میگفتند استعفای «رسول خادم» از ریاست فدراسیون کشتی، این فدراسیون را یتیم میکند. حالا هم تقریبا چنین شده است. رسول خادم دومین بار، آبانماه امسال از ریاست فدراسیون کشتی ایران استعفا داد. نخستین بار اسفندماه سال گذشته بود که حتی در مجمع فوقالعادهای که وزارت ورزش با حضور اعضای هیئت رییسه فدراسیون کشتی تشکیل داد هم جلسه را نیمهکاره رها کرد و رفت.
دلایل میل وافر رسول خادم به استعفا از ریاست فدراسیون کشتی، اول به اختلافات عمیقش با وزارت ورزش و جوانان مرتبط بود و دوم به آمیخته شدن سیاست با ورزش. خادم مبدل شد به مهمترین مخالف قانون عدم رقابت ورزشکاران ایرانی با نمایندههای اسرائیلی که برای رفع این قانون هم بارها با شورای عالی امنیت ملی و رهبر جمهوری اسلامی نامهنگاری کرد.
نامههای سرگشاده رسول خادم به بالاترین مقامهای سیاسی ایران نه تنها گویای تهدید بزرگی بود که ورزش اول قهرمانی ایران را در آیندهای نزدیک به شدت تهدید میکرد که حتی نشانههایی از چرخش تفکرات یک مدیر اصولگرا در ورزش ایران را داشت. رسول خادم ابتدا با انتقاد از رؤسای جمهور اصلاحطلب ایران و سپس با مشارکت در برنامههای انتخاباتی کاندیداهایی مانند «محسن رضایی» و «ابراهیم رئیسی» و کمی بعدتر با اعلام کنارهگیریاش از تمامی بدنه مدیریتی کشور از جمله شورای شهر تهران و فدراسیون کشتی، سعی کرد نقش خود در تصمیمگیریهای خرد و کلان سیاسی و ورزشی ایران را به حداقل برساند.
مقابله رسول خادم با قانون منع مبارزه ورزشکاران ایرانی مقابل حریفان اسرائیلی البته واکنشهایی تند میان اصولگرایان و فرماندهان سپاه و بسیج را هم به همراه داشت.
حالا پس از گذشت قریب به چهار ماه، وزارت ورزش و جوانان در تلاش است بار دیگر انتخابات یک فدراسیون ورزشی و این بار مهمترین فدراسیون مدالآور ایران در رقابتهای المپیک را به دلخواه خود مهندسی کند.
«محمدرضا داورزنی» معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش و جوانان، طی یک سال اخیر مهمترین نقش را در مهندسی انتخابات فدراسیونهای ورزشی ایران داشته است. براساس قانون کمیته بینالمللی المپیک و فدراسیونهای تابعه، هرگونه دخالت نهادهای دولتی در امور فدراسیونهای ورزشی کشورها ممنوع است. پس وزارت ورزش حق عزل یا نصب مستقیم مدیران فدراسیونها را ندارد.
اما وزارت ورزش و جوانان، روش اخراج و انتخاب مدیران را آموخته است. فشار مالی یا تهدیدهای اخلاقی مدیران فدراسیونها، راهکارهای کنار گذاشتن آنهاست و البته حمایت صددرصدی از مدیرانی که منتخب محمدرضا داورزنی هستند هم راه حل انتخاب شدن در مجامعه انتخاباتی فدراسیونها شده است.
از پاییز سال ۱۳۹۶ تاکنون وزارت ورزش، ریاست بر فدراسیونهای چوگان، والیبال، بسکتبال، تیراندازی، قایقرانی و تکواندو را مهندسی کرده است. حضور «محمود اسلامیان» یار قدیمی «اسحاق جهانگیری» در پست نایب رییسی فدراسیون فوتبال هم از تصمیمات وزارت ورزش و جوانان و با تلاش محمدرضا داورزنی اتفاق افتاد. حالا به نظر میرسد نوبت به فدراسیون کشتی رسیده باشد.
روز ۲۳ بهمن سایت «ورزش سه» به نقل از داورزنی ادعا کرد که از هفته اول اسفندماه، ثبتنام از نامزدهای ریاست فدراسیون کشتی آغاز می شود. این فدراسیون از آبان ماه با استعفای رسول خادم با سرپرستی «حمید بنی تمیم» اداره میشود و داورزنی گفته بود میلی به اداره کشتی ایران به روش سرپرستی ندارد.
شاید یکی از مهمترین دلایل اعلام نظر معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش و جوانان برای نامنویسی کاندیداهای فدراسیون کشتی، تصمیم سرپرست این فدراسیون بود. یک هفته پیش از موضعگیری آقای داورزنی در مورد زمان ثبتنام ریاست، حمید بنیتمیم سرپرست فدراسیون کشتی، در حکمی «علیرضا رضایی» دارنده مدال های نقره المپیک و برنز جهان را به عنوان سرپرست نایب رئیسی فدراسیون کشتی منصوب کرد. تصمیمی که کاملا خلاف نظر وزارت ورزش و جوانان به نظر میرسید.
حمید بنی تمیم، نایب رییس فدراسیونی بود که ریاستش را رسول خادم برعهده داشت. خادم پس از دومین استعفایش که منجر به موافقت غیرقانونی وزیر ورزش و جوانان هم شد، از هیئت رییسه فدراسیون کشتی خواست از بنی تمیم به عنوان جانشین موقت او حمایت کنند. براساس قانون کمیته بینالمللی المپیک، اتحادیه جهانی کشتی و همین طور اساسنامه فدراسیون کشتی ایران، پذیرفتن یا رد استعفای رییس فدراسیون کشتی برعهده هیئت رییسه این فدراسیون است، نه وزارت ورزش و جوانان.
بیمها از دخالت پشت پرده وزارت ورزش تا همینجا باعث محافظهکاری گزینههای ریاست فدراسیون کشتی ایران شده است. یکی از اعضای هیئت رییسه فدراسیون کشتی به «ایران وایر» میگوید: «ما تا آخرین لحظه تلاش میکنیم مستقل باشیم. اما پیشبینی آینده اصلا ممکن نیست.»
اشاره این عضو هیئت رییسه فدراسیون کشتی از پیشبینی آینده، به فشارهای احتمالی وزارت ورزش برای جلب رای یک گزینه خاص است. او میگوید: «میدانیم آقای علیرضا دبیر شهر به شهر برای کسب رای میچرخد و با رؤسای هیئتها هم دیدار میکند. شعارهای جالبی هم داده؛ از جوانگرایی تا احیای مسائل دینی و مذهبی در کشتی ایران. کافی است به صفحه اینستاگرامش سر بزنید. به هر شهری که رفته یک لایو از مراسم عزاداری در اینستاگرامش گذاشته بود.»
از نظر او، علیرضا دبیر شانس زیادی ندارد؛ نه برای جلب رای هیئتهای کشتی استانها و نه تبدیل شدن به گزینه وزارت ورزش و جوانان.
گزینه دیگر «علیرضا حیدری» بود. قهرمان سابق کشتی ایران و جهان و دارنده مدال برنز المپیک.علیرضا دبیر که حس کرده بود ممکن است حیدری وارد کورس رقابت برای انتخابات فدراسیون کشتی شود، در استوری اینستاگرام خود به او حمله کرد و مدعی شد حیدری کارنامه مدیریتی ندارد. پس از این حمله «علیرضا دبیر» ترجیح داد کنار بکشد و سکوت کند. حیدری در اینستاگرامش دبیر را با واژههایی مانند «بیسواد» و «کوتوله» خطاب قرار داد و ادعا کرد که فضا برای حضور او فراهم نیست.
مهمترین گزینه اما «امیر خادم» است. برادر بزرگتر رسول خادم که البته از نظر دیدگاه سیاسی و مدیریتی اصلا به برادرش نزدیک نیست. هر دو زمانی اصولگرا بودند. رسول روی خط خودش ایستاد، ولی امیر با هر وزش بادی تغییر موضع داد. او ابتدا در دولت «محمود احمدینژاد» گزینه ریاست سازمان وقت تربیت بدنی بود. اما حاضر شد به عنوان مشاور عالی کنار «محمد علیآبادی» با سازمان تربیت بدنی همکاری کند. این در حالی بود که از سال ۱۳۸۳ تا سال ۱۳۸۷ به عنوان نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی هم حضور داشت.
امیر خادم سال ۱۳۸۸ از فهرست جبهه متحد اصولگرایان اخراج شد. تیرماه همان سال و پس از اعلام رای ادعای تقلب در رای شماری کرد و گفت: «زمانی که از سوی وزارت کشور آمار آراء موجود در صندوقها را دریافت کردم متوجه شدم حتی صندوقهایی که اعضای ۱۰ نفری خانواده خودم در آنجا رای داده بودند یا در مسجد محل سکونتم در گزارش صندوقهای وزارت کشور تعداد آراء من صفر ثبت شده بود.»
کمی بعد در وبلاگ شخصیاش نوشت: «ممنوعالتصویر شدهام.» دلیلش را حضور در مراسم نماز جمعه به امامت «علیاکبر هاشمی رفسنجانی» دانست. او نوشته بود: «فیلمبردار صداوسیمای ایران به دلیل حمایت از آقای رفسنجانی حاضر به گفتوگو با من نشد.» اما بلافاصله موضع خود را تغییر داد و باز هم میانه میدان سیاست ایستاد.
سال ۹۲ به دولت روحانی نزدیک شد. با حضور «محمود گودرزی» به عنوان وزیر ورزش و جوانان، به یک مقام جدید رسید. وزیر ورزش دولت حسن روحانی، دیماه ۹۲ و طی حکمی، امیررضا خادم را به عنوان معاون حقوقی، پارلمانی و امور استانهای وزارت ورزش و جوانان منصوب کرد. پستی که برای او توام با خبرسازیهایی در فدراسیونهای ورزشی و همین طور باشگاههای فوتبال بخصوص در بحث خصوصیسازی شد. امیر خادم نماینده دولت برای واگذاری استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی بود. اتفاقی که البته هرگز رنگ حقیقت نگرفت.
با وجود کنار رفتن محمود گودرزی از وزارت ورزش، امیر خادم همچنان معاون پارلمانی و امور استانهای این وزارتخانه است. او برخلاف برادر کوچکتر، نه نسبت به عدم استقلال فدراسیونهای ورزشی واکنشی نشان داده و نه با عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با نمایندههای اسرائیلی مشکلی دارد. در ظاهر اصلاحطلب است و در ذاتش اصولگرایی خود را حفظ کرده. پس عجیب نیست که خبرگزاری تسنیم، او را نماینده احتمالی وزارت ورزش و جوانان برای نشستن بر صندلی ریاست فدراسیون کشتی معرفی کند.
دوم اسفندماه، تسنیم خبر از آخرین سفر کاری امیر خادم به شهرستانهای ایران داد و از قول او نوشت: «بهاحتمال زیاد، سفر به قم آخرین سفر رسمی من در جایگاه معاون حقوقی پارلمانی و امور استانهای وزارت ورزش و جوانان باشد.»
عضو هیئت رییسه فدراسیون کشتی ایران که با «ایران وایر» گفت و گو کرده، میگوید: «تا امروز امیر خادم جلو نیامده، اما مطمئنا اگر او پا پیش بگذارد و ثبتنام کند، دیگر هیچ کس نامزد نمیشود.» او امیر خادم را یک برنده از قبل تعیین شده میداند که از دو فاکتور مقبولیت نسبی در جامعه کشتی ایران و حمایت مطلق وزارت ورزش و جوانان برخوردار است. البته این بار برخلاف سال ۹۱ که رسول خادم او را «مدیری نخبه» در کشتی ایران خواند، بعید است حمایت علنی برادر کوچکتر را کنار خود داشته باشد.
گزینههایی که نزدیک به میز هستند هم کم نیست. حمید بنی تمیم فعلا برای تصمیمگیری امیر خادم صبر کرده است. عباس جدیدی که از شیفتگان قدرت، چه در سیاست چه در ورزش است هم یک بار اعلام کرده که میلی به ثبتنام ندارد. شاید نامزد شدن توامان عباس جدیدی و علیرضا دبیر، یادآور مشتها و فحاشی این دو در صحن شورای شهر تهران هم باشد.
و البته این آخرین جمله و تاکید دوباره عضو هیئت رییسه فدراسیون کشتی ایران است: «با تمام قدرت سعی میکنیم مستقل باشیم.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر میتوانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راهاندازی کنید
ثبت نظر