«من اسماعیل گرامی کارگر بازنشسته کارخانه کارتن‌سازی که خواهان افزایش حقوق خود و دیگر بازنشستگان طبق قانون بوده و در تجمعات قانونی بازنشستگان شرکت کرده‌ام، با قوانین جمهوری اسلامی ایران مجرم شناخته شده و محکوم به ۴ سال حبس شده‌ام.» این بخشی از پیام «اسماعیل گرامی»، فعال حقوق بازنشستگان است که از زندان تهران بزرگ (فشافویه) در شهریور ۱۴۰۰ ارسال و منتشر شده است.
در مجموعه گزارش‌های «پشت دیوار زندان»، هر بار یکی از فعالان صنفی را معرفی می‌کنیم که جرم‌شان اعتراض است و به همین دلیل پشت دیوارهای بلند زندان روزگار می‌گذرانند.
***
اسماعیل گرامی کیست؟
اسماعیل گرامی تکنسین الکترونیک و برق با تحصیلات دیپلم، کارگر بازنشسته کارخانه کارتن ایران است که از سال ۱۳۸۷ بازنشسته شده است. این کارگر بازنشسته و فعال حقوق بازنشستگان ایران، اولین بار در ۱۷اسفند۱۳۹۹، همزمان با اعتراضات سراسری بازنشستگان در جریان تجمع کارگران، معلمان و بازنشستگان تهرانی، مقابل وزارت کار توسط نیروهای امنیتی بازداشت و یک روز بعد آزاد شد.
او برای بار دوم، در فروردین‌ماه ۱۴۰۰ به دلیل شرکت در تجمعات بازنشستگان که در اعتراض به وضعیت معیشتی برگزار می‌شد، با یورش ماموران قرارگاه «ثارالله» سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به منزل شخصی‌اش در تهران بازداشت و به شعبه ۲ بازپرسی دادسرای اوین منتقل شد. ماموران در جریان بازرسی منزل، گوشی تلفن او و همسرش را ضبط کرده‌اند.
این فعال حقوق بازنشستگان در نهایت روز ۱۹فروردین۱۴۰۰ به قرنطینه زندان تهران بزرگ منتقل و از آن روز تا لحظه تنظیم این گزارش بیش از ۴۴۰ روز است که در این زندان به سر می‌برد.
این کارگر بازنشسته کارخانه کارتن‌سازی ایران که حالا ۶۷ ساله است، از بیماری‌های متعددی چون «صرع»، «مشکل پروستات»، «کمر درد» و «دندان‌دردهای پی‌درپی» رنج می‌برد. او تنها به دلیل اعتراض به عدم پرداخت حقوق خود و سایر بازنشستگان و شرکت در تجمعات اعتراضی آنها، مجرم شناخته شده و به حبس محکوم شده است.
در نامه‌ای که او شهریور سال ۱۴۰۰منتشر کرد، حتی در دل زندان هم تلاش کرد تا صدای بی‌صدایانی باشد که در زندان تهران بزرگ با احکام و جرایم مختلفی در حال تحمل دوره محکومیت خود هستند: «زندان تهران بزرگ که در آن محبوس هستم، نمونه‌ای از زندان‌های ایران است که آب آشامیدنی ندارد. زندانی باید خودش [آب آشامیدنی مورد نیازش را] خریداری کند. حتی از نظر مواد غذایی دارای کیفیت بسیار پایین است که در مواردی زندانی خود مجبور به خرید مواد و طبخ آن است. در زندان تهران بزرگ حتی آب گرم مناسب برای استحمام وجود ندارد.»
یکی از کارگران بازنشسته که در تجمعات بازنشستگان با او آشنا شده، به ایران‌وایر می‌گوید: «حکومت جمهوری اسلامی ایران درحالی با یک بازنشسته چنین برخوردی کرده که خودش با ادعای رعایت حقوق بشر، گوش جهان را کر کرده است. اسماعیل گرامی صدایی از درون جامعه بازنشستگان و گوینده شرایطی که بر ما تحمیل شده است. آقا اسماعیل از تمام بازنشستگان، همکاران، دوستان و آشنایانش خواسته بود تا نامه‌هایش را به هر زبانی که برایشان مقدور است، ترجمه کرده و برای سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری کشورهای مختلف و سازمان‌های حقوق بشری ارسال کنند تا جهانیان بدانند که ادعای رعایت حقوق بشر حکومت جمهوری اسلامی ایران دروغی بیش نیست.»
محکومیت
محکومیت این فعال کارگری که در دادگاه انقلاب تهران به ۵ سال حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق و دو میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شده بود، بدون هیچ تغییری از سوی شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر تهران هم تایید شد.
به گفته فرد مطلعی که ایران‌وایر با او گفت‌وگو کرده، ماموران امنیتی به اشکال مختلف خانواده این فعال صنفی را آزار داده و سر دوانده‌اند: «ژاله روح‌زاد، همسر اسماعیل گرامی در جریان بازداشت دوم او وقتی همسرش به صورت تلفنی از صدور قرار بازداشت به وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی خبر داد، وقتی با تهیه مدارک و سند لازم به دادسرای اوین مراجعه کرد تا مراحل اداری انجام شود، با پاسخ منفی بازپرس روبه‌رو شد که گفته بود، پرونده به دادگاه ارسال شده و حدود دو هفته طول می‌کشد.»
یکی دیگر از فعالان حقوق بازنشستگان نیز در گفت‌وگو با ایران‌وایر از وضعیت سلامتی این کارگر بازنشسته زندانی ابراز نگرانی کرده و می‌گوید: «آقای گرامی ۶۷ ساله است. تنها هدفش پیگیری حقوق صنفی خود و همکارانش بود. او هیچ جرمی مرتکب نشده که باید در زندان نگهداری شود. با این رفتارها، قصد آزار بیشتر روحی و روانی خانواده‌اش را دارند. هدف دیگرشان هم ایجاد ترس در میان سایر بازنشستگان است. اما دیدید که حتی وقتی ایشان زندانی است، از تجمعات اعتراضی بازنشستگان نه تنها کاسته نشده که تعدادشان بیشتر هم شده است.»
پیگیری مطالبات از درون زندان
حتی حضور اسماعیل گرامی در زندان هم باعث نشد تا او از پیگیری مطالبات بازنشستگان دست بردارد. او ۱۱اردیبهشت۱۴۰۱ هم از درون زندان تهران بزرگ با انتشار پیامی خطاب به کارگران و بازنشستگان نوشت: «اگر بخواهیم چند کشور انگشت شما را نام ببریم که کارگران آنها بدترین شرایط کاری و زندگی را دارند، یکی از آنها کشور ما ایران است. بیش از ۴۳ سال است که هر روز وضع زندگی کارگران و زحمت‌کشان بدتر و بدتر می‌شود. کارخانجات و شرکت‌ها یکی پس از دیگری تعطیل می‌شوند. یا با تعدیل نیرو، کارگران دسته‌دسته به جمعیت بیکارانی افزوده می‌شوند که با کارهای کاذب و درآمد پایین امرار معاش می‌کنند. جوانان آماده به کار در خانه والدین خود با بیکاری به‌سر می برند. هیچ‌گونه بیمه بیکاری برای کارگران بیکار نیست. از طرف حکومت فقط تبلیغات است، تبلیغات است و تبلیغات.»
به باور او، «در چنین شرایطی که عرصه بر کارگران تنگ شده، اوضاع برای کارفرمایان و پیمانکاران بهتر است. چون به راحتی اخراج می‌کنند؛ یا حقوق چندین ماه را پرداخت نمی‌کنند و یا حتی حق بیمه واریز نمی‌کنند. کارگران بازنشسته (بازنشستگان، از کار افتادگان و مستمری‌بگیران) با افزایش حقوق‌های سلیقه‌ای دولت‌ها روبه‌رو هستند. نه با افزایش حقوق متناسب با نرخ تورم. این خود نشان می‌دهد که هر روز بیشتر از روز قبل به زیر خط فقر فرو می‌روند.»
این فعال کارگری معتقد است عامل اصلی مشکلات کارگران و مزدبگیران، مافیاهای کوچک و بزرگی هستند در درون حکومت شکل گرفته‌اند: «در کشور ما بیکاری، گرانی، تورم و صدها معضل اجتماعی دیگر، گریبان‌گیر کارگران شده‌اند. عامل اصلی این‌ها را نباید سرمایه‌داران دانست. چرا که عامل اصلی مافیاهای کوچک و بزرگی هستند در درون حکومت، که با حقوق‌های نجومی، اختلاس، دزدی، غارت و اجرای سیاست‌هایی که با منافع شان منطبق است، ثروت این مملکت و دسترنج کارگران و زحمت‌کشان را به یغما می‌برند.»
پنجم خرداد ۱۴۰۱ هم اسماعیل گرامی با انتشار نامه سرگشاده دیگری نوشت: «حکومت با ایجاد رعب و وحشت و با همین برچسب‌ها هرگونه اعتراض حق‌طلبانه‌ای را در محیط‌های کار (کارخانه‌ها، دانشگاه‌ها، مدارس، بیمارستان‌ها و اداره‌ها) توسط عوامل خود در نطفه خفه می‌کرد. با گذشت زمان حکومت نشان داد که نه می‌تواند و نه می‌خواهد به مطالبات مردم پاسخ دهد. در نتیجه وجهه خود را از دست داد. دیگر از اعتماد و اطمینان سال‌های اول انقلاب خبری نبود و نیست. در چنین شرایطی اعتراضات خیابانی، بارها در شهرهای مختلف کشور شکل گرفته و ادامه دارد. هرچند حکومت آنها را کار اشرار و عوامل خارجی می‌داند.
او در ادامه این نامه با اشاره به اعتصاب کارگران، معلمان، کادر درمان و کارمندان که هر روز بیشتر گسترش پیدا می‌کند، نوشت: «در کنار سرکوب همیشگی، در چندماه گذشته حاکمیت به جای پاسخ به خواسته‌های کارگران و معلمان تعداد زیادی از فعالان را دستگیر و بازداشت کرده است.»
به گفته نزدیکان اسماعیل گرامی او یک کارگر بازنشسته دغدغه‌مند است که عضو هیچ گروه و حزب سیاسی نیست و صرفا فعالیت صنفی در زمینه بازنشستگان انجام داده است. اما با اتهامات امنیتی به زندان افتاده است: «مثلا اتهام تبانی علیه نظام؛ یعنی واقعا تبانی با چه کسانی؟ منظورشان همین کسانی است که با عصا و واکر و ویلچر در تجمع حاضر می‌شدند؟»
حمایت تشکل‌های صنفی بازنشستگان از این فعال زندانی
۱۸ آذر ۱۴۰۰ دوازده تشکل صنفی بازنشستگان در یک بیانیه مشترک خواستار آزادی اسماعیل گرامی فعال کارگری از زندان شدند. در این بیانیه با اشاره به گذشت ۹ ماه از دستگیری اسماعیل گرامی آمده که «چرا اسماعیل گرامی بازنشسته فعال باید نزدیک به ۹ ماه را در زندان و در بدترین شرایط در کنار زندانیان و مجرمان خطرناک نگهداری شود؟» امضاکنندگان بیانیه با تاکید بر اینکه «مطالباتی که اسماعیل فریاد می‌زد، خواست و مطالبه همه بازنشستگان بوده» خواهان آزادی او شده بودند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه با صدور بیانیه‌ای در اعتراض به حکم صادر شده برای اسماعیل گرامی نوشت: «با صدور این‌گونه احکام، هرگز نمی‌توانید صدای دادخواهی کارگران و بازنشستگان و فرودستان و دیگر اقشار محروم جامعه را خاموش کنید. قطعا این صداها با وضعیت اسف‌بار معیشتی و شرایط موجود فعلی بلندتر و بلندتر خواهد شد.»
اتحاد سراسری بازنشستگان ایران هم با صدور بیانیه‌ای صدور حکم علیه اسماعیل گرامی را محکوم و اعلام کرد: «با صدای رسا و فریاد در اتحاد سراسری بازنشستگان ایران، فریاد عدالت‌خواهی سر می‌دهیم و این حکم ظالمانه بر علیه کارگر بازنشسته، آقای اسماعیل گرامی را به شدت محکوم می‌کنیم.»
فعال حقوق بازنشستگانی که با ایران‌وایر گفت‌وگو کرده می‌افزاید: «با وجود این شرایط سخت که معیشت بازنشستگان را در خطر قرار داده، با پایین بودن دستمزد و شرایط درمان که هزینه‌های آن بسیار سرسام‌آور شده؛ از نظر ما بازنشستگان، اسماعیل چیزی جز صدای ما بی‌صدایان نبوده است.»
این فعال صنفی باید پنج سال را ناعادلانه، میان دیوارهای زندانی در ۳۲ کیلومتری جنوب تهران، «زندان تهران بزرگ» سپری کند. پنج سالی که چهار سال آن کماکان ادامه دارد. او علاوه بر حکم زندان، ۷۴ ضربه شلاق و دو میلیون تومان جریمه نقدی را هم در حکم خود دارد.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر