده و این موضوع برای پیاده‌ کردن ایده‌هایش خیلی به او کمک کرده است: « واقعیت این است که من هیچ دوره‌ای برای طراحی نگذرانده‌ام اما همیشه درباره فشن و مد مطالعه کرده‌ام. اگر مسافرت رفته‌ام، حتما به موزه‌های فشن سر زده‌ام و همیشه دنبال این موضوع بوده‌‌ام. بیش ترین موضوعی که باعث شد سراغ طراحی لباس بروم، این بود که متوجه شدم مردم ما دنبال مد غربی هستند و بیش تر دوست دارند از مدل‌ها و طرح های غربی استفاده کنند. برای همین، من در لباس‌هایم سراغ سمبل‌های ایرانی رفتم. دوست دارم وقتی هرکس لباس را می‌بیند، بلافاصله متوجه شود که این لباس ایرانی است.»

او بارها برای هنرمندانی که به فستیوال‌های خارجی دعوت می‌شوند، لباس طراحی کرده است؛ «فاطمه معتمدآریا»، «اندیشه فولادوند»، «تینا پاک روان»، «شقایق فراهانی» و خیلی‌های دیگر : «اول از لباس‌هایم برای چند فیلم استفاده شد. اولین بار فکر کنم برای فیلم "عاشقانه‌های تجریش" لباس طراحی کردم و بعد از آن برای تآتر آقای "بهزاد فراهانی" به اسم "خون و گل سرخ" طراحی لباس انجام دادم. به بعضی از هنرمندان هم خودم پیشنهاد دادم که برایشان طراحی کنم. بعضی هم تن هم‎دیگر دیده‌اند و از هم نشانی گرفته‌اند.»

وقتی هنرمندان برای طراحی لباس و شرکت در جشنواره‌ها با او تماس می‌گیرند، حتما از آن‌ها سوال می‌کند که این لباس‌ را برای چه جشنواره‌ای می‌خواهند و این جشنواره در کدام کشور برگزار می‌شود: «من باید متوجه باشم که آب و هوای جایی که قرار است در آن نمایشگاه برگزار شود، چه گونه است و متناسب با آب و هوا، از پارچه‌های ضخیم یا نازک و مناسب استفاده کنم. دوم این‌که نوع نمایشگاه هم تاثیرگذار است؛ مثلا برای فستیوال‌های معماری، از طرح‌ها و نقش‌های معماری ایرانی استفاده می‌کنم و برای فستیوال فیلم، از نقوش تصویری قدیمی.»

او همیشه دنبال تفاوت می‌گردد و به همین دلیل با این‌که طرح‌هایش مشابه زیادی در بازار پیدا کرده اما کارش هنوز متمایز است: «من طرح‌های قدیمی کاشی‌ها و یا نقش فرش‌ها را دوباره طراحی می‌کنم تا طرح‌هایم از آن چه در بازار موجود است، متفاوت باشد. همیشه از پارچه‌های ابریشم استفاده و سعی می‌کنم همیشه دنبال ایده‌های جدیدتر باشم.»

تکه دوزی، سرمه دوزی، پرینت و چاپ در کارهای سارا دیده می‌شود: «کارهایم اغلب ترکیبی از تکه دوزی و ترکیب پارچه‌ها است. طراح های نقوش سنتی هم با پرینت دستی و صنعتی انجام می‌شودغ یعنی تقریبا نصف چاپ بادست و نصفش با ماشین است. این نوع چاپ دوام خوبی دارد.»

سارا جعفریه از فضای مجازی برای نشان دادن کارها و دعوت به نمایشگاهش به خوبی استفاده می‌کند. چند دختر و پسر مدل لباس‌های او را پوشیده و جلوی دوربین پز گرفته‌اند. عکس‌های هنرپیشه‌هایی که لباس‌های سارا را به تن کرده‌اند هم در صفحه فیس بوک و اینستاگرامش دیده می‌شود: «اوایل با فرستادن کارت دعوت، میهمان‌ها را به صورت خصوصی برای بازدید از نمایشگاه‌هایم دعوت می‌کردم اما بعد از دو سال، صفحه فیس‌بوکم را راه‌اندازی کردم و حالا بیش تر از اینستاگرام استفاده می‌کنم. الان خیلی از مردم ایران از اینستاگرام به عنوان ویترین کارشان استفاده می‌کنند.»

او فیلم‌های کوتاهی هم در اینستاگرام می‌گذارد؛ فیلم‌هایی کوتاه از لباس‌هایی ایرانی مثل تی ‌شرت‌هایی که تصویر زنان و مردان قجری روی آن نقش بسته است یا کراواتی که کاشی‌کاری‌های اصفهان را جلوی چشم می‌آورد؛ مانتوهایی که شبیه حاشیه‌های فرش‌های ایرانی هستند و ... . بعضی اوقات هم تصاویر فقط ایرانی نیستند اما به نوعی ایرانیزه شده‌اند مثل تصویر یک «میکی‌ماوس» که در پس زمینه‌اش، نقوش معماری ایرانی دیده می‌شود.

سارا حالا از چند کشور مختلف برای برگزاری نمایشگاه دعوت شده است و به زودی اولین نمایشگاهش را خارج از ایران برگزار می‌کند: « الان خانم‌های زیادی در زمینه طراحی لباس فعال شده‌اند. من آرزو می‌کنم حالا که چنین موقعیتی داریم، مد لباس را از حالت غربی بیرون بیاوریم و سعی کنیم در حالی‌که مطابق مد روز پیش می‌رویم، از طرح‌هایی که مال خودمان است، استفاده کنیم. مال ایران خودمان.»