اخراج، تعلیق، بازداشت، شکنجه و صدور احکام طولانی‌مدت برای دانشجویان، بخش بزرگی از اخبار این روزها هستند.
در بسیاری از روزهای اعتراضات سراسری، دانشگاه‌های شهرهای مختلف مرکز اصلی تجمع‌ها و اعتراض‌ها بودند و دانشجویان و اساتید زیادی با احکام تعلیق، اخراج، بازداشت و حبس رو‌به‌رو شدند. با این حال، اعتراضات دانشجویان به روش‌های مختلف هم‌چنان ادامه دارد. آن‌ها زیر فشار نهادهای امنیتی، هر بار راه جدیدی برای بیان اعتراض پیدا می‌کنند.
این گزارش، روایت اعتراض و سرکوب در دانشگاه‌ها است و البته دانشجویانی که می‌گویند دانشگاه هنوز زنده است، حتی زیر تیغ.
***
«از سرکوب معترضان که سخن گفته می‌شود، اولین گزینه‌هایی که پیش نظر می‌آیند، مقابله نیروهای امنیتی و انتظامی با حضور خیابانی مردم، بازداشت، شکنجه و صدور احکام سنگین هستند. سرکوب پنهان اما بسیار گسترده‌تر و تاثیر گذارتر است؛ مانند آن‌چه جمهوری اسلامی با دانشجویان کرده است.»
این سخنان یکی از دانشجویان «دانشگاه علامه طباطبایی» است که شهریور ۱۴۰۱ بازداشت و آذر با قرار وثیقه‌ای سنگین از زندان آزاد شده است.
او به دلیل این که پرونده‌اش به دادگاه انقلاب فرستاده شده است، خواست هویتش مخفی بماند اما در گفت‌وگو با «ایران‌وایر» توضیح داد: «شاید هرگز دادگاهی برای من تشکیل و حکمی هم صادر نشود اما همین تعلیق باعث می‌شود که من سکوت کنم؛ نه فقط برای خودم، برای خانواده‌ای که دل‌نگران و ترسیده از من خواسته‌اند به فکر آن‌ها هم باشم.»
این دانشجو گفت «سرکوب پنهان» یعنی همین؛ بستن دهان دانشجویان و ساکت کردن دانشگاه‌ها با صدور حکم‌های ممنوع‌الورودی دانشجویان، تعلیق، بازداشت و عدم صدور حکم زندان و در آخر، زندانی کردن آن‌ها.
این نوع از سرکوب در زمانه‌ای که معترضان کف خیابان به دلیل جابه‌جا کردن یک سطل آشغال حکم اعدام می‌گیرند، کمتر به چشم می‌آید اما چنان گسترده است که ممکن است زندگی یک نسل از دانشجویان را متاثر کند.
بیش از هزار دانشجوی ممنوع‌الورود طی ۱۱۰ روز اعتراض
تعداد دانشجویانی که طی ۱۱۰ روز اعتراضات سراسری در ایران تعلیق، ممنوع‌الورود، اخراج یا بازداشت شده‌اند، مشخص نیست. این در حالی است که بسیاری دانشجویان حتی در سطح اخراج از خوابگاه یا محرومیت از غذای سلف سرویس دانشگاه‌ها هم سرکوب شده‌اند.
بر اساس اسناد افشا شده خبرگزاری «فارس»، بیش از پنج هزار دانشجو در طی اعتراضات به کمیته انضباطی فراخوانده و ۱۸ استاد اخراج شده‌اند.
«شوراهای صنفی دانشجویان کشور»، «دانشجویان پیشرو» و «دانشجویان متحد»، سه کانال تلگرامی که اخبار دانشجویان را پوشش می‌دهند، اعلام کرده‌اند تنها در سه دانشگاه «باهنر» کرمان، «نوشیروانی» بابل و «ارومیه»، ۲۸۰ دانشجو ممنوع‌الورود شده‌اند.
دانشگاه باهنر ۸۰ دانشجو، دانشگاه نوشیروانی بابل و دانشگاه «مازندران» ۱۰۰ دانشجو را ممنوع‌الورود کرده‌اند.
تعداد دانشجویان ممنوع‌الورود دانشگاه‌های «الزهرا»، «خواجه نصیرالدین طوسی»، «گیلان»، «چمران» اهواز، «یاسوج»، «علوم پزشکی» سنندج و… مشخص نیست.
از دانشگاه‌های شهر تهران نیز بیش از ۸۲۰ دانشجو ممنوع‌الورود به دانشگاه‌ها شده‌اند؛ دانشگاه‌های «علامه طباطبایی» ۸۰ نفر، «علم و صنعت» بیش از ۱۰۰ نفر، «امیرکبیر» بیش از ۱۰۰ نفر، «شریف» ۲۳۰ نفر، «تهران» ۲۴۰ نفر و «هنر» ۷۰ نفر.
تعداد دانشجویان احضار شده به کمیته‌های انضباطی، محروم از خوابگاه، سلف سرویس و تعلیقی بسیار بیش از این است.
بیش از ۶۰۰ دانشجو نیز بر اساس اخبار منتشر شده، برای حداقل یک ترم تحصیلی تعلیق شده‌اند.
«هرانا»، ارگان خبری «مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران» در آخرین برآوردی که از میزان سرکوب معترضان منتشر کرده، نوشته است طی بیش از سه ماه، ۶۸۳ دانشجو بازداشت شده‌اند.
خیز نظام برای سرکوب بیشتر
هم‌زمان با اعتراضات سراسری و پیوستن دانشگاه‌ها به اعتراضات، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و نیز وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ایران با وضع قوانین سخت‌گیرانه جدید، «آیین‌نامه انضباطی دانشجویان» را بهروزرسانی کرده‌اند. در مواد ۳۸، ۴۳ و ۴۴ این آیین‌نامه، برگزاری هرگونه اجتماع علیه جمهوری اسلامی و یا دیگر اقدامات اعتراضی، از جمله شعارنویسی و پخش اعلامیه در دنیای مجازی و واقعی جرم‌انگاری شده است.
آزادی‌های سیاسی نیز در آیین‌نامه جدید محدودتر شده‌اند و بر اساس مواد ۳۹، ۴۱ و ۴۲، عضویت دانشجویان در تشکل‌های سیاسی بسیار محدود شده است.
طبق تبصره دوم ماده ۳۲ این آیین‌نامه، تشکیل هرگونه گروه‌های مجازی دانشجویی با جمعیت بالای ۱۰۰ نفر نیز به مجوز کمیته ناظر بر نشریات دانشجویی نیاز دارد.
در واکنش به ابلاغ این آیین‌نامه، ده‌ها عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در نامه‌ای به رییس این دانشگاه، ضمن اعتراض به این آیین‌نامه، خواستار بازگشت به شیوه‌نامه قبلی شده‌اند.
در این نامه، خطاب به رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران، از بازنگری تنگ‌نظرانه شیوه‌نامه اجرایی آیین‌نامه انضباطی به عنوان ابزاری برای خاموش ساختن صدای اعتراضات دانشجویان نام برده شده بود.
در واکنش به این انتقادها، «علی شمسی‌پور»، سخن‌گوی وزارت علوم آیین‌نامه پیشین را «نامتناسب» با اعتراضات دانشجویی اخیر عنوان کرد و ضمن بی‌سابقه خواندن وقایع اخیر، بر ضرورت بهروزرسانی آیین‌نامه انضباطی دانشجویان «متناسب با وضعیت امروز دانشگاه‌ها» تاکید کرد.
سرکوب اساتید
سرکوب اعتراضات در دانشگاه‌ها به دانشجویان محدود نمی‌شود. در پی حمایت اساتید از دانشجویان و معترضان، بسیاری از آن‌ها نیز اخراج و ممنوع‌الورود شده‌اند و یا حقوق‌شان را قطع کرده‌اند.
«سوده حامد توسلی» از دانشگاه آزاد کرج، «محمد راغب»، «نگار ذیلابی»، «نیلوفر رضوی»، «محمد فاضلی» و «اسلام ناظمی» از دانشگاه «شهید بهشتی»، «صادق زیباکلام»، «رضا امیدی»، «آذین موحد»، «مجتبی مجتهدی»، «امیر قادرمرزی»، «رضا امیدی» و «حسین مصباحیان» از دانشگاه تهران، «پانته‌آ واعظ‌نیا» از دانشگاه الزهرا و «آرش اباذری» از دانشگاه شریف از جمله اساتیدی هستند که خبر اخراج، تعلیق یا قطع حقوق آن‌ها منتشر شده است.
این اساتید اغلب در حساب‌های کاربری خود در شبکه‌های اجتماعی تایید کرده‌اند که دلیل اخراج‌شان، «حمایت از اعتراضات سراسری و دانشجویان معترض» بوده است.
در این میان البته «رحمت صادقی»، رییس دانشگاه «کردستان» در حمایت از دانشجویان استعفا داد و این استعفا از سوی وزارت علوم مورد پذیرش قرار گرفت.
برخی از اساتید دانشگاه‌ها، از جمله «علی شریفی زارچی»، استاد دانشگاه صنعتی شریف نیز به دلیل حمایت از اعتراضات دانشجویان، به نهادهای امنیتی احضار شده‌اند.
دانشگاه زنده است
به رغم تمامی سرکوب‌های آشکار و پنهان دانشجویان اما دانشگاه زنده است. دانشجویانی که به دلیل بازداشت، تعلیق، ممنوع‌الورودی و ارجاع به کمیته انضباطی، دیگر تجمعات اعتراضی گسترده در دانشگاه‌ها برگزار نمی‌کنند، به روش‌های دیگری اعتراض خود را نشان می‌دهند؛ با استفاده از هنر اعتراضی، دیوار نویسی، پخش شب‌نامه و …
دانشجویان در اعتراض به صدور احکام اعدام و حبس‌های طولانی‌مدت برای معترضان، در حمایت از هم‌کلاسی‌های ممنوع‌الورود یا تعلیقی خود و…، فعالانه تلاش می‌کنند. آن‌ها هم‌چنین در حمایت از اساتید خود، وارد میدان شده‌اند.
دانشجویان دانشکده موسیقی دانشگاه تهران روز ۱۰ دی ۱۴۰۱ با شعار «استاد پشت دانشجو، دانشجو پشت استاد»، از دکتر آذین موحد حمایت کرده بودند.
یکی از دانشجویان دانشکده موسیقی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران به «ایران‌وایر» گفت: «سرکوب شده‌ایم اما زنده‌ایم و معترض.»
او به عنوان مصداق، به ساخت و اجرای سرود «ایران غرق انقلاب» در هفتم دی ۱۴۰۱ اشاره کرد.
این دانشجوی موسیقی ادامه داد: «بی‌گمان یکی از شدیدترین برخوردهای امنیتی و انضباطی با دانشجویان موسیقی بود به دلیل تولید بالای آثار هنری این اعتراضات یا انقلاب. با این که تعداد دانشجویان اخراج، تعلیق یا زندانی شده دانشکده‌های هنر مشخص نیست، ما هم‌چنان اصرار داریم در عرصه هنر، انقلاب را ادامه بدهیم.»
او تاکید کرد: «هیچ انقلابی بدون هنر و موسیقی به پیروزی نرسیده است. ما ایستاده‌ایم تا روز پیروزی، حتی اگر تنها یک نفر باقی مانده باشد.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر