اعتراضات صنفی توسط معلمان و کارگران برای پیگیری مطالبات خود در ۴۳ سالی که از وقوع انقلاب ۱۳۵۷ گذشته، علی‌رغم تهدیدات و سرکوب‌ها از سوی حکومت، هیچ‌گاه خاموش یا فراموش نشده است. این در حالی است که جمهوری‌اسلامی با ایجاد موانع متعدد از تشکل‌یابی و یا ایجاد کانون‌های صنفی جلوگیری، و امکان پیگیری مطالبات را از کارگران و معلمان ایران سلب کرده است. وقوع اعتراضات سراسری کم‌سابقه و تاریخی مردم ایران در پنج ماه اخیر، با توجه به حمایت‌های جهانی که از سمت مردم و گروه‌های مختلف صنفی در جهان دریافت کرده، لزوم بررسی انتظارات جامعه کارگری ایران را از دو چندان کرده است. «ایران‌وایر» به‌همین دلیل برای بررسی انتظارات فعالان صنفی کارگران ایران، به‌سراغ آن‌ها رفته تا نظرات آن‌ها را جویا شود.
اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار
یک فعال کارگری که نامش نزد «ایران‌وایر» محفوظ است می‌گوید:«پیگیری نهادهای کارگری و معلمان سایر کشورها برای پایان دادن به سرکوب فعالین صنفی، آزادی فوری زندانیان و اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار به‌خاطر زیر پا گذاشتن پایه‌ای‌ترین حقوق کارگران و مردم، یک اقدام مهم در رساندن صدای کارگران ایران به جهان است.»
دعوت به حضور نمایندگان حقیقی کارگران در ILO
«مهرداد»، یکی از کارگران فصلی و پروژه‌ای شاغل در پارس جنوبی درباره «سازمان جهانی کار ILO» به ایران‌وایر می‌گوید: «ILO نهادی است که می‌تواند از کشورها بخواهد تشکل‌ها و نمایندگان واقعی کارگران ایران با‌عنوان سخنگو در آن حضور یابند. برای این کار، خیلی سخت نیست که برای پذیرش از یک مکانیزم استفاده کند، که آیا نماینده کارگری عضو هیات ایرانی در طی یک پروسه واقعی و با مشارکت آزادانه کارگران انتخاب شده، و یا از چه میزان حمایت و نمایندگی از داخل کشور برخوردار است؟ البته گاهی در ILO دیده شده نمایندگان مورد تایید دولت هم چانه‌زنی کرده و صدای مزدبگیران بوده و رفتار مستقل دارند. این نتیجه فشار ILO است. این فشار می‌تواند به نمایندگی واقعی کارگران رسمیت دهد.»
پوشش و عضویت تشکل‌های مستقل کارگری در ایران
«محبت رستگار»،یکی از زنان کارگر ایرانی در گفت‌وگو با ایران‌وایر معتقد است: «اتحادیه‌های کارگری در کشورهای دیگر که از اعضا بسیار و قدرت برخوردارند، می‌توانند تشکل‌های کارگران و معلمان ایران را به‌نوعی عضو اتحادیه‌های خود کرده و آن‌ها را پوشش دهند. این عضویت باعث می‌شود تا از فشارها و سرکوب جمهوری اسلامی کاسته شده و کارگران و معلمان بتوانند به مطالبات خودشان دسترسی پیدا کنند. هر چند حکومت ایران در هر صورت، سرکوب و تحت فشار قرار دادن کارگران و معلمان و مزدبگیران را ادامه خواهد داد، اما این عضویت باعث شده اندکی وضعیت بهتر شود.»
بازتاب گزارش حقیقی وضعیت کارگران ایران در جهان
«پروین محمدی»، نایب رییس اتحادیه آزاد کارگران معتقد است: «اتحادیه کارگری و معلمی در جهان می‌توانند نقش موثری در فشار به دولت‌های خود برای قطع ارتباط با جمهوری اسلامی داشته باشند. آن‌ها می‌توانند به دولت‌های خود و نهادهای بین‌المللی اعلام موضع کنند و از مبارزات مردم ایران، فعالان کارگری و معلمی زندانی حمایت کنند و باید اتمام حجت کنند که اگر به خواسته آن‌ها توجه نشود، اعتراض خود را شدیدتر خواهند کرد. اگر نامه‌های حمایت از فعالان و مبارزان ایران را خطاب به مقامات جمهوری اسلامی بفرستند و اعلام کنند در مکان‌هایی که منافع جمهوری اسلامی با اعتصاب آنان به خطر می‌افتد دست به اعتصاب خواهند زد، کاملا موثر است. این کار قبلا اتفاق افتاده است. اتحادیه‌های حمل بار کشتیرانی بین‌المللی در سال ۱۳۸۸ در دفاع از "جعفر عظیم‌زاده" با درخواست آزادی او، تهدید به عدم بارگیری کشتی‌های ایرانی کردند؛ این حرکت فوق‌العاده موثر بود.»
رسانه جمعی و ایجاد برنامه آموزشی
«مازیار سیدنژاد»، فعال کارگری هم معتقد است: «آن‌ها باید صدای اعتراضات صنفی در ایران باشند. هرچه بیشتر انعکاس دهنده این فعالیت‌ها در ایران بوده و اخبار اعتراضات و اقدامات فعالین و بازداشت‌ها را به‌صورت وسیع انتشار دهند، تاثیر بیشتری خواهد گذاشت.»
به باور او، «هم‌فکری و تعامل سازنده باید با ارتباط بیشتر در جهت آموزش و نحوه سازماندهی با توجه به تجربیات آن‌ها در اختیار فعالین ایرانی قرار بگیرد. با توجه به امکانات، می‌شود کارگاه‌های هم‌اندیشی مجازی با حضور فعالین صنفی برگزار کرد.»
پیگیری تاسیس تشکل‌های کارگری
«فواد کیخسروی»، عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران در پاسخ ایران‌وایر با اعلام اینکه کارگران و معلمان ایران خود را بخشی از طبقه کارگر جهان می‌دانند، همبستگی جهانی در میان کل نیروهای مزدبگیر را بسیار پر اهمیت ارزیابی می‌کند و می‌گوید: «کارگران در ایران به‌دلیل فقدان تشکل‌های مستقل کارگری و عدم اجازه حکومت برای تاسیس این دست تشکل‌ها، نتوانسته‌اند به‌صورت متحد، کنار هم قرار گرفته و پیگیری مطالبات خود را سازماندهی کنند. عدم وجود تشکل‌های مستقل کارگری، امکان ارتباط‌گیری مستقیم با اتحادیه‌های کارگری در سایر کشورهای جهان و همچنین نهادهای بین‌المللی کارگری و سازمان‌های جهانی مرتبط با مسائل و امور کارگری برای کارگران ایران را به‌شدت محدود کرده است. جامعه جهانی و اتحادیه‌ها باید برای امکان‌یابی تاسیس این گروه‌ها به حکومت ایران فشار بیاورند، چراکه برقراری ارتباط متقابل و همبستگی میان کارگران و معلمان ایران با سایر کشورها، جزو اساسی‌ترین خواسته‌های طبقه کارگر ایران است.»
فواد کیخسروی یکی از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران، یکی دیگر از انتظارات کارگران ایران از جامعه جهانی و اتحادیه‌های کارگری را، «ارسال گزارشاتی از وضعیت واقعی کارگران ایران و افشای تضییع حقوق آنان توسط حاکمیت به نهادهای بین‌المللی، از جمله سازمان جهانی کار و فدراسیون‌ها و کنفدراسیون‌های بین‌المللی و اعمال فشار بر حکومت ایران برای پایان دادن به سرکوب کارگران ایران، و پذیرش و اجرای خواسته‌های آنان» می‌داند.
«پیمان شجیراتی»، فعال کارگری دیگری که در این گفت‌وگو مشارکت کرده می‌گوید: «امنیتی شدن اعتراضات و پرونده‌سازی واهی منجر به بازداشت صدها فعال کارگر و معلم در سال‌های گذشته شده، تا حدی که شماری از آنان هم‌چنان با احکام سنگین، در زندان به‌سر می‌برند. این دو گروه بزرگ صنفی که هر کدام از طرفداران و مخالفانی هم برخوردار هستند، در اعتراضات از یکدیگر حمایت کرده و خواستار آزادی کارگران و معلمان بازداشتی و زندانی می‌شوند،در مناسبت‌های مختلف هم بیانیه‌های مشترکی با امضای فعالین هر دو تشکل خود منتشر می‌کنند. این مساله باید بازتاب و حمایت بین‌المللی پیدا کند.»
به رسمیت شناخته نشدن نمایندگان حکومت در مجامع جهانی
به باور آقای شجیراتی، جمهوری‌اسلامی همواره کسانی را تحت عنوان دروغین نمایندگان کارگران ایران به مجامع بین‌المللی، و خصوصا اجلاس‌های سالانه سازمان جهانی کار اعزام می‌کند و گزارشاتی غیرواقعی برای فریب افکار عمومی به جهان ارائه می‌دهند.»
این فعال کارگری در ادامه با اشاره به این خواسته «عدم به رسمیت شناخته شدن این نمایندگان حکومتی و غیرواقعی کارگران ایران در مجامع جهانی»، خواهان کمک به اخراج نمایندگان جمهوری‌اسلامی از هیات مدیره سازمان جهانی کار به‌دلیل نقض فاحش حقوق کارگران و سرکوب فعالیت‌های کارگری است. اتحادیه‌های کارگری در دنیا در مراوده با این نهادهای بین‌المللی و خصوصا سازمان جهانی کار می‌توانند در این راستا اقدامات موثری انجام دهند.»
برگزاری تجمعات حمایت از کارگران ایران
فواد کیخسروی عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران با تاکید بر اینکه در شرایطی که تمامی جهان به حمایت از انقلاب مردم ایران برخاسته‌اند، می‌گوید: «کارگران ایران از همکاران‌شان در اتحادیه‌ها و سندیکاهای دیگر کشورها انتظار دارند تا در صورت امکان، یک اقدام مشترک بین‌المللی برای برگزاری آکسیون‌های اعتراضی در حمایت از کارگران و مردم ایران سازمان دهند و از این طریق، به مبارزات کارگران و معلمان ایران نیرو برسانند.»
به گفته او، سازمان دادن اعتصاب‌های حمایتی کوتاه در همبستگی با کارگران و مردم معترض ایران می‌تواند بسیار پر اهمیت باشد: «اگر اتحادیه‌های کارگری حتی بتوانند ۳دقیقه در حمایت از کارگران و مردم معترض ایران دست به اعتصاب هماهنگ بزنند، پیام بزرگی مخابره خواهند کرد. اگر اعتصاب به‌طور کلی ممکن نباشد، سازمان دادن یک اعتصاب بین‌المللی مرتبط با جمهوری‌اسلامی می‌تواند بسیار ارزشمند باشد. به این شکل که اتحادیه و سندیکاهای کارگری جهان یا دست‌کم تعدادی از کشورها، در یک روز از انجام امور کاری مرتبط با جمهوری‌اسلامی امتناع کنند.»
قبول کفالت سیاسی فعالان صنفی زندانی
آقای کیخسروی با اشاره به موضوع کفالت سیاسی بازداشت‌شدگان اعتراضات پیشنهاد کرد: «هم‌اکنون در جهان موضوع چگونگی حمایت از مردم معترض ایران در جریان است، یک مورد هم کفالت‌های سیاسی زندانیان سیاسی در ایران توسط نمایندگان سیاسی دولت‌های مختلف است. در این زمینه جا دارد تا اتحادیه‌های کارگری کشورهای مختلف، برخی از مقامات و نمایندگان سیاسی کشور خود را برای قبول کفالت سیاسی کارگران و معلمان زندانی در ایران متقاعد کنند.»
تلاش برای معرفی تشکل‌های مستقل کارگری موجود در ایران
او در ادامه، شناساندن اندک تشکل‌های مستقل کارگری در ایران به مجامع بین‌المللی را از مهم‌ترین اقدامات حمایتی دانسته و می‌گوید: «تشکل‌های مستقل کارگری می‌توانند از طریق اتحادیه‌های شناخته شده و بزرگ کارگری در کشورهای مختلف، به سازمان و نهادهای جهانی شناسانده شوند. این امر می‌تواند حتی به عضویت این تشکل‌های کارگری ایرانی در کنفدراسیون‌ها و فدراسیون‌ها و نهادهای بین‌المللی منجر شود. مساله‌ای که می‌تواند در تقلیل سرکوب حکومت علیه فعالین این تشکل‌ها نقش داشته باشد.»
عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران در ادامه این گفت‌وگو، انتشار گزارش‌های مستمر درباره وضعیت نیروهای مزدبگیر در ایران از جمله «تضییع حقوق آنان، ممانعت حکومت از تشکیل هر نوع نهاد مستقل کارگری، جلوگیری از امکان مذاکره جمعی کارگران بر سر خواسته‌ها و حقوق و سرکوب مداوم فعالان و جنبش کارگری و ارسال نامه‌های اعتراضی به مقامات حکومتی در ایران» را، امری مثبت در راستای حمایت از کارگران ایران دانست.
پیمان شجیراتی فعال کارگری در گفت‌وگو با ایران‌وایر به تهیه طوماری اشاره می‌کند که خرداد ۱۴۰۱ در آستانه برگزاری اجلاس سالانه سازمان جهانی کار با امضای فعالان معلمان و کارگران منتشر شد. آن‌ها در این طومار با اشاره به بازداشت شماری از فعالین کارگری و معلم در روز جهانی کارگر، از نمایندگان هیات‌های شرکت‌کننده در اجلاس خواستند تا در راستای ملزم کردن دولت ایران به احترام به حقوق بنیادین کارگران و معلمان و مزدبگیران، در زمینه آزادی ایجاد و یا پیوستن به تشکل مستقل صنفی و کارگری، احترام و رعایت حق آزادی بیان و حق تجمع مسالمت‌آمیز بدون بیم و هراس از دخالت نیروهای امنیتی تلاش کنند و خواهان اخراج نمایندگان دولت ایران از هیات مدیره سازمان جهانی کار به‌دلیل نقض مداوم مقاوله نامه‌های بین‌المللی، و پاسخگو نبودن نسبت به سرکوب مداوم تشکل‌ها و فعالین اتحادیه‌ای و صنفی شدند.
به گفته او، «این طومار به روشنی نشان می‌دهد که انتظار و توقع کارگران و معلمان چیست. حکومت ایران یکی از بزرگترین ناقضان حقوق‌بشر و معاهدات و مقررات بین‌المللی است، این مساله بر هیچ‌کس پوشیده نیست. سیاست‌های سرکوبگرانه و حتی جنایت‌کارانه این حکومت در قبال کارگران، معلمان و مردم، پیش چشم جهانیان است.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر