روایت تلخ کوثر افتخاری از مهاجرت اجباری از ایران

«کوثر افتخاری»، از مجروحین چشمی اعتراضات سراسری سال گذشته در ایران با انتشار یک ویدیو در پستی اینستاگرامی ضمن اعلام خبر«مهاجرت اجباری» خود به آلمان، نوشته: «حکومت اشغالگر جمهوری اسلامی ما عاشقان وطن را ، از وطنمان دور کرد....اما روزی که دور نیست من به وطنم باز خواهم گشت.»

خانم افتخاری در این ویدیو می‌گوید که به دلیل اینکه جمهوری اسلامی عرصه را بر او تنگ کرده علی رغم میل باطنی و عشق به ایران مجبور شده وطن را ترک کند. روایت تلخ او از شکنجه و عذاب حکومت بر خود و خانواده‌اش که در نهایت به مهاجرت اجباری او انجامید سرگذشت بسیاری از معترضان سال گذشته است.

🎥 #کوثر_افتخاری از مجروحین چشمی اعتراضات سراسری سال گذشته با انتشار ویدیویی روایت تلخی از مهاجرت اجباری خود از ایران منتشر کرده است.

خانم افتخاری که یک چشمش را بر اثر شلیک مستقیم ماموران در جریان اعتراضات از دست داده در شرح همین ویدیو نوشته: «سفر تلخ من به غربت پایانش پایان… pic.twitter.com/lwYPmYMkgE

— ایران وایر (@iranwire) January 25, 2024

این معترض جوان علاوه بر روایت فشار و عذاب جمهوری اسلامی در بخشی از دلنوشته‌اش افزوده: «به ایرانی که دیگر حجاب اجباری نخواهد داشت باز خواهم گشت....ایرانی که دیگر احکام سیاه اعدام، فقر و فساد و گرانی نخواهد داشت باز خواهم گشت....‌ایرانی که دیگر در بند ضحاک نخواهد بود....سفر تلخ من به غربت پایانش پایان جمهوری اسلامی است....گرچه تاریخ امروز ایران ویران ترین صفحه تاریخ هست ، اما سبز ماندن در این ویرانه تلخ هم ریشه میخواهد....ما داغدیدگان وطن در هر گوشه ای از این جهان هم که باشیم برای نابودی اهرمین بزرگ تاریخ مصمم تر از دیروزیم‌.....ایران گریان من هم خواهد خندید.....»

کوثر افتخاری دختر ۲۲ ساله‌ای بود که تحصیلکرده دانشگاه «الزهرا» است و بازگشت او به صحنه تئاتر پس از شلیک به چشم‌اش در جریان اعتراضات سراسری، در رسانه‌ها بازتابی گسترده داشت.

در اعتراضات بیستم مهر بود که چشم‌اش را هدف شلیک قرار دادند، ماه‌ها به‌دنبال درمان و تزریق سلول‌های بنیادی برای ترمیم چشم‌اش بود، کنار دیگر آسیب‌دیدگان قرار گرفت، نسبت به وقایع ایران سکوت نکرد و به صحنه تئاتر برگشت؛ از «کیان پیرفلک» تا اعدام معترضان موضع گرفت و به مسمومیت‌های دانش‌آموزان واکنش نشان داد. به او اتهام زدند، عفوش کردند، اما او باز هم به مسیری که بدان ایمان داشت، ادامه داد.