۳۵ روز تا روسیه؛ مردی آمیخته به غرور، کنایه، خودستایی و البته موفقیت

 

«کارلوس کی روش» خبرنگاران و عکاسان را به ساختمان «پِک» دعوت کرد. ساختمانی که می‌توان گفت محصول تلاش، جدل و پافشاری خودش بود. کی روش ماه‌ها برای به‌دست آوردن ساختمانی که فقط مختص به آماده‌سازی تیم‌های ملی فوتبال ایران باشد جنگید. او خردادماه سال ۹۶ یکی از دلایل تلاش برای ساخت و تکمیل ساختمان «پک» را نزدیک شدن تمامی مربیان تیم‌های ملی به هم و همین طور بالا رفتن سطح امکانات آماده‌سازی تیم ملی دانست.

حالا در و دیوارهای این ساختمان هم شکلی حرفه‌ای تر به خودش گرفته. کی روش حتی مهر خودش را هم روی این ساختمان کوبیده. مثلاً روی بخشی از دیوار راهروهای این ساختمان، چنین جمله‌ای به زبان انگلیسی نوشته شده است «بردن یا نبردن، سؤال این است» و زیر نام کی روش را می‌بینیم. همین‌طور  تصاویری از تیم‌های ملی ایران در دوره‌های مختلف، قهرمان‌ها، اسطوره‌ها لژیونرهای گذشته تیم ملی و حتی دختران فوتبالیست و فوتسالیست ایران هم به چشم می‌خورد. «پک» دیگر تبدیل به یک خانه امن و گرم برای تیم ملی ایران شده است.

اما بخش ویژه، قسمت بدنسازی تیم ملی بود. «کی روش» تصویری از بدن عریان «کریس رونالدو» ستاره تیم ملی پرتغال پس از گلزنی را روی دیوار شیشه‌ای چسبانده. می‌توان عضله‌های درهم‌کشیده و شکم شش تکه رونالدو را به خوبی دید. قدرت در عضله‌ها و غرور در آن فریادی که رونالدو پیش چشم هواداران رئال مادرید می زند کاملاً قابل‌لمس است.

کنار این تصویر، عکس‌هایی از سیدجلال حسینی، علیرضا بیرانوند، سیدحسین حسینی، سعید عزت الهی، پژمان منتظری و سایر ملی پوشان هم هست. هر کدام بازوهای خود را بالا آورده و عضله‌های شان را به نشانه قدرت نشان می‌دهند. این تصویری است که حالا ملی پوش‌های ایران پس از حضور در دور جدید تمرینات تیم ملی، هر روز خواهند دید.

رفتار سرمربی تیم ملی، یادآور «تومیسلاو ایویچ» سرمربی فقید تیم ملی ایران در سال ۱۹۹۸ میلادی است. مردی که ملی پوش‌های ایران را به خوبی برای جام جهانی فرانسه آماده کرد، اما پیش از آغاز رقابت‌ها، از سرمربیگری تیم ملی اخراج شد. سال‌ها گذشت تا همه بازیکنان وقت فوتبال ایران، اخراج ایویچ را اشتباه تاریخی بنامند. ایویچ هم مهاجمان وقت تیم ملی آلمان و یوگوسلاوی را با همین متد به بازیکنان ایران معرفی می‌کرد.

یک سال بعد از جام جهانی «مهدی پاشازاده» به روزنامه ابرار ورزشی گفته بود: «آن‌قدر ایویچ روی حرکات مهاجمان حریف با ما حرف زده بود که من حتی شب‌ها خواب دریبل‌های پدراگ میاتوویچ مهاجم تیم ملی یوگوسلاوی را می‌دیدم.»

«کی روش» حالا این ساختمان را محصول وجود و حضور خودش می‌داند. او با این جمله آغاز کرده که «خوشحال و مفتخر هستم این ساختمان به خانه‌ای برای بازیکنان مرد و زن فوتبال ایران تبدیل شده است» و بعد گلایه‌ای هم داشته از کسانی که نمی‌خواستند این مجموعه به سرانجام برسد. اما کی روش در بخشی دیگری گفته: «ما به هدفمان در این پروژه رسیدیم و افتخار می‌کنم که این میراث را بر جای گذاشتم.»

باید آرام‌آرام خودمان را با این جملات کی روش و وداع‌هایش وفق بدهیم. همان‌طور که با ادبیات خاص کی روش خو گرفته‌ایم. ادبیاتی که توام با خودستایی، کنایه، گلایه و ندای جدایی است. خودستایی‌اش را مثلاً می‌توان در پاسخ به این سؤال خبرنگاران دید که از او در مورد «گلزنی های پیاپی مهاجمان ایرانی» پرسیده‌اند. او گفته: «فراموش نکنید مهاجمان ما گل‌های زیادی زدند به خاطر حسادتشان به مدافعان ما که گل‌های کمی خوردند.» یعنی باز هم به سیستم دفاعی تیمش و شاهکار بسته نگه‌داشتن دروازه ایران رجوع کرده است. بعد به مربیان باشگاهی در فوتبال ایران کنایه زده و گفته: «خوشحالم که ۱۳، ۱۴ لژیونر داریم چون در آینده وقتی به فوتبال ایران بر می‌گردند می‌توانند به مربیان داخلی بگویند که فوتبال بین المللی چه چیزی است و توضیح بدهند و کمک کنند.» کی روش با این جمله که «این وظیفه لژیونرهاست که داشته‌ها و دانش و تجربه خود را در اختیار افراد داخل ایران بگذارند تا فوتبال ایران پیشرفت کند»

تلاش کرده سطح مربیان لیگ را حتی از بازیکنان فوتبال ایران هم پایین‌تر بیاورد. می‌توان درک کرد که مخاطب او مربیانی مانند «برانکو ایوانکوویچ» سرمربی سابق لیگ‌های آلمان و کرواسی، «وینفرد شفر» مربی سابق کامرون و بوندسلیگا، «علی دایی» بازیکن سابق باشگاه بایرن‌مونیخ یا «علی کریمی» باتجربه بازی در لیگ آلمان است.

سرمربی، فرصت را غنیمت شمرده و به منتقدانش بابت روزهایی که به مرخصی رفته بود هم پاسخ داده است: «من کسی نیستم که بخواهم راجع به دستاوردهای خودم تبلیغ کنم. البته که من عادت ندارم کفش‌های مسئولان را ببوسم. امیدوارم حالا که شما به این مجموعه آمدید بدانید، وقتی در تعطیلات بودم چه‌کار می‌کردم. من آن موقع سخت کار می‌کردم. حالا فکر کنید وقتی بخواهم سخت کارکنم چه‌کار می‌کنم.»

کی روش علناً دلبری می‌کند. در آخرین روزهایی که فدراسیون فوتبال عزمی برای تمدید قراردادش ندارد، دستاوردهایش را پیش چشم رسانه‌ها می‌نشاند و می‌گوید کاری نکرده است. او با این جملات رونمایی از «پک» را تمام کرد: «بعد از قرعه‌کشی جام جهانی گفتم که ایران تاریخی‌ترین چالش فوتبالی خود را پیش رو دارد. الان لحظه‌ای است که باید دوباره به‌عنوان سرمربی تیم ملی تاکید کنم بنده بسیار بسیار بابت اتفاقات آماده‌سازی تیم ملی در راه جام جهانی نگران هستم. این شرایط می‌تواند تاثیرات بسیار جدی روی آماده‌سازی ما در راه جام جهانی داشته باشد.»

وقتی سرمربی تیم ملی داشت برای رسانه‌ها از دستاوردهایش حرف می‌زد، یک نفر لحظه‌به‌لحظه همراهش بود؛ علیرضا جهانبخش ستاره فوتبال ایران، آقای گل لیگ هلند و بازیکنی که امروز در بالاترین سطوح فوتبال اروپا، مشتری‌هایی جدی دارد. جهانبخش به دیدار کی روش رفت، با او از «پک» دیدن کرد و به او گفت که به‌زودی به تمرینات تیم ملی اضافه می‌شود. دلیل دوری هافبک مهاجم تیم ملی ایران از تمرینات، اجازه کی روش برای استراحت او بود.

 

قهرمانی یوونتوس با درخشش مدافع مراکشی

باشگاه یوونتوس ایتالیا بازهم قهرمان سری A فوتبال ایتالیا شد. جام قهرمانی کالچو به شکلی تکراری باز به «بانوی پیر» شهر تورین رسید، اما این بار یک مدافع مراکشی نقش کلیدی در آخرین قهرمانی تیمش داشت. او برابر میلان دوبار گلزنی کرد و بدل به قهرمان هوادارانش شد.

«مهدی بن عطیه» مدافع تیم ملی مراکش و باشگاه یوونتوس ایتالیا بعد از بازی، از آن چه در جریان مسابقه رقم زده بود کاملاً خوشحال به نظر می‌رسید، اما سعی کرد منطقی رفتار کند: «چندی قبل، بعدازاینکه در مهار کولیبالی ناموفق بودم همه من را مدافعی بی مصرف خواندند اما حالا می‌گویند بازیکنی شگفت‌انگیز هستی اما من نه آن موقع بی‌مصرف بودم نه حالا شگفت‌انگیز ولی علاقه داشتم پاسخ منتقدان را به بهترین شکل بدهم زیرا به من می‌گفتند بازیکن بی‌کیفیتی هستی.»

بازیکنی که در بالاترین سطوح فوتبال ایتالیا بازی کرده، مسلماً بی‌کیفیت نیست. می‌توان او را یکی از مهم‌ترین مهره‌های خط دفاعی تیم ملی مراکش دانست.

بن عطیه گفته: «از خوشحالی هواداران خوشحالیم و فتح کوپا از اهداف مهم در فصل جاری بود. انجام دادن کارهای خاص تخصص ماست و حالا این یوونتوس تاریخ را از سر نوشته است.» مدافع مراکشی، باید در نخستین بازی تیمش در جام جهانی روسیه، مقابل مهاجمان تیم ملی ایران قرار بگیرد.

 

گلزنی قوچان نژاد پیش چشم حریف

چهارشنبه‌شب، در یکی از دیدارهای دور رفت مرحله نیمه‌نهایی پلی‌آف لیگ اردیویسه هلند، که سومین سهمیه لیگ اروپا از فوتبال این کشور را مشخص می‌کند، تیم «هیرنفین» در حضور ثابت رضا قوچان‌نژاد در استادیوم آبه لنسترا میزبان اوترخت بود.

در این بازی، هیرنفین با نتیجه ۴ بر ۳ پیروز شد که اتفاق جالب، گلزنی توامان دو ملی‌پوش ایرانی و مراکشی بود. دقیقه ۲۳ «رضا قوچان نژاد» با فرار از خط دفاعی حریف، برای تیمش گلزنی کرد و دقیقه ۵۰ «زکریا لبیاد» ملی‌پوش مراکشی اوترخت هم مثل بازیکن ایرانی هیرنفین موفق به گلزنی شد. این دو احتمالاً در جام جهانی روسیه مقابل هم قرار خواهند گرفت.

 

بازخوانی گل‌های یک آقای گل دایمی

سایت رسمی فدراسیون جهانی فوتبال، امروز به مناسبت فاصله زمانی باقی‌مانده با آغاز رقابت‌های جام جهانی روسیه، سراغ رکوردهای «علی دایی» آقای گل ایرانی فوتبال جهان رفته است.

در گزارش فیفا می‌خوانیم: «علی دایی در فاصله سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۶، موفق شد در رقابت‌های انتخابی جام جهانی ۳۵ گل برای تیم ملی ایران به ثمر برساند تا بهترین گلزن تمامی ادوار رقابت‌های انتخابی جام‌های جهانی باشد.»

در این گزارش به ۱۰۷ گل ملی دایی در ۱۴۹ مسابقه رسمی فوتبال ایران اشاره و نوشته شده است: «رکورد ۳۵ گل اسطوره فوتبال ایران البته با رکورد اصلی او فاصله دارد. دایی در سال ۲۰۰۷ کفش‌هایش را آویخت و به دوران پرافتخار بازیگری‌اش پایان داد.» دایی فعلاً بهترین گلزن تاریخ فوتبال جهان است.

هرچند که خیز بلند «نیمار» برزیلی و «رونالدو» پرتغالی برای به دست آوردن و رسیدن به رکورد او، خطرناک به نظر می‌رسد.